«Χρυσά» πληρώνουμε τα ίδια προϊόντα στα σούπερ μάρκετ | Η σύγκριση των τιμών με δύο ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες δημιουργεί προβληματισμό

Το ζήτημα της ακρίβειας στα τρόφιμα συνεχίζει να απασχολεί την επικαιρότητα, με τα στοιχεία της Eurostat να αποδεικνύουν αυτό που όλοι μας γνωρίζουμε. Η ακρίβεια στα τρόφιμα έχει εκτροχιαστεί.

Ειδικά στα τρόφιμα, όπως φάνηκε και από όσα ανακοίνωσε η Eurostat, οι ανατιμήσεις στην Ελλάδα τρέχουν με πολλαπλάσια ταχύτητα (5,3%) σε σχέση με άλλες χώρες στη ζώνη του ευρώ, που ήταν κάτω από το 2%. Την πρωτιά κατέχει η Μάλτα. Στην Ελλάδα ο πληθωρισμός στα «τρόφιμα» έτρεχε τον Απρίλιο με , όταν στην ευρωζώνη (1,9%).

Η σύγκριση στα ράφια ιταλικών και γαλλικών σούπερ μάρκετ, καταγράφει ότι οι τιμές σε πολλά προϊόντα είναι σαφώς χαμηλότερες σε σχέση με την Ελλάδα. Σε χώρες, μάλιστα, στις οποίες οι μισθοί είναι σαφώς υψηλότεροι σε σχέση με τη δική μας.

Η έρευνα σε ιταλικά και γαλλικά σούπερ μάρκετ και η διαφορά στις τιμές

Στα ράφια των ιταλικών και γαλλικών σούπερ μάρκετ οι τιμές σε πολλά προϊόντα είναι σαφώς χαμηλότερες σε σχέση με την Ελλάδα.

Το ίδιο ακριβώς προϊόν, την ίδια επωνυμία, οι καταναλωτές του πληρώνουν 50% πιο κάτω σε γαλλικό ή ιταλικό σούπερ μάρκετ, τη στιγμή που οι μισθοί των δύο αυτών χωρών αποκλίνουν σημαντικά με τους δικούς μας.

Ενδεικτικά τέσσερα επώνυμα προϊόντα, ίδιες μάρκες με ίδιες συσκευασίες:

Δημητριακά

Ελλάδα: 4,93 ευρώ – Γαλλία: 2,59 ευρώ

Σπαγγέτι Νο 5

Ελλάδα: 1,30 ευρώ – Ιταλία: 1 ευρώ

Σάλτσα ζυμαρικών (βάζο)

Ελλάδα: 3,15 ευρώ – Ιταλία: 1,95 ευρώ

Μπάρες δημητριακών

Ελλάδα: 3,80 ευρώ – Ιταλία: 2,95 ευρώ

Έτσι, λοιπόν, η σύγκριση σε βασικά προϊόντα βγάζει ως συμπέρασμα πως στην Ελλάδα θα βρει τα ίδια προϊόντα ακριβότερα. Αυτό εντοπίζουν οι καταναλωτές και αναρωτιούνται πώς γίνεται με άλλη αγορίστικη δύναμη να πληρώνουν περισσότερα για τα ίδια προϊόντα.

Ακρίβεια: Η Ελλάδα δεύτερη στον πληθωρισμό τροφίμων στην Ευρωζώνη

Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα στοιχεία της Eurostat, στο 3,2% διαμορφώθηκε ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Απρίλιο, καταγράφοντας και πάλι αύξηση (0,9 της μονάδας).

Η Ελλάδα για έβδομο συνεχόμενο μήνα βρίσκεται πάνω από το μέσο όρος της Ευρωζώνης (2,4%) και στον γενικό δείκτη κατατάσσεται έβδομη από το τέλος.

Σε ό,τι αφορά στον τομέα των τροφίμων η χώρα αναδεικνύεται στη δεύτερη χειρότερη θέση, πίσω από τη Μάλτα. Στον γενικό δείκτη η χώρα κατατάσσεται 7^η από το τέλος. Συγκεκριμένα ο πληθωρισμός στα τρόφιμα διαμορφώθηκε στο 5,3% (από 5,4% τον Μάρτιο), ενώ στη Μάλτα ήταν 5,9% (από 6,2% τον Μάρτιο).

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον Απρίλιου, οι μεγαλύτερες αυξήσεις σημειώθηκαν στα τρόφιμα σε ετήσια βάση σημειώθηκαν στο ελαιόλαδο (63,7%), στα φρούτα (11,6%), στα ψάρια (10,6%) και στο ρύζι (8,5%), ενώ κατά 12,5% αυξήθηκαν οι τιμές των μεταλλικών νερών – αναψυκτικών και χυμών τροφίμων.

Κόλπα πολυεθνικών με τις τιμές στην Ελλάδα

Το γεγονός ότι οι Έλληνες καταναλωτές αγοράζουν ακριβότερα κάποια προϊόντα σε σχέση με τις περισσότερες χώρες της κεντρικής Ευρώπης δεν είναι καινούργιο. Γίνεται όμως τώρα εντονότερο εξαιτίας της πληθωριστικής κρίσης που έχει πλήξει το διαθέσιμο εισόδημα.

Πόσο μάλλον όταν αυτή η πληθωριστική κρίση, βρίσκει τη χώρα στα πρώτα βήματα ανάκτησης του χαμένου εδάφους από την πολυετή κρίση που βύθισε το διαθέσιμο κατά κεφαλή εισόδημα στην προτελευταία θέση της Ευρώπης.

H κυβέρνηση δείχνει πως υπεύθυνες είναι οι πολυεθνικές για την ακρίβεια στη χώρα μας. Από χθες στελέχη πολυεθνικών εταιρειών σπεύδουν να αποδώσουν πολιτικά κίνητρα στην κυβέρνηση (σ.σ. η ακρίβεια είναι μακράν το νούμερο ένα πρόβλημα των νοικοκυριών).

Το γεγονός όμως είναι ότι υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα που χρονίζουν.

Το ίδιο προϊόν πωλείται ακριβότερα στην Ελλάδα επειδή έχει διαφορετική συσκευασία ή άλλη ονομασία (πηγή). Το περιθώριο κέρδους της θυγατρικής στη χώρα δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί καθώς με το “φούσκωμα” των royalties (δικαίωμα χρήσης ονόματος κλπ) ή άλλων λογιστικών μεθόδων, οι θυγατρικές στην Ελλάδα εμφανίζονται να δραστηριοποιούνται με ζημιά παρά το γεγονός ότι ο καταναλωτής πληρώνει περισσότερο εδώ από ότι έξω για το ίδιο προϊόν. Μια κάψουλα πλυντηρίου ρούχων την οποία χωρίς την προσφορά στην Ελλάδα θα την αγοράσεις με 53 λεπτά, στην Ισπανία μπορεί να πωλείται 37 λεπτά και στη Γαλλία 30 λεπτά, ενώ στην Ιταλία πέφτει και στα 25 λεπτά. Το ίδιο αφρόλουτρο μπορεί να έχει κοντά στα 5 ευρώ στην Ελλάδα και τα μισά λεφτά στην Ευρώπη.

Η Ευρώπη έχει ήδη θεσπίσει ένα κανονιστικό πλαίσιο για να αποτρέψει την κατά βούληση μεταφορά κερδών από τη μητρική στις θυγατρικές και το ανάποδο (το λεγόμενο transfer pricing).

Όμως αυτό το πλαίσιο που αφορά κυρίως στην φοροαποφυγή, δεν προστατεύει τον καταναλωτή από τις υψηλές τιμές. Το αν μπορούν να υπάρξουν κάποιες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες που να αποδειχθούν αποτελεσματικές -οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών είναι κατηγορηματικά αντίθετοι σε τέτοιου είδους πρακτικές εκτιμώντας ότι θα πλήξουν τον ανταγωνισμό και τις επενδύσεις) θα φανεί.