Η Γαλλία θεωρεί εαυτόν ως τη «μεγάλη δύναμη» της Ευρώπης. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι η μόνη χώρα που διαθέτει μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, διαθέτει ένοπλες δυνάμεις με δυνατότητα διεξαγωγής μείζονος σύγκρουσης εκτός συνόρων και φυσικά πυρηνική αποτρεπτική δύναμη. Όλα αυτά τη στιγμή που οι σχέσεις της με την Τουρκία βρίσκονται σε χείριστο επίπεδο.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Η Γαλλία δεν άφησε ποτέ ούτε την Αφρική ούτε τη Μεσόγειο. Μπορεί να μην είναι πια η αποικιακή αυτοκρατορία του παρελθόντος, όταν τόσο στο Μακχρέμπ όσο και στην υποσαχάρια Αφρική υπήρχαν μεγάλες γαλλικές αποικίες (ή στην περίπτωση τα Αλγερίας και προσαρτημένες περιοχές), όμως δεν έπαψε ποτέ να θεωρεί ότι έχει λόγο για τα τεκταινόμενα στην περιοχή. Το ίδιο ισχύει και για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι η διεκδίκηση των «εντολών» για τη διοίκηση της Συρίας και του Λιβάνου την επομένη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επίσης αντανακλούσε μια θεώρηση «σφαιρών επιρροής» που θα παραμείνει ένα μόνιμο στοιχείο της γαλλικής θεώρησης των πραγμάτων.
Με την κλιμάκωση της εμφύλιας σύγκρουση στη Λιβύη κλιμακώθηκε και η εμπλοκή της Γαλλίας και της Τουρκίας. Ειδικά η Άγκυρα θεώρησε ότι εδώ είχε την ευκαιρία αφενός μεν να κατοχυρωθεί ως περιφερειακή δύναμη, αφετέρου δε να προωθήσει τα σχέδιά της για τη «Γαλάζια Πατρίδα» βρίσκοντας την πρώτη χώρα της Μεσογείου που ήταν διατεθειμένη να υπογράψει μαζί της συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ. Η Γαλλία βρισκόταν πάντα απέναντι στα σχέδια του Ερντογάν. Τα ελληνικά Rafale έκαναν την κατάσταση χειρότερη ενώ τα σχόλια του Μακρόν για το Ισλάμ ξεχείλισαν το ποτήρι και ανέδειξαν το πραγματικό πρόβλημα.
Μετά την ανακοίνωση του νομοσχεδίου, που στοχεύει στην υπεράσπιση του κοσμικού κράτους και των αξιών της Γαλλικής Δημοκρατίας, που απειλούνται από τον «Ισλαμιστικό αυτονομισμό», ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος εμφανίζεται ως παγκόσμιος υπερασπιστής των καταπιεσμένων Σουνιτών Μουσουλμάνων, επιτέθηκε εκ νέου, στις 6 Οκτωβρίου, κατά του Προέδρου Μακρόν.
Στην πραγματικότητα, ορισμένες πτυχές του γαλλικού νομοσχεδίου για την ενίσχυση της κοσμικότητας δυσαρεστούν έντονα την Άγκυρα, ιδίως εκείνη, που προβλέπει ενίσχυση του ελέγχου της χρηματοδότησης των τζαμιών και τη μη αποδοχή πλέον στη Γαλλία της αποστολής ιμάμηδων και ιεροκηρύκων, προερχομένων από το εξωτερικό.
Υπογραμμίζεται, ότι η Τουρκία είναι αυτή που επενδύει τα μέγιστα στην διαχείριση της μουσουλμανικής λατρείας στη Γαλλία, καθώς στέλνει τους μισούς από τους 300 ιμάμηδες, που αποσπώνται από πολλές ξένες χώρες, όπως το Μαρόκο και την Αλγερία.
Σε μελέτη με τίτλο «Η φάμπρικα του Ισλάμ», που δημοσιεύθηκε το 2018, το Institut Montaigne επιβεβαιώνει, ότι αυτού του τύπου η θρησκευτική διπλωματία αποτελεί ισχυρό μοχλό εξουσίας για την τουρκική ηγεσία. Πρόκειται πρωτίστως για το ζήτημα της «διατήρησης του εθνικού δεσμού πέρα από την πρώτη γενιά μεταναστών και πρόληψη κάθε αφομοίωσης, δηλαδή διύλισης της τουρκικής ταυτότητας στην χώρα υποδοχής, κίνδυνο που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει χαρακτηρίσει στη Γερμανία, ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», εξηγεί η έκθεση, με αναφορά σε δήλωση του Τούρκου προέδρου, το 2008.
Είναι αλήθεια, ότι ο Ερντογάν είναι συνηθισμένος σε ακραίες δηλώσεις, εξ ου και η δήλωσή του, στις 12 Σεπτεμβρίου, «Κύριε Macron δεν πάψατε να έχετε μπελάδες με εμένα!».
To άρθρο έχει αντλήσει πληροφορίες από τη Le Monde και μπορείτε να διαβάσετε το αρχικό γαλλικό κείμενο που ακολουθεί.
Après l’entretien téléphonique du 22 septembre entre l’Elysée et le palais présidentiel turc, une conversation qui a duré plus d’une heure sur les sujets qui fâchent, soit la Méditerranée orientale, la Libye, la Syrie, on imaginait le président Recep Tayyip Erdogan revenu à de meilleurs sentiments envers son homologue français Emmanuel Macron.
A première vue, il n’en est rien. « Alors que nous sommes convenus d’améliorer nos relations et notre dialogue il y a une semaine ou dix jours, voyez à quelle vitesse il l’a oublié ! Le fait qu’il tienne ces propos juste après [l’appel] en dit long sur le respect qu’on doit lui témoigner », a tonné le chef de l’Etat turc à l’issue d’une cérémonie organisée en l’honneur des imams et des muftis au palais de Bestepe à Ankara, mardi 6 octobre.
Les propos en question sont ceux que le président Macron a tenus quelques jours plus tôt lors d’un discours prononcé aux Mureaux, dans les Yvelines, pour annoncer le projet de loi visant à défendre la laïcité et les valeurs de la République française, menacées par le « séparatisme islamiste ».
« Claire provocation »
Son principal constat, « l’islam est en crise », a particulièrement irrité M. Erdogan, qui se pose en défenseur mondial des musulmans sunnites opprimés. « C’est une claire provocation », a-t-il déclaré, estimant que « parler de structurer l’islam relève de l’abus de pouvoir et de l’impertinence pour un chef d’Etat français ». Pour finir, il est sorti de ses gonds. « Qui es-tu pour parler de structurer l’islam ? »
Il faut dire que le président français s’oppose régulièrement à lui ces derniers temps, qu’il s’agisse de la guerre en Libye, des tensions en Méditerranée ou des affrontements au Haut-Karabakh, la région disputée entre l’Arménie et l’Azerbaïdjan.
