Άγνωστος «Χ» παραμένει ο Ηλίας Κασιδιάρης ενόψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών του Οκτωβρίου, καθώς δεν έχει δώσει στίγμα των προθέσεών του: Θα είναι υποψήφιος ως επικεφαλής συνδυασμού, αν ναι, στο Δήμο της Αθήνας ή την Περιφέρεια Αττικής, αν όχι θα στηρίξει άλλον συνδυασμό- και ποιον;
Στο μέγαρο Μαξίμου αναμένουν την απόφασή του ώστε να σχεδιάσουν την πολιτική εξουδετέρωσής του, καθώς αρκετοί ανησυχούν πως με την αργοπορία ανάδειξης των υποψηφίων από την αντιπολίτευση και με το γενικότερο πολιτικό κλίμα μπορεί αν είναι επικεφαλής συνδυασμού να βγει ακόμα και δεύτερος στην Αθήνα –όπου ήταν δημοτικός σύμβουλος ή και την Αττική!
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!
Ήδη υπάρχουν εισηγήσεις γνωστών συνταγματολόγων να ψηφιστεί νέος νόμος που θα απαγορεύει την κάθοδό του στις δημοτικές ή περιφερειακές εκλογές, με πιθανό το ενδεχόμενο επανάληψης του φιάσκου, να στηρίξει δηλαδή εκ των υστέρων άλλο συνδυασμό, όπως έπραξε και στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Το Μαξίμου, πάντως, βλέπει θετικά την ψήφιση νέου νόμου, παρότι θα χρειαστεί να ψηφιστεί και τρίτος, ώστε να του απαγορευτεί η κάθοδος και στις ευρωεκλογές του προσεχούς Ιουνίου!
Και όλα αυτά, ενώ τον προσεχή Μάρτιο εκτιμάται πως ο Ηλίας Κασιδιάρης θα βρίσκεται εκτός φυλακών, αφού θα έχει εκτίσει το ένα τρίτο της ποινής του! Η απόφαση του Εφετείου σε δεύτερο βαθμό για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, βλέπετε, θα εκδοθεί το νωρίτερο στα τέλη του 2024, ενώ σε καμία περίπτωση δεν θα υπάρξει αμετάκλητο της απόφασης πριν –το νωρίτερο- του τέλους του 2026! Απίστευτα δηλαδή πράγματα για μια ευνομούμενη πολιτεία!
Είναι δε χαρακτηριστικό πως ο Ηλίας Κασιδιάρης αποφεύγει να παρίσταται στη δίκη της «Χρυσής Αυγής», προτιμώντας να κάνει «μεροκάματα» στις φυλακές του Δομοκού, ώστε να βγει έξω όσο το δυνατόν γρηγορότερα- υπολογίζεται τον προσεχή Μάρτιο, από Μάιο, που αρχικά υπολογιζόταν!
Θα έχει λυθεί το πρόβλημα;
Πάντως τίθεται το θέμα. Θα προσπαθεί η ελληνική δημοκρατία συνεχώς να κυνηγά τον Κασιδιάρη και να επινοεί νομοθετικές ακροβασίες;
Και πόσο πιστεύει κανείς ότι αυτό είναι αποτελεσματικό; Μήπως τελικά ήδη έχουμε μπροστά μας ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά λάθη της περιόδου;
Και μήπως ο Κασιδιάρης έγινε πάλι παράγοντας μέσα από τις σπασμωδικές και αποσπασματικές νομοθετικές παρεμβάσεις;
Μήπως επίσης το πολιτικό σύστημα εμφανίζεται φοβικό απέναντι σε ένα πρόσωπο; Διότι κακά τα ψέματα η πρόσφατη νομοθετική παρέμβαση είχε φωτογραφικό χαρακτήρα. Μία πολιτεία ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να νομοθετεί φωτογραφικά.
Η Δικαιοσύνη πάσχει…. ο πολίτης υποφέρει
Στο άρθρο των Α. Πεφτίνα και Θ. Παναγιωτίδη στην «Καθημερινή» διαβάζουμε το εξής :
Η απονομή της δικαιοσύνης δεν αρκεί να είναι ορθή· πρέπει να είναι και ταχεία. Η καθυστέρηση στην περάτωση των δικαστικών υποθέσεων οδηγεί σε μια σειρά από παθογένειες: αβεβαιότητα στο καθεστώς των δικαιωμάτων, διαιώνιση έκνομων καταστάσεων, ενθάρρυνση παραβίασης νομικών υποχρεώσεων εν απουσία άμεσων συνεπειών, ακόμη και εν τοις πράγμασι αρνησιδικία.
Σε άλλο σημείο του άρθρου τους αναφέρουν :
Τα δεδομένα χρόνου διευθέτησης πολιτικών διαφορών σε πρώτο βαθμό αναδεικνύουν την Ελλάδα ως τη βραδύτερη χώρα στη δικαστική διευθέτηση διαφορών, μεταξύ 450 και 600 ημερών, ακολουθούμενη από την Ιταλία και τη Γαλλία. Η Γερμανία εμφανίζει χρόνο διευθέτησης της τάξης των 200 ημερών, ακολουθούμενη από τη Δανία και τη Σουηδία. Η Αυστρία και οι Κάτω Χώρες εμφανίζουν τον μικρότερο εκτιμώμενο χρόνο διευθέτησης, ίσο ή μικρότερο των 100 ημερών.
Η κατάταξη δεν μεταβάλλεται ιδιαίτερα όταν προσθέτουμε και τα δεδομένα των υπόλοιπων βαθμών δικαιοδοσίας, όμως η διοικητική δικαιοσύνη εμφανίζει πολύ μεγαλύτερους χρόνους διευθέτησης. Αν και χώρες όπως η Σουηδία διατηρούν τα επίπεδα σε κάτω των 200 ημερών, στις περισσότερες χώρες είναι υψηλότερα, στις δε χώρες που εμφάνιζαν υψηλό χρόνο διευθέτησης στις πολιτικές διαφορές, ο χρόνος για τις διοικητικές εκτινάσσεται. Ετσι, η Ελλάδα παρουσίαζε για το έτος 2012 το υψηλότατο χρονικό διάστημα των περίπου 1.500 ημερών, το οποίο σταδιακά μειώθηκε στις περίπου 550 ημέρες μέχρι το 2018. Υψηλούς χρόνους διευθέτησης παρουσιάζουν επίσης η Ιταλία και η Πορτογαλία.
Η πολυνομία και η κακονομία μαζί με την μεγάλη σημασία του χρόνου απονομής της Δικαιοσύνης, ενθαρρύνουν τον κακόπιστο να μην αναζητεί την επίλυση των υποθέσεων και η κοινωνία ενθαρρύνεται να μην λειτουργεί νόμιμα και καλόπιστα.
Η Δικαιοσύνη είναι η δύναμη που εξισσοροπεί την ισχύ του δυνατού και αδυνάτου. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να … δικαιώσει τον αδύνατο ενάντια στην ισχύ είτε του ισχυρού συμπολίτη του είτε ενάντια στην κρατική μηχανή.
Όταν η Δικαιοσύνη χάνεται τότε έχουμε κοινωνική ανισότητα και εν τέλει οι πολίτες οδηγούνται στην παρανομία καθώς θεωρούν πως μόνο έτσι μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Στην ουσία επιστρέφουμε στο νόμο του ισχυρού και η κοινωνία μετατρέπεται σε ζούγκλα.