Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στις προσπάθειες της Κίνας να αξιοποιήσει την πανδημία του COVID-19 προς όφελός της. Οι αλλαγές που θα επέλθουν στην παγκόσμια σκακιέρα ισχύος είναι τεράστιες. Οικονομίες τρίζουν επικίνδυνα και κανείς δεν ξέρει πότε και πώς θα σταματήσει η κρίση.
To διεθνές blame game
Αν αρχικά είχαμε το blame game μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, τώρα μπαίνει στην εξίσωση και η Ρωσία, με την Ευρώπη (κλασικά) να παρατηρεί.
Blame game αρχικά για το ποιος είναι ο υπεύθυνος για τον ιό. Τον ‘κινεζικό ιό’ όπως ο Τραμπ τον αποκαλεί όπου κατηγορεί το Πεκίνο για τη διασπορά του, με τους Κινέζους να απαντούν ότι ο ιός διεσπάρη λόγω των αθλητικών αγώνων του 7th CISM Military World Games.
Οι ΗΠΑ τώρα κατηγορούν και τη Ρωσία για διασπορά ψευδών ειδήσεων, στο νέο γύρο του blame game που έχει σκοπό το ηθικό πλεονέκτημα του εκάστοτε πολιτικού ηγέτη. Η Ρωσία δια της Maria Zakharova αρνήθηκε τη σκόπιμη διασπορά εκ μέρους της ψευδών ειδήσεων (fake news), όσον αφορά στην παραπληροφόρηση σε κοινωνικά δίκτυα.
Στο blame game που παίζεται οι ΗΠΑ στέκονται ιδιαίτερα στο ότι ο πρώτος γιατρός στην Κίνα ο Dr. Li Wenliang που ανέφερε την επιδημία του ιού, από το Νοέμβριο του 2019, διώχθηκε ως αντικαθεστωτικός από το κομμουνιστικό καθεστώς. Ουσιαστικά κάνουν λόγο για συγκάλυψη του ιού.
Από την άλλη οι Ρώσοι δείχνουν με το δάκτυλο τους Βρετανούς! Λένε ότι δημιούργησαν τον ιό, ως εργαλείο για την προώθηση συμφερόντων του Ηνωμένου Βασιλείου. Ισχυρίζονται ότι σκόπιμα σχεδιάσθηκε χρονολογικά, για να συμπέσει με το Brexit, και την ενίσχυση της παγκόσμιας κατάστασης της Βρετανίας. Ισχυρίζονται ότι το Port Down, είναι εργαστήριο στο Salisbury, που βρέθηκε στο κέντρο του σκανδάλου Scripal – Novichok, και δημιούργησε “πατέντα” για εμβόλιο για τον Covid-19. Όλα αυτά στο πλαίσιο της αμερικανοβρετανικής συμμαχίας. Μπορείτε να διαβάσετε τι γράφει η ίδια η Daily Mail (Βρετανική εφημερίδα), στην ηλεκτρονική της έκδοση την 17η Μαρτίου 2020 .
Αν δεν ζούσαμε τον COVID-19 η όλη κατάσταση και το blame game θα θύμιζε ψυχροπολεμικό, κατασκοπευτικό βιβλίο, ή ταινία.
Η Ευρώπη γενικώς δεν έχει μπει στη λογική του blame game. Ο γερμανικός, γαλλικός κλπ τύπος δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα. Ιταλοί και Ισπανοί έχουν να αντιμετωπίσουν τις εκατόμβες νεκρών, ενώ οι Γερμανοί δε θέλουν να έλθουν σε δύσκολη θέση απέναντι, είτε στους Ρώσους (αγοράζουν ρωσικό αέριο), είτε στους Κινέζους (οικονομικές σχέσεις δισεκατομμυρίων). Με τον αγγλοσαξωνικό κόσμο δεν έχουν κάποιο όφελος οι Γερμανοί να τα βάλουν, οπότε απλά περιμένουν τις εξελίξεις. Άλλωστε η Γερμανία έχει να διαχειριστεί ένα άλλο μεγάλο blame game.
Το Ευρωπαικό blame game
Οι Ιταλοί πρωτίστως και οι Ισπανογάλλοι δευτερευόντως επιτίθενται σφοδρότατα στη Γερμανία, την οποία κατηγορούν για αναλγησία, έλλειψη αλληλεγγύης και προσπάθεια οικονομικής εκμετάλλευσης της κατάστασης με τον COVID-19.
Οι Γερμανοί υποστηρίζουν ότι είναι ανήθικο να δανείζονται όλες οι χώρες της Ευρωζώνης με τους ίδιους όρους (ευρώ-ομόλογο) Από την άλλη ο Ιταλός Giuseppe Conte συντάσσεται με την ιδέα του Ισπανού Pedro Sanchez για κατάθεση κοινής πρότασης για χρήση όλων των διαθέσιμων δημοσιονομικών εργαλείων σε ελάχιστες ημέρες (10 από τη σύνοδο κορυφής). Ο Conte υποστηρίζει ότι δεν ευθύνεται η Ιταλία για το οικονομικό σοκ, άρα οι όροι που συνδέονται με τον δανεισμό από τον ESM δεν πρέπει να ισχύσουν.
Η Ευρώπη ζει τον δικό της ‘εμφύλιο’, κυρίως λόγω της μη – επίλυσης των εσωτερικών της ζητημάτων τα τελευταία δέκα χρόνια. Το ποιος είναι ο κυρίαρχος στην Ευρώπη είναι το μεγάλο θέμα.
Από την οικονομική του 2008 και μετά η οικονομική ευρωστία της Γερμανίας τους μετέτρεψαν στους de facto κυρίαρχους της Ευρώπης . Η οικονομική δυσκολία των Γάλλων, Ισπανών και Ιταλών της έδωσαν τον χώρο αυτό. Η Βρετανία ήταν εκτός ευρώ και με τάσεις φυγής που οδήγησαν στο Brexit.
Αυτή η κυριαρχία όμως, εν μέσω πανδημίας, με εκατόμβες νεκρών δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, εξίσου εύκολα. Οι Ιταλοί ήδη αρχίζουν να κάνουν λόγο για Italexit μόλις τελειώσει η κρίση.
Ο κόσμος στην μετά COVID-19 εποχή θα είναι πολύ διαφορετικός.
