Τα Σαββατόβραδα στη Γλυφάδα της νιότης μας | Μια αναδρομή για τους τυχερούς που έζησαν

Τα Σαββατόβραδα στη Γλυφάδα της νιότης μας | Μια αναδρομή για τους τυχερούς που έζησαν

Κάποτε που ήμαστε μικρότεροι η σαββατιάτικη έξοδος ήταν μυθική, ήταν το κέντρο του κόσμου μας όλη την εβδομάδα. Είτε ως μαθητές λυκείου είτε ως φοιτητές το να βγαίνεις το Σάββατο ήταν κάτι σχεδόν ιερό. Ειδικά στην εποχή προ ίντερνετ (και προ κινητών για κάποιους) που η συνεννόηση θα γινόταν από σταθερό τηλέφωνο… μία διαδικασία που οι νεότεροι αγνοούν.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Τότε που η Γλυφάδα δεν ήταν εξοχή (όπως παλαιότερα) σίγουρα όμως δεν είχε και τον χαμό που έχει τώρα πια. Χαμό διότι και ο πληθυσμός έχει αυξηθεί και το θέμα του πάρκινγκ έχει γίνει οριακά ανυπόφορο και φυσικά διότι είναι το de facto κέντρο των νοτίων προαστίων.

Τα Mc Donald’s σε μεγάλες δόξες (τότε που η Παπανδρέου λεγόταν ακόμα Αθηνών), τα Wendy’s για το σκληρό junk food, τα Humbo για το διαφορετικό (ίσως και πιο οικογενειακό) και τα Queen για τα ξενύχτια στα τετράγωνα μαρμάρινα τραπέζια ως τα ξημερώματα. 

Όσο για τα μαγαζιά και τις επιλογές του Σαββάτου; Το Coretto μια ολόκληρη Βίβλος από αναμνήσεις στη διασταύρωση Λαμπράκη και Λαζαράκη λίγο πριν μεγαλώσουμε αρκετά για το Egomio στη Ζησιμοπούλου. Για τον φραπέ γλυκό με γάλα μετά το σχολείο (ή και στην κοπάνα), τα πρώτα ποτά, τα πρώτα φλερτ την αθωότητα του εφηβικού έρωτα. Αλήθεια Cosi ή Dali ποιος τα θυμάται;

Βowling στα Blanos, μπιλιάρδο στο Number One, ουφάδικα στο Divina, clubbing στο Βo. Με ιδανικό τελείωμα της νύχτας τα sandwich του Old Baker’s για τους μύστες που το θυμούνται.

Μπύρα στο Sussex ή στο Moonshine για όσους αισθάνονταν πιο άγριοι ή εναλλακτικοί (ανάλογα το πώς το έβλεπε κανείς.

Αλήθεια για τα σινεμά τι έχετε να θυμηθείτε; Αννα Ντορ, Αίγλη, Cine Γλυφάδα, Ρίο … πόσες και πόσες όμορφες στιγμές ζήσαμε εκεί ….

Να περπατας στη Μεταξά και να χαζεύεις την καταπληκτική βιτρίνα του Carambola (και του Carbon μην το ξεχνάμε) να περνάς από τα Dunkin’ Donuts και να πηγαίνεις προς τα λεωφορεία γρήγορα να προλάβεις το τελευταίο…

Μια εποχή πιο αθώα, πιο ήρεμη , ίσως όμως επειδή εμείς ήμαστε πιο αθώοι και πιο ήρεμοι…..

Σινέ Ρίο | Το Ρίο ήταν το θερινό σήμα κατατεθέν της Γλυφάδας

Ένα δάκρυ για το Divina | Η ιστορία του και το τέλος εποχής

Number One | Ο απόλυτος προορισμός κάποτε στη Γλυφάδα | Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής

Όταν στη Γλυφάδα κυκλοφορούσαν κατσίκες | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ 1973

Πώς ήταν η Γλυφάδα τη δεκαετία του ’50

Το 1ο Λύκειο Γλυφάδας είναι το τιμημένο των ‘‘παλιών’’ | Ιστορία 80 ετών και συνεχίζει