Στην Τυνησία μεταβαίνει σήμερα ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας σε μία κρίσιμη συνάντηση για το μέλλον της Μεσογείου και των ελληνικών συμφερόντων.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Αν τώρα απορείτε για το ρόλο της Τυνησίας θα θυμίσουμε πως «η Τουρκία παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι σήμερα στη Λιβύη […] Δεν πρόκειται να ανεχθούμε αυτόν τον ρόλο της Τουρκίας» διεμήνυσε την περασμένη εβδομάδα από το Παρίσι ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, έχοντας στο πλευρό του έναν ξένο ηγέτη: τον πρόεδρο της Τυνησίας Καΐς Σαγιέντ.
Ο 62χρονος Τυνήσιος Πρόεδρος, υπό την ευθύνη του οποίου εντάσσεται και η τυνησιακή διπλωματία, από το Παρίσι τις 22 Ιουνίου δήλωνε πως η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Φαγιέζ αλ Σάρατζ στη Λιβύη έχει μόνο «προσωρινή νομιμοποίηση» και ότι εκείνη θα πρέπει κάποια στιγμή να δώσει τη θέση της σε μια «νέα νόμιμη κυβέρνηση» που θα προκύψει μέσα από «τη βούληση του λιβυκού λαού».
Καθόλου τυχαία λοιπόν μία εβδομάδα μετά, στις 29 Ιουνίου, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας μεταβαίνει στην Τυνησία για συνομιλίες με την ηγεσία του εκεί υπουργείου Εξωτερικών, ενώ πρόκειται να γίνει δεκτός και από τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της χώρας.
Η Τυνησία βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη Λιβύη κι είναι άμεσα ενδιαφερόμενη για τα τεκταινόμενα αφού βιώνει τις επιπτώσεις του λιβυκού εμφυλίου. Ενδεικτικές της ανησυχίας και οι δηλώσεις του Τυνήσιου προέδρου Καΐς Σαγιέντ, ο οποίος έχει αποκηρύξει κατ’ επανάληψη ως καταστροφική μια ενδεχόμενη διχοτόμηση της Λιβύης. Να θυμίσουμε ότι στην Τυνησία έχει τα κεντρικά της και η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για τη Λιβύη (United Nations Support Mission in Libya – UNSMIL).
Η Τυνησία είναι πρώην γαλλική αποικία και βρίσκεται κοντά στη Γαλλία, όχι μόνο γεωπολιτικά αλλά και οικονομικά-εμπορικά. Δεν ξεχνάμε βέβαια ότι η Γαλλία διανύει στην παρούσα φάση μια περίοδο εντονότατης αντιπαράθεσης στις σχέσεις της με την Τουρκία του ισλαμοεθνικιστή Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Τούρκος πρόεδρος, μάλιστα, λέγεται πως είχε τον Δεκέμβριο του 2019, με «φρέσκο» ακόμη τότε το μνημόνιο Ερντογάν – Σάρατζ, προσεγγίσει και τον Καΐς Σαγιέντ κατά τη διάρκεια ξαφνικής επίσκεψής του στην Τυνησία, ζητώντας να επιτραπεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να χρησιμοποιούν την επικράτεια της Τυνησίας ως εφαλτήριο για τις επιχειρήσεις τους στη Λιβύη, πράγμα που όμως δεν έγινε αποδεκτό.
Εάν σκεφτούμε λοιπόν πως η Ελλάδα επιδιώκει σύσφιξη των ελληνογαλλικών σχέσεων απέναντι στον Ερντογάν, δεν είναι τυχαίο ότι η Τυνησία μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα σύμμαχο σε έναν αντι-τουρκικό συνασπισμό.
Τυνησία – Ιστορικά στοιχεία
Η Τυνησία, ή κοινώς Τούνεζι, (Αραβικά: تونس), (Τούνις ή και «Ιφρικιγιέ») και επίσημα: Δημοκρατία της Τυνησίας (الجمهرية التونسية), (Αλ Τζούμχουριγι-ατ Τούνισγια) είναι μια χώρα στις μεσογειακές ακτές της Βόρειας Αφρικής.
Είναι το μικρότερο και πιο ανατολικό από τα κράτη που εκτείνονται κατά μήκος της οροσειράς του Άτλαντα και συνορεύει με την Αλγερία στα δυτικά και τη Λιβύη στα νοτιοανατολικά. Το 40% της χώρας καταλαμβάνει η έρημος Σαχάρα και το υπόλοιπο περιλαμβάνει γόνιμα εδάφη και προσβάσιμες ακτές.
Η γεωγραφία της χώρας έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αρχαίους χρόνους, αρχικά με την Καρχηδόνα, πόλη των Φοινίκων, και αργότερα ως αφρικανική επαρχία, καθώς αποτελούσε το σιτοβολώνα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η γαλλική αποικιοκρατία χρονολογείται από το 1881, με τη σύναψη της συνθήκης του Μπαρντό μεταξύ της Γαλλικής Δημοκρατίας και του Μπέη της Τύνιδας
Κατάλοιπο της επιβολής της οθωμανικής κυριαρχίας στη Βόρεια Αφρική τον 16ο αιώνα, το μπεηλίκι της Τύνιδας ήταν ουσιαστικά ανεξάρτητο από το 1705. Βάσει της συνθήκης, ο Μπέης εκχώρησε στη Γαλλία τη διαχείριση των εξωτερικών υποθέσεων, την άμυνα των συνόρων, τη διατήρηση της εσωτερικής ασφάλειας και την ευθύνη για τη διεξαγωγή διοικητικών μεταρρυθμίσεων.
Ως συνέπεια, η εσωτερική διοίκηση ανατέθηκε σε Γάλλο επίτροπο (Ministre résident), διορισμένο από το Παρίσι, και στρατιωτικές δυνάμεις εγκαταστάθηκαν στη χώρα, στην οποία πλέον ο Μπέης διατηρούσε τυπική, αλλά όχι ουσιαστική, επικυριαρχία.
Η γαλλική κυριαρχία έληξε επισήμως στις 20 Μαρτίου του 1956.
