Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του δεν απευθύνονται ούτε στη μεσαία τάξη ούτε στους συνταξιούχους. Η δυναμική τους εκεί είναι πεπερασμένη κι όλοι γνωρίζουν ότι η Νέα Δημοκρατία έχει τη μέγιστη δυνατή διείσδυση. Το κοινό που θέλουν να προσεγγίσουν είναι άλλο και έχει μετρηθεί εδώ και χρόνια.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Η ΝΔ κατά προφανή τρόπο απευθύνεται στη μεσαία τάξη, τους συνταξιούχους, τους περισσότερο ή λιγότερο επιφυλακτικούς κεντρώους και ελπίζει να πείσει κάποιες ομάδες νεότερων ψηφοφόρων, δίχως πολύ υψηλές προσδοκίες μιας κι εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλη διείσδυση.
Το κοινό στο οποίο απευθύνεται ο Τσίπρας και η ομάδα του είναι οι ομάδες εκείνες οι ακραίες, που του είχαν δώσει την εκλογική νίκη τον Ιανουάριο του 2015 και οι οποίες απομακρύνθηκαν μετά την απογοήτευση που ένιωσαν, όταν κατάλαβαν ότι οι χοροί στο Σύνταγμα, για τo 62% του «Οχι», πήγαν στράφι.
Τον Ιανουάριο 2015 ο ενωμένος ΣΥΡΙΖΑ είχε λάβει 2.245.978 ψήφους (ΠΗΓΗ). Τον Σεπτέμβριο 2015 ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ πήρε 1.925.526 ψήφους. Το ποσοστό του στις δύο αναμετρήσεις ήταν σχεδόν το ίδιο (36% και 35%, αντίστοιχα) και αυτό οφείλεται στην αποχή.
Αυτές οι 320.000 λιγότερες ψήφοι τον Σεπτέμβριο του ’15 πήγαν εν μέρει στη Λαϊκή Ενότητα των Λαφαζάνη κ.λπ. (έλαβε 155.242 ψήφους τον Σεπτέμβριο), ενώ οι υπόλοιπες 165.000 κατά μείζονα λόγο κατευθύνθηκαν στην αποχή. Ολους αυτούς ο Τσίπρας τους έχασε και στις εκλογές του 2019, όμως δεν φαίνεται να τους έχει κερδίσει κάποιος άλλος.
Σε αυτή τη δεξαμενή των 320.000 απογοητευμένων εν δυνάμει ψηφοφόρων του ποντάρει σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας, με την τακτική του. Μία τακτική πόλωσης, αντι-δεξιά , αντι – καπιταλιστική, αντι-… γενικά.
Τι θα πετύχει με αυτήν την επιλογή; Δύσκολο να το προβλέψει κανείς με βεβαιότητα, όμως όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές, δεν θα πρέπει να αναμένει κανείς κάτι διαφορετικό. Ήδη η συζήτηση για την πρόταση μομφής αυτό αποδεικνύει.
Τέλος για να έχετε μία τάξη μεγέθους : 320.000 ψήφοι αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό περίπου 5,5%. Δεν είναι και λίγο…
Τι κρίνεται στην κάλπη της απλής αναλογικής
Σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, οι κάλπες θα στηθούν δύο φορές. Η πρώτη με απλή αναλογική, με την οποία για τον σχηματισμό κυβέρνησης απαιτείται ποσοστό μεγαλύτερο του 46% (είτε από ένα κόμμα, είτε αθροιστικά από περισσότερα του ενός).
Η δεύτερη, εφόσον δεν προκύψει κυβέρνηση, με ενισχυμένη αναλογική, με την οποία το ποσοστό για το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης τοποθετείται περίπου στο 37%-38%, ανάλογα με το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής.
Παρά το γεγονός ότι οι πιθανότητες σχηματισμού κυβέρνησης στην πρώτη κάλπη είναι σχετικά περιορισμένες, όλα τα κόμματα συμφωνούν σε μια διαπίστωση: ότι οι κρίσιμες εκλογές είναι οι πρώτες, αυτές δηλαδή που θα γίνουν με απλή αναλογική.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, που τα γκάλοπ τον δείχνουν μεν σε τροχιά συσπείρωσης, αλλά ακόμη αρκετά μακριά από το ποσοστό των προηγούμενων εκλογών (31,5%), το ζητούμενο είναι τουλάχιστον να υπερβεί το ποσοστό του 2019.
Αν συμβεί αυτό και ταυτόχρονα η απόσταση που τον χωρίζει από τη ΝΔ είναι μικρότερη από 4%-5%, ο Τσίπρας μπορεί να ελπίζει σε μια μετωπική αντιπαράθεση δύο παρατάξεων στις δεύτερες κάλπες, όπου λογικά θα επιχειρήσει να εμφανιστεί ως ο ηγέτης του μετώπου των προοδευτικών δυνάμεων, να λεηλατήσει, δηλαδή, εκλογικά το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και τα κόμματα της Αριστεράς.
Για τα μικρότερα κόμματα είναι μάλλον περιττό να εξηγήσει κανείς γιατί η πρώτη κάλπη είναι η κρίσιμη. Με την απλή αναλογική, όποιοι περάσουν το 3% και μπουν στη Βουλή, εκλέγουν μετά βεβαιότητας μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών από όσους θα εκλέξουν αν ξαναπάρουν το ίδιο ποσοστό στη δεύτερη κάλπη, με ενισχυμένη αναλογική.
Αξίζει να τονίσουμε πως η απλή αναλογική θεωρητικά ευνοεί τη χαλαρή ψήφο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι ψηφοφόροι γνωρίζουν ότι ακολουθεί δεύτερη εκλογική αναμέτρηση με ενισχυμένη αναλογική. Αυτή η χαλαρότητα θα μπορούσε να οδηγήσει σε ψήφο υπέρ των μικρότερων κομμάτων ή ακόμη και σε αποχή. Ακόμη κι αυτό, όμως, έχει σχετικά περιορισμένες πιθανότητες να συμβεί. Το γεγονός ότι από τον Ιούλιο του 2019 μέχρι σήμερα δεν έχουν στηθεί κάλπες δημιουργεί αυξημένο ενδιαφέρον των ψηφοφόρων και λειτουργεί υπέρ της μαζικής συμμετοχής στις εκλογές.
Με αυτά τα δεδομένα, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι οδεύουμε σε εκλογές απλής αναλογικής μέσα σε πολιτικό περιβάλλον… ενισχυμένης αναλογικής. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί έχει σχεδόν προεξοφληθεί ότι οι κάλπες θα είναι διπλές αλλά και γιατί η πρώτη κάλπη είναι τόσο κρίσιμη, αφού ουσιαστικά θα καθορίσει το εκλογικό δίλημμα της δεύτερης.