Τι λένε για την Τουρκία στο NATO οι υποψήφιοι Πρόεδροι των ΗΠΑ. Οδηγός για το Νοέμβριο του 2020

Το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών θα επηρεάσει όλο τον πλανήτη, κατά συνέπεια και την Ελλάδα. Από τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται στο NATO και έχει δίπλα της, έναν τόσο κακό γείτονα, την Τουρκία, οι θέσεις του Πλανητάρχη για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, την επηρεάζουν, άμεσα.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

O Mπάιντεν και το NATO

Για το χρίσμα των Δημοκρατικών, την παρούσα στιγμή, φαίνεται πως το προβάδισμα έχει ο Τζο Μπάιντεν, Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί Ομπάμα. Κατά καιρούς έχει αναφερθεί  στο γενικότερο έλλειμμα δημοκρατίας που επικρατεί στη γειτονική χώρα, χωρίς ποτέ όμως να φτάσει στο σημείο να διαταράξει τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας.

Όσον αφορά τη Μέση Ανατολή έχει κάνει λόγο για προδοσία των ΗΠΑ κατά των «…των γενναίων Κούρδων εταίρων μας», μία σαφή επίθεση κατά του Ντόναλντ Τραμπ. Ήταν ο ίδιος που είχε εκτελέσει την εντολή Ομπάμα για την ανάδειξη των Κούρδων σε σύμμαχο της Ουάσιγκτον και είχε υποστηρίξει ότι η Τουρκία «πρέπει να πληρώσει βαρύ τίμημα» για τη στρατιωτική επιχείρηση “Πηγή Ειρήνης”, στη βόρεια Συρία. Η Τουρκία δεν έπρεπε δηλαδή να μεγαλώσει υπέρμετρα. Το μέτρο είναι αυτό που οι ΗΠΑ, θέτουν.

Ο Μπάιντεν υποστήριξε και χαιρέτισε την αναγνώριση, εκ μέρους της Βουλής των Αντιπροσώπων, της Γενοκτονίας των Αρμενίων, πάντοτε όμως να σκεφτόμαστε και το ψηφοθηρικό σκέλος, τέτοιων ‘στηρίξεων’.

Αξίζει επίσης να τονιστεί  ότι υπήρξε μετρημένος αναφορικά με τις κυρώσεις απέναντι στην Τουρκία, στο πλαίσιο της αντιρωσικής λογικής που διέπει το Δημοκρατικό Κόμμα. Εξέφρασε το φόβο ότι θα επέτρεπαν στον Πούτιν να «διευρύνει την επιρροή του στην περιοχή και να δημιουργήσει εντάσεις μεταξύ δύο NATOϊκών συμμάχων»

Ο Μπέρνι Σάντερς

Ο δημοκράτης, σοσιαλιστή γερουσιαστής από το Βερμόντ και ο πιο σημαντικός αντίπαλος του Μπάιντεν,  για το χρίσμα των Δημοκρατικών, Μπέρνι Σάντερς, δεν έχει κάνει ιδιαίτερες αναφορές στην Τουρκία. Η ατζέντα του αφορούσε, ιδίως ως τις εκλογές του 2016, εγχώρια ζητήματα και έκτοτε άρχισε να εντάσσει στο πρόγραμμά του προτάσεις για μια ενιαία εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Το 2016 είχε αντίπαλο την πρώην ΥΠ.ΕΞ Χίλαρι Κλίντον και δύσκολα θα μπορούσε να την κοντράρει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Έκτοτε τα πράγματα άλλαξαν λίγο.

Είχε ταχθεί και αυτός υπέρ των Κούρδων και έχει δηλώσει ότι «η Τουρκία δεν αποτελεί σύμμαχο των ΗΠΑ όταν εισβάλλει μια άλλη χώρα και εμπλέκεται σε μαζικές σφαγές». Θεωρεί το καθεστώς Ερντογάν αυταρχικό, κατηγοριοποιώντας τον Τούρκο πρόεδρο στα πρότυπα ηγετών όπως ο Πούτιν, ο Ορμπάν στην Ουγγαρία και ο Βορειοκορεάτης Κιμ Γιονγκ Ουν. Υποστήριξε θερμά την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας και είναι γενικά ανοικτός στην επανέναρξη διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με τη Συρία του Μπασάρ Αλ Άσαντ, αν και παλαιότερα τον είχε χαρακτηρίσει εγκληματία.

Σαφώς οι θέσεις αυτές εμφανίζονται θετικές στα μάτια των Ελλήνων, ωστόσο προκύπτουν περισσότερο από ιδεολογία, παρά από οργανωμένη ατζέντα εξωτερικής πολιτικής. Άλλωστε είναι γνωστό πως στις ΗΠΑ και το NATO, κατ’ επέκταση η πολιτική δεν χαράσσεται από τις δηλώσεις on camera ,αλλά από ένα γραφειοκρατικό σύστημα στο πίσω από τις κλειστές πόρτες. Δεν θα ήταν ρεαλιστικό δηλαδή κάποιος να πιστέψει πως ο Σάντερς ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, θα έκανε ριζοσπαστική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και του NATO.

Ο Ντόναλντ Τραμπ

Τέλος ο πιο πιθανός νικητής των εκλογών του Νοεμβρίου του 2020, είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο κοροναιός είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Τραμπ, καθώς χτυπά το δυνατό χαρτί του Ρεπουμπλικάνου Προέδρου, την οικονομία.

Από κει και πέρα ο Τραμπ δεν έχει κρύψει τα “φιλοτουρκικά” του αισθήματα, απέχοντας συστηματικά από το να ασκήσει σοβαρές πιέσεις στο καθεστώς Ερντογάν για τις επιθετικές και παράνομες κινήσεις του στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.  Πρέπει εδώ να υπογραμμίσουμε πως δεν είναι μόνο ‘φιλοτουρκική’ η στάση του, αλλά και φιλοερντογανική, τουλάχιστον επικοινωνιακά.

Η απόσυρση της αμερικανικής υποστήριξης στους Κούρδους της Συρίας, που δέχθηκε σκληρή κριτική από αντιπολίτευση και NATO  δεν συνάδει με τη γραμμή άλλων κέντρων χάραξης στρατηγικής των ΗΠΑ, όπως ήταν μέχρι πρότινος το Πεντάγωνο και το State Department (σε επίπεδο διπλωματικών ακολούθων). «Είναι φίλος μου», είχε πει πέρυσι ο Αμερικανός πρόεδρος για τον Τούρκο ομόλογό του, και μάλιστα δύο φορές.

Γενικώς ο Πρόεδρος Τραμπ έχει μία υποχωρητική στάση απέναντι στην Τουρκία και τον Ερντογάν. Οι κακές γλώσσες υποστηρίζουν πως δεν είναι μόνο ο φόβος να κινηθεί προς Μόσχα μεριά ο Ερντογάν, αλλά και τα επιχειρηματικά συμφέροντα του Τραμπ στην Τουρκία. Κάνουν λόγο πχ για τους Πύργους Τραμπ στην Κωνσταντινούπολη.

Από τη μία κυρώσεις και άρση αυτών, αποκλεισμός από το πρόγραμμα παραγωγής F-35 αλλά προσπάθεια επαναφοράς της Τουρκίας στην NATO ική αγκαλιά.

Η στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία επί θητείας Τραμπ ήταν και παραμένει αμφιταλαντευόμενη και θα παραμείνει έτσι, όσο κι ο Ερντογάν κινείται μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας.