Η Ουκρανία θέλει πάση θυσία να αποφύγει την ανάπαυλα των μαχών το χειμώνα, σύμφωνα με τη Welt. Αυτό συμβαίνει επειδή το Κίεβο ελπίζει ότι ο κρύος καιρός θα του δώσει αποφασιστικά πλεονεκτήματα στο πεδίο της μάχης.
Αν και η Ρωσία έχει επίσης προσαρμόσει τη στρατηγική της, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν να ελπίζουν σε ορισμένες αδυναμίες εκ μέρους των Ρώσων.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!
Είτε πρόκειται για τον Ναπολέοντα είτε για τη ναζιστική Γερμανία, πολλοί επιτιθέμενοι διαπίστωσαν ότι ένας χειμερινός πόλεμος στις παγωμένες εκτάσεις της Ανατολικής Ευρώπης μπορεί να καταλήξει σε καταστροφή. Επειδή οι δύσκολες καιρικές συνθήκες εκθέτουν τους ανθρώπους και τα υλικά σε τεράστιες καταπονήσεις. “Το εχθρικό περιβάλλον σημαίνει ότι η επιβίωση του εξοπλισμού και των στρατευμάτων είναι πιο καθοριστική από την τακτική ευφυΐα”, λέει για παράδειγμα ο στρατηγός Bαχούρ Καρούς, επικεφαλής της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Εσθονίας.
Στη Δύση, λοιπόν, πίστευαν ότι και οι δύο πλευρές θα έκαναν ένα διάλειμμα κατά τη διάρκεια των ψυχρών μηνών. Η Ουκρανία, ωστόσο, διαψεύδει σθεναρά κάτι τέτοιο. “Όσοι μιλούν τώρα για πιθανή “κατάπαυση του πυρός” λόγω των θερμοκρασιών υπό το μηδέν, μάλλον δεν έχουν κάνει ποτέ ηλιοθεραπεία στη νότια ακτή της Κριμαίας τον Ιανουάριο”, έγραψε πρόσφατα αυτάρεσκα ο υπουργός Άμυνας Ολέκσι Ρέσνικοφ.
Πράγματι, ο υγρός φθινοπωρινός καιρός προκαλεί περισσότερα προβλήματα στους Ουκρανούς, επειδή ο βαρύς εξοπλισμός κολλάει γρήγορα στη λάσπη. Ωστόσο, υπολογίζουν ότι θα προχωρήσουν στις αντεπιθέσεις τους μόλις παγώσει το έδαφος. Επειδή θα τους επέτρεπε να εγκαταλείψουν τους ασφαλτοστρωμένους δρόμους και να χρησιμοποιήσουν τη στρατηγική παράκαμψης μέσα από τα χωράφια, όπως έκαναν στο Χάρκοβο το καλοκαίρι, όταν έκαναν κύκλους γύρω από τις περιοχές που κατείχαν οι Ρώσοι, αποκόπτοντας μονάδες και αναγκάζοντάς τες να παραδοθούν ή να διαφύγουν.
Οι Ρώσοι, από την άλλη πλευρά, κατέφυγαν στη δική τους χειμερινή στρατηγική. Τρομοκρατούν τον ουκρανικό άμαχο πληθυσμό με μαζικές επιθέσεις που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο. Κόβοντας την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού σε ολόκληρες περιοχές, στοχεύουν να δεσμεύσουν τους πόρους της ουκρανικής κυβέρνησης. “Ο ρωσικός στόχος είναι να εκτρέψει τις ουκρανικές προσπάθειες μακριά από τη γραμμή του μετώπου και προς το εσωτερικό μέτωπο”, γράφει η βρετανική στρατιωτική δεξαμενή σκέψης Rusi.
Αυτό γίνεται για να δοθεί στους Ρώσους μια ανάσα για να αναγεννήσουν τις εξαντλημένες μονάδες τους, να εκπαιδεύσουν καλύτερα τους νεοσυλλέκτους που μόλις κινητοποιήθηκαν και να σταθεροποιήσουν την υπό πίεση εφοδιαστική αλυσίδα. Αυτό θα θέσει τις βάσεις για μια νέα επίθεση την άνοιξη.
