Πώς ψηφίζουν οι Έλληνες τους πολιτικούς τους | Tα κόμματα στρώνουν το χαλί της συνεργασίας

Μιλώντας ο Γιώργος Τσίπρας εξάδελφος του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ρ/σ Παραπολιτικά 90.1 για το εάν θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με ένα κομμάτι της ΝΔ, απάντησε:

«Ναι, η προσωπική μου άποψη είναι ότι στο μέλλον με αυτό το κομμάτι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Στην Ελλάδα για να αλλάξουν πράγματα χρειάζεται να υπάρξουν πολιτικές που αναγκαστικά πρέπει να έχουν μια διακομματική συναίνεση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και κομμάτια του δημοκρατικού κέντρου, της δημοκρατικής κεντροδεξιάς. Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με ένα κομμάτι της κεντροδεξιάς που δεν θα είναι με τον κ. Μητσοτάκη. Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στο χώρο της κεντροδεξιάς για κάτι τέτοιο».

Το χαλί της συνεργασίας είναι εύκολο να το στρώσουν υπάρχουν όμως ακόμη προβλήματα. Θα ανοίξουν οι ύποπτες αγκαλιές με τον καιρό το σινιάλο το έχουν πάρει εξάλλου και από τους Βρυξελλιώτες. «Συνεργαστείτε αλλιώς οι χρηματοδοτήσεις τέλος».

Ο νυν πρωθυπουργός όμως εμφανίζεται εγκλωβισμένος σε ένα σύστημα του Μεγάρου Μαξίμου και φαίνεται να έχει χάσει την επαφή με τον κόσμο. Φαίνεται σα να μην αντιλαμβάνεται τη δυσαρέσκεια του κόσμου στη διαχείριση συγκεκριμένων θεμάτων.

Βέβαια η συγκυβέρνηση ή αλλιώς σύμμειξη των κομμάτων οδηγεί στη λύση της διαφοράς τους (αν υπάρχει διαφορά στα κόμματα) αλλά όχι στη λύση των προβλημάτων της χώρας.

Σε μια χώρα όπου ο πολιτικός συχνά λαϊκίζει και γίνεται πoλιτικάντης, ο επαναστατημένος γίνεται ψευδο-επαναστάτης, ο δημοσιογράφος κομιστής non paper των κομμάτων, ο επιστήμονας γίνεται εκπρόσωπος τύπου του αρμόδιου υπουργείου, δεν έχεις να περιμένεις και πολλά.

Εξαγγελία πρόθεσης, ήταν τα όσα είπε και ο Γ. Τσίπρας. Όλοι γνωρίζουν ότι τα πολιτικά κόμματα θα συμπράξουν για να περάσουν από το πουθενά στο αλλού και από το αλλού στο τίποτα. Πρόκειται για μια μετάθεση από την αφηγηματική του πουθενά στη μετα-αφηγηματική του τίποτα.

Αυτά τα πολιτικά περάσματα αποτελούν εκφάνσεις του πολιτικού παραλόγου και αυτό γιατί οι πολιτικοί δοκιμασμένοι από το παρελθόν πείθουν μόνο στο ότι αποτελούν υπόμνηση της ανικανότητας της ελληνικής πολιτικής ιστορίας.

Η κομματική σύμπραξη στην εξουσία θα γίνει ως συμπαγές υλικό συγχώνευσης όπου η ανικανότητα, η υποταγή και η βλακεία, του ενός κόμματος θα χτίζεται μέσα στην ανικανότητα, την υποταγή και τη βλακεία, του άλλου κόμματος. Αυτή θα είναι η υπολογισμένη προοπτική της διακομματικής συγκυβέρνησης.

Εμείς έχουμε ξεπεράσει και τα στάδια της πoλιτικής που περιέγραφε ο Πωλ Βαλερύ όταν έλεγε: «Στην αρχή, πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ανακατεύονται σ’ αυτό που τους αφορά. Ύστερα πολιτική είναι η τέχνη να εξαναγκάζεις τους ανθρώπους να αποφασίζουν αυτό που δεν καταλαβαίνουν».

Πώς ψηφίζει ο Έλληνας ψηφοφόρος τους πολιτικούς του

Όλο το πολιτικό παιχνίδι γίνεται μέσα από συναλλαγές, παροχές και αντιπαροχές.

Είναι σαφές πως ο Έλληνας ψηφοφόρος κοιτά το προσωπικό του συμφέρον. Να το χαρακτηρίσουμε παράλογο;

Δεν είναι. Σε μία χώρα που το κράτος , ως μηχανισμός, είναι ανύπαρκτος, η ανεργία παραδοσιακά θερίζει και η μεταβλητότητα του οικονομικού συστήματος έχει ως θύμα τον απροστάτευτο πολίτη, δεν είναι παράλογο ο ψηφοφόρος να ψάχνει προστασία, εργασία ακόμα και το δίκιο του στην πολιτική παρέμβαση.

Συνεπώς ο ρόλος του βουλευτή αναβαθμίζεται παραπάνω από το ρόλο του απλού νομοθέτη. Έρχεται για να καλύψει ανάγκες πραγματικές.

Επειδή όμως ο πολιτικός γίνεται συχνά πoλιτικάντης μετατρέπει (μέσω του λαϊκισμού και της παροχολογίας) τον πολίτη σε πελάτη.

Εκτός από τους πολίτες που έχουν άμεσο όφελος, οι λοιποί θα ψηφίσουν με γνώμονα τον λιγότερο κακό Πρωθυπουργό. Το ελληνικό σύστημα είναι πρωθυπουργοκεντρικό.

Δεν ψηφίζεις υπουργούς και κυβέρνηση, αλλά διαχειριστή, δηλαδή τον Πρωθυπουργό. Αφού λείπουν μεγάλες προσωπικότητες όπως ήταν οι Καραμανλής – Παπανδρέου (οι παλιοί όχι οι εν ζωή) τότε ψηφίζει ο κόσμος αυτόν τον διαχειριστή που δεν θα χειροτερεύσει την κατάσταση.

Γι αυτό και ο χρόνος πρωθυπουργικής ζωής των πολιτικών από το 2004 και μετά δεν φτάνει τις δύο τετραετίες.