Έγινε λοιπόν η πολυαναμενόμενη συνάντηση Putin – Erdogan στη Μόσχα. Ο πρόεδρος της Τουρκίας υποχώρησε όσο οι συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί επί του εδάφους του το επέβαλλαν. Ας δούμε τι συμφωνήθηκε και ποιοι κέρδισαν.
Ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ τόλμησε κάτι που ούτε ο πατέρας του είχε διανοηθεί: να αναμετρηθεί ευθέως με τον τουρκικό στρατό. Θυμίζουμε πως μπροστά στο casus belli της Τουρκίας, ο Χάφεζ αλ Άσαντ υποχρεώθηκε το 1998 να διακόψει τις σχέσεις του με το ΡΚΚ, να εκδιώξει τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν από τη Δαμασκό και να υπογράψει το Πρωτόκολλο των Αδάνων.
Το 2020 μετά από χρόνια εμφυλίου και με έμπρακτη στήριξη από τη Ρωσία, ο Άσαντ δεν υποχώρησε μπροστά στον Erdogan.
Όπως αναφέρει κι ο Κώστας Ράπτης « Άλλωστε, το εκ πρώτης όψεως συντριπτικό πλεονέκτημα του τουρκικού στρατού, του δεύτερου μεγαλύτερου στο ΝΑΤΟ, μετρίαζε κατά πολύ το γεγονός ότι η υπεροχή του έχει κριθεί τα τελευταία χρόνια αποκλειστικά απέναντι σε μη κρατικούς δρώντες (λ.χ. το ΡΚΚ), και ότι οι εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό του μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 έπληξαν αναπόφευκτα την αποτελεσματικότητα και το ηθικό του.
Και το κυριότερο: οι πολιτικοί στόχοι της επιχείρησης στην Ίντλιμπ δεν είχαν επαρκή υποστήριξη στο εσωτερικό της Τουρκίας, οι ισλαμιστές συμπολεμιστές αποδείχθηκαν αναξιόπιστοι στο πεδίο της μάχης, ενώ οι Δυτικοί σύμμαχοι κράτησαν αποστάσεις ασφαλείας, την ώρα που η σχέση της Δαμασκού με τη Μόσχα (και την Τεχεράνη) παρέμεινε ακλόνητη, εξασφαλίζοντας τον έλεγχο του εναέριο χώρου της Συρίας.»
Ο Erdogan καταλαβαίνει ότι δεν έχει απέναντί του άτακτους Κούρδους ή αδύναμους πολίτες, αλλά άντρες ετοιμοπόλεμους, εξοπλισμένους, έμπειρους με υποστήριξη από μία πανίσχυρη χώρα (Ρωσία)
Τι ανακοίνωσαν Putin – Erdogan
Χθες στη Μόσχα ο Ρώσος πρόεδρος Putin και ο Τούρκος ομόλογός του ανακοίνωσαν, μετά από εξάωρο διπλωματικό μαραθώνιο, την επίτευξη εκεχειρίας, επί τη βάσει δύο συμπληρωματικών μνημονίων τα οποία παρουσίασαν οι δύο υπουργοί Εξωτερικών.
Η προσπάθεια και των δύο αντρών ήταν να μην καταρρεύσουν οι διμερείς τους σχέσεις. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια και κανείς από τους δύο δεν επιθυμεί επιστροφή σε πρότερες καταστάσεις.
Με βάση τα όσα συμφωνήθηκαν, Ρωσία και Τουρκία επανέλαβαν την επί της αρχής δέσμευσή τους στην ακεραιότητα της Συρίας, την επιθυμία τους να δημιουργήσουν συνθήκες αποκατάστασης των προσφύγων, καθώς και την πεποίθησή τους ότι η συριακή κρίση δεν επιδέχεται στρατιωτική λύση και ότι εναπόκειται στους ίδιους τους Σύριους να καθορίσουν το μέλλον της χώρας τους.
Σε στρατιωτικό επίπεδο, η εκεχειρία, που ισχύει από τα μεσάνυχτα, σημαίνει ότι οι αντιμαχόμενες πλευρές θα μείνουν στο σημείο αντιπαράταξης που βρίσκονται ήδη. Αυτό σημαίνει πως απορρίπτεται η προηγούμενη τουρκική απαίτηση να αναδιπλωθούν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις στις θέσεις που κατείχαν πριν την έναρξη της προέλασής τους, εκτός δηλαδή της περιμέτρου της “ζώνης αποκλιμάκωσης” που είχε ορισθεί στο Σότσι.
Σίγουρα καταγράφει επιπλέον κέρδη η Δαμασκός , επιτυγχάνοντας τον κύριο στόχο των τελευταίων στρατιωτικών επιχειρήσεών της: την απελευθέρωση των δύο αυτοκινητοδρόμων που συνδέουν το Χαλέπι με την πρωτεύουσα (M5) και τα παράλια (Μ4)
Ο μεν Μ5 έχει ήδη περάσει στα χέρια των συριακών κυβερνητικών στρατευμάτων – όμως για τον Μ4 οι νέες συμφωνίες χθες στη Μόσχα προσθέτουν το άνοιγμά του με την ευθύνη κοινών ρωσο-τουρκικών περιπόλων, οι οποίες θα ξεκινήσουν στις 15 Μαρτίου. Βορείως και νοτίως του αυτοκινητοδρόμου δημιουργείται ζώνη ασφαλείας συνολικού πλάτους 12 χιλιομέτρων οι όροι λειτουργίας της οποίας θα ρυθμιστούν από τα υπουργεία Άμυνας Ρωσίας και Τουρκίας τις επόμενες επτά ημέρες.
Βλέπουμε λοιπόν πως ο μεν Putin εδραίωσε τη θέση του, ως του πραγματικού εγγυητή της Συρίας. Είδαμε πως η στήριξη του Κρεμλίνου στον Άσαντ του έδωσε κέρδη. Είδαμε επίσης πως δεν ‘ισοπέδωσαν’ τον Erdogan ούτε το προσπάθησαν.
Η απουσία των Αμερικανών παραμένει… ‘ηχηρή’ ενώ οι Ευρωπαίοι δεν ασχολήθηκαν ουσιαστικά. Φαίνεται πως ο Δυτικός Συνασπισμός έχει αποδεκτεί (άλλοι με χαρά άλλοι με λύπη) τον αναβαθμισμένο ρόλο της Ρωσίας στη Μ. Ανατολή.