Η απόσυρση από τη Χερσώνα στη δυτική πλευρά του ποταμού Ντνίπρο εξυπηρετούσε επίσης αυτόν τον στόχο. Ο Ρώσος αρχιστράτηγος του πολέμου, Σεργκέι Σουρόβικιν, ανέλαβε έτσι μια μετωπική ευθυγράμμιση. Η υποχώρηση πίσω από το ποτάμι δημιουργεί μια ευκολότερα διατηρήσιμη αμυντική γραμμή. Αυτό θα απελευθερώσει στρατεύματα που προηγουμένως χρειάζονταν για την υπεράσπιση του θύλακα δυτικά του ποταμού, αλλά μερικά από τα οποία μπορούν τώρα να μετακινηθούν για να ενισχύσουν άλλα τμήματα του μετώπου και να τα κρατήσουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Οι Ουκρανοί, ωστόσο, δεν θέλουν να δώσουν στους Ρώσους αυτή την ανάσα. “Οι ουκρανικές δυνάμεις κέρδισαν την πρωτοβουλία σε αυτόν τον πόλεμο πριν από λίγο καιρό”, γράφει ο Αυστραλός στρατιωτικός στοχαστής Mick Ryan. “Έχουν αποκτήσει δυναμική με επιθέσεις στο Χάρκοβο και τη Χερσώνα. Είναι αδιανόητο να θέλουν να χάσουν αυτή τη δυναμική κατά τους κρύους μήνες”.
Φήμες για ουκρανική προέλαση μέχρι τη Μαριούπολη
Η επίθεση στα βορειοανατολικά, για παράδειγμα, συνεχίζεται. Στόχος τους είναι να απελευθερώσουν πόλεις όπως το Svatov, η Kreminna, το Lyssychansk και το Zyverodonetsk. Υπάρχουν επίσης επανειλημμένες φήμες ότι η Ουκρανία μπορεί να επιχειρήσει προέλαση προς την κατεύθυνση της Μαριούπολης ή της Μελιτόπολης στην περιοχή Ζαπορίζια.
Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό ότι οι Ρώσοι έχουν δημιουργήσει δευτερεύουσες γραμμές άμυνας, ορισμένες από τις οποίες βρίσκονται 60 χιλιόμετρα πίσω από την τρέχουσα γραμμή του μετώπου, μεταξύ άλλων και στο βόρειο τμήμα της Κριμαίας. Ένα σαφές σημάδι ότι η Μόσχα προετοιμάζεται για την απελευθέρωση περισσότερων εδαφών από τους Ουκρανούς και τους επόμενους μήνες.
Ένας άλλος στόχος του Κιέβου είναι να φθείρει περαιτέρω το ηθικό των ρωσικών στρατευμάτων και να εμποδίσει τον Σουρόβικιν να τα συγκροτήσει σε μια νέα ισχυρή μονάδα. Οι συνθήκες για αυτό, ωστόσο, είναι βάναυσες. “Δεν είναι μόνο θέμα να μείνουμε ζεστοί”, γράφει ο σεβαστός Βρετανός στρατιωτικός στρατηγικός Λόρενς Φρίντμαν για τον χειμερινό πόλεμο.
“Ο εξοπλισμός γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συντηρηθεί και να λειτουργήσει. Η κατανάλωση καυσίμων αυξάνεται για να λειτουργούν οι γεννήτριες. Οι νάρκες μπορεί να είναι κρυμμένες κάτω από το χιόνι. Και χρειάζονται μεγάλες ποσότητες λευκής μπογιάς για το καμουφλάζ των οχημάτων”, δήλωσε ο Φριντμαν. Εξάλλου, οι στρατιώτες και τα οχήματα δεν μπορούν πλέον να κρύβονται απλώς κάτω από τις φυλλωσιές των δέντρων.
Οι σκληρές συνθήκες είναι ίδιες και για τις δύο πλευρές, αλλά οι ειδικοί είναι βέβαιοι ότι η Ουκρανία έχει περισσότερες πιθανότητες να αντεπεξέλθει. “Για να επιβιώσει ένας στρατιώτης στο κρύο, χρειάζεται πειθαρχία, χρειάζεσαι ηγέτες που αναγκάζουν τους στρατιώτες τους να ελέγχουν την κατάσταση των κάλτσων τους, να κρατούν τα ρούχα στεγνά και να κάνουν τα πάντα για να μην αρρωστήσουν.
