Κάπου εκεί στα 40 – για την ακρίβεια 30 plus- σε πιάνει μία νοσταλγική διάθεση. Παιδικές αναμνήσεις αρχίζουν δειλά δειλά να τριγυρίζουν στο μυαλό σου και το μυαλό επιστρέφει σε αθώες κι αγνές εποχές. Αυτή ακριβώς είναι και η διάθεση του συγκεκριμένου άρθρου. Άκρως νοσταλγική και άκρως νότια.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γλυφάδα. Ναι, ναι είμαι Γλυφαδιώτης! Ανυπομονούσα για την Άνοιξη, με τις μυρωδιές από τα λουλούδια που γέμιζαν τον αέρα. Κατέβαινα από το 1ο Λύκειο Γλυφάδας την οδό Άλσους και μύριζε ο τόπος. Μόλις δε έμπαινε ο Μάιος…. μόνο οι εξετάσεις του σχολείου χαλούσαν τη διάθεση… κι αυτές λίγο.
Θυμάμαι τις βόλτες στην αγορά . Τα καταστήματα στη Μεταξά ήταν εμπειρία. Εμπειρία που συχνά ολοκληρώνονταν με κάποιο καλομαθημένο bonus στο αγαπημένο Dominion. Ποιος δεν θυμάται τη Carabola και το Carbon;
Mε θυμάμαι να απολαμβάνω τις βόλτες μου με ποδήλατο στην παραλία της Γλυφάδας. Ποδηλατόδρομος δεν υπήρχε αλλά όπου υπάρχει διάθεση υπάρχει κι ο τρόπος.
Από τις αγαπημένες παιδικές συνήθειες οι επισκέψεις στη Βουλιαγμένη. Παγωτό στο Waffle House και μετά παιγνίδι στην παιδική χαρά. Μιας κι είπαμε παιδική χαρά, θυμάστε στο Hambo τα παιγνίδια που είχε από την πλευρά της Δασκαρόλη.
Θυμάστε, μιας και πήγε η σκέψη στα γλυκά, τα κρουασάν επί της Μεταξά; Εκεί, στην Αγγέλου Μεταξά, το θρυλικό La Frianderie (κρουασαντερί, όπως το λέγαμε εμείς), πίσω από το περίπτερο του Πελοπίδα, στο πιο γνωστό meeting point της δεκαετίας του 90. Τότε που ήταν η χρυσή εποχή του Fine Art.
Στον Άγιο Κωνσταντίνο ραντεβού με φίλους, ψωμί από τον Πάκο … όλα τα γνωστά μέρη.
Tώρα για το Blanos ή του Λούνα Παρκ δεν λέω κάτι…. όσοι ξέρετε… ξέρετε.
Tέλος να θυμήσουμε την κ. Μαίρη στο Τρίπτυχο, που έχει φύγει πια από τη ζωή αλλά ποιος νότιος δεν τη θυμάται; Πάντα με το χαμόγελο και έτοιμη να κάνει το κάθε παιδί που έμπαινε στο βιβλιοπωλείο της να αγαπήσει το βιβλίο, τη λογοτεχνία, την ποίηση και τις τέχνες. Μεγάλο το τμήμα των καλλιτεχνικών στο Τρίπτυχο στην Αρτέμιδος. Τώρα όταν δεν έβρισκες κάτι στην κ. Μαίρη, θα το έβρισκες σίγουρα στην Paperland, που είχε εξειδίκευση στα ξενόγλωσσα βοηθήματα και που ευτυχώς υπάρχει ακόμη για να θυμίζει κάτι από γειτονιά και την παιδική μας ηλικία.
Φυσικά κανείς δεν ξεχνά τον Πιπέρα με την ουρά από γονείς και παιδιά το Σεπτέμβρη να είναι μέχρι της γωνία….
Άλλες εποχές….
Related posts:
ΙΕΡΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ | H ιστορία του σήματος – κατατεθέν της Γλυφάδας
Ο Άγιος Νικόλαος της Γλυφάδας | Ένας μεγαλοπρεπής ναός-σύμβολο
Μέγαρο Μποδοσάκη | Η Βουλή των Ελλήνων φαβορί για την εκμίσθωση | Η ιστορία του Μεγάρου Μποδοσάκη
Άγριος ξυλοδαρμός 14χρονης στη Γλυφάδα | «Καλά της έκανε» φέρεται να είπε ο πατέρας μιας εκ των δραστριών