Και πρέπει να αναπληρώνετε τακτικά τους στρατιώτες, ώστε να μην είναι πάντα οι ίδιοι που ξεπαγιάζουν στο κρύο. Πρέπει επίσης να τους παρέχετε ζεστό φαγητό και ποτά”, λέει ο Μπεν Χότζες, πρώην διοικητής του αμερικανικού στρατού στην Ευρώπη. “Οι Ουκρανοί μπορούν να τα παρέχουν όλα αυτά, αλλά οι Ρώσοι δεν έχουν αρκετή υλικοτεχνική υποδομή για να το κάνουν αυτό”.
Και η έναρξη του πολέμου, η οποία επίσης έλαβε χώρα σε χειμερινές συνθήκες, έδειξε ότι ο κακοσυντηρημένος ρωσικός εξοπλισμός συχνά αποτυγχάνει στο κρύο. Και ξανά και ξανά, οι ουκρανικές μονάδες βρήκαν επίσης Ρώσους στρατιώτες που είχαν παγώσει μέχρι θανάτου στις θέσεις τους.
Επί του παρόντος, αυξάνονται οι διαμαρτυρίες από τους νεοσύλλεκτους Ρώσους στρατιώτες, οι οποίοι στέλνονται στο μέτωπο χωρίς χειμερινό ρουχισμό και συχνά δεν τρέφονται επαρκώς, ενώ μερικές φορές πρέπει να αγοράζουν μόνοι τους τις μερίδες τους. Η ζημιά στη γέφυρα του Κερτς προς την Κριμαία επηρέασε επίσης σοβαρά τις ρωσικές γραμμές εφοδιασμού, επειδή η εφοδιαστική αλυσίδα της Ρωσίας βασίζεται στον σιδηρόδρομο και τώρα δεν υπάρχει λειτουργική σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ της Ρωσίας και του νότιου μετώπου στην Ουκρανία.
Και με το μεγαλύτερο βεληνεκές των πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων Himars, οι Ουκρανοί είναι επίσης σε θέση να συνεχίσουν να ασκούν σημαντική πίεση στις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Χειμερινός εξοπλισμός που εξαφανίζεται
Έπειτα, υπάρχει η διαφθορά στον ρωσικό στρατό, η οποία προκάλεσε την εξαφάνιση μεγάλου μέρους του βαρέως χειμερινού εξοπλισμού που υποτίθεται ότι βρισκόταν σε αποθήκες. Η Ουκρανία, από την άλλη πλευρά, όχι μόνο προμηθεύεται σταθερά πυρομαχικά από τη Δύση, αλλά και χειμερινό εξοπλισμό από χώρες που έχουν εμπειρία με σκληρά κλίματα. Η Φινλανδία και η Σουηδία, για παράδειγμα, μόλις ανακοίνωσαν νέα χειμερινά πακέτα. Ο Καναδάς παράγει επί του παρόντος μισό εκατομμύριο σετ χειμωνιάτικου ρουχισμού για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.
Άλλοι εμπειρογνώμονες αμφιβάλλουν αν η Ουκρανία θα έχει πραγματικά τη δύναμη να προχωρήσει σε μεγάλες επιθέσεις σε χειμερινές συνθήκες. Περιμένουν περισσότερο έναν πόλεμο θέσεων με συνεχείς μάχες πυροβολικού. Αλλά αυτό μπορεί να μην είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη του πολέμου. “Το βασικό ερώτημα για τον φετινό χειμώνα είναι πόσοι από τους στρατιώτες που διατάσσονται να κρατήσουν τις θέσεις τους στην αρχή του χειμώνα θα παραμείνουν εκεί στο τέλος”, λέει ο στρατιωτικός στοχαστής Φριντμαν.
Σε κάθε περίπτωση, η μέχρι τώρα πορεία του πολέμου έδειξε ότι οι απώλειες από θάνατο, τραυματισμό, λιποταξία ή παράδοση από τη ρωσική πλευρά ήταν εξαιρετικά υψηλές. Η τάση αυτή, ελπίζουν οι Ουκρανοί, θα μπορούσε να επιδεινωθεί υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες και ενόψει της περαιτέρω πτώσης του ηθικού των Ρώσων στρατιωτών.
