Πολιτεία και πολίτες, κράτη και λαοί, καταθέτουμε την ευθύνη μας | Άρθρο του Παναγιώτη Πικραμμένου

Πολιτεία και πολίτες, κράτη και λαοί, καταθέτουμε την ευθύνη μας | Άρθρο του Παναγιώτη Πικραμμένου

Επί 14 συναπτά έτη, και συγκεκριμένα από το 2008, η Ελλάδα αλλά και όλος ο δυτικός κόσμος βιώνουν μια παρατεταμένη περίοδο αλληλοτροφοδοτούμενων κρίσεων. Την οικονομική κρίση διαδέχθηκε η υγειονομική και την υγειονομική ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο οποίος με τη σειρά του γέννησε την ενεργειακή κρίση. Κρίσεις αλλεπάλληλες, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα ένα τέλος.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Η οικονομική κρίση και ο κίνδυνος της εξόδου μας από την Ε.Ε. άφησαν βαρύ αποτύπωμα στην οικονομία της Χώρας. Το τέλος της πανδημίας του κορονοϊού, που πάντα προσδοκούμε, δεν είναι ορατό. Και, μέσα σε όλα αυτά, ο πόλεμος στην Ουκρανία σήμανε το τέλος μιας μακράς περιόδου ειρήνης στην καρδιά της Ευρώπης, κληροδοτώντας στην επόμενη ημέρα μια ενεργειακή βόμβα.

Η Δύση, η Ευρώπη, η Ελλάδα προετοιμαζόμαστε για έναν δύσκολο χειμώνα. Εν δυνάμει τον δυσκολότερο χειμώνα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα πραγματικά τρομερό και ανατριχιαστικό σύνολο: υγεία, επιδημίες, πόλεμος, εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι, οικονομική ύφεση, ανεργία, ενεργειακός πόλεμος, ακρίβεια, φτωχοποίηση των οικονομικά ασθενεστέρων και, πλέον όλων αυτών, μια επαπειλούμενη κλιματική αλλαγή.

Αυτό το απρόσμενο και εφιαλτικό σκηνικό χαρακτηρίζει, όμως, τη νέα πραγματικότητα και καθιστά αδύνατη τη συζήτηση για μια νέα κανονικότητα. Εκτός αν δεχθούμε ότι η νέα πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο. Εκτός και αν δεχθούμε ότι η νέα πραγματικότητα είναι ότι δεν θα υπάρξει ποτέ κανονικότητα όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Η ανησυχία, ωστόσο, που δημιουργεί το αχαρτογράφητο αύριο μας υποχρεώνει να είμαστε ειλικρινείς. Η νέα, αενάως μεταβαλλόμενη και πολυκεντρική πραγματικότητα δεν επιδέχεται ωραιοποιήσεις, ούτε δικαιολογεί φυγή προς την απομόνωση. Είμαστε μέσα σ’ αυτή την πραγματικότητα και μέσα σ’ αυτήν καλούμαστε να αγωνιστούμε για την αποτροπή των συνεπειών της.

Πρόκειται για εκείνες τις συνέπειες που επηρεάζουν την ίδια την εθνική μας υπόσταση, μέσα σε μια ιστορικής σημασίας αλλαγή του παγκόσμιου οικονομικού και ενδεχομένως πολιτικού περιβάλλοντος. Αλλά και για συνέπειες οι οποίες απειλούν με μαρασμό τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, εξαιτίας του λαϊκισμού και των πολιτικών δυνάμεων που γοητεύουν με “ανισόρροπες” απλουστεύσεις.

Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, με το σύνολο των απειλών να μας περιτριγυρίζουν, οφείλουμε να ανατρέξουμε στο “όπλο” της Χώρας μας με το οποίο αντιμετωπίσαμε αρχικά την πανδημία, γίναμε υπόδειγμα σε όλη την Ευρώπη και φέτος απολαύσαμε μια εξαιρετική τουριστική χρονιά. Αυτό το “όπλο” δεν είναι άλλο από την κυβερνητική σταθερότητα.

Ο ρόλος των κυβερνήσεων και των ηγετών που λειτουργούν μέσα σε σταθερό συνταγματικό πλαίσιο είναι κομβικός στη διαχείριση και αντιμετώπιση των κρίσεων. Ο κάθε ηγέτης, ο κάθε πρωθυπουργός, καλείται να μπορεί να συνδυάζει αποτελεσματικά δύο πρόσωπα: του διαχειριστή της κρίσης και του αρωγού της ανάπτυξης. Ό,τι δηλαδή πράττει τα τελευταία τριάμισι χρόνια ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι σημαντικό και θα αποδειχθεί καθοριστικό για το μέλλον ότι η πανδημία δεν ανέστειλε τους σχεδιασμούς για τον πλήρη εκσυγχρονισμό του κράτους.

Αντιθέτως, με ζητούμενο την εξυπηρέτηση των πολιτών με σύγχρονες ψηφιακές μεθόδους, επιταχύνθηκαν οι μεταρρυθμίσεις σε όλο και περισσότερους τομείς της κρατικής λειτουργίας: υγεία, δημόσια διοίκηση, παιδεία, δικαιοσύνη.

Το γεγονός ότι επί τριάμισι συναπτά έτη η κυβέρνηση έπαιξε με επιτυχία στο δίπολο διαχειριστής κρίσης – επιταχυντής ανάπτυξης έχει βοηθήσει σημαντικά στην επαναδραστηριοποίηση της οικονομίας και την επίτευξη των προϋποθέσεων για μακροπρόθεσμα βιώσιμη οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη. Κυρίως, όμως, έχει βοηθήσει στην επανάκτηση της εμπιστοσύνης στο διεθνές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον.

Σημαντικό κομμάτι στην αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας είναι, όμως, το να μπορούμε να επιλέγουμε τη σωστή στιγμή, τη σωστή στάση, στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Καλούμεθα λοιπόν όλοι μαζί, σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, να δημιουργήσουμε ένα νέο, μακρόπνοο θεματολόγιο, που να στηρίζεται σε κοινές αξίες και κοινά συμφέροντα προσφέροντας την καινοτόμο σκέψη μας.

Οι άξονες, οι τομείς καλύτερα, που θα αρχίσουν να αποκρυσταλλώνονται την επόμενη ημέρα είναι η συνεργασία για έναν υγιέστερο κόσμο μετά την τραγική εμπειρία του κορονοϊού, η συνεργασία για την προστασία του πλανήτη μας από τις περιβαλλοντικές απειλές (άρα και της προσωπικής και συλλογικής ευημερίας μας), η συνεργασία στους τομείς της τεχνολογίας, του εμπορίου και της ψηφιακής διακυβέρνησης. Τέλος, η συνεργασία για έναν ασφαλέστερο, πιο ευημερούντα και πιο δημοκρατικό κόσμο.

Το 2022 η ανάγκη για σταθερότητα γίνεται πιο επιτακτική, μετά τον πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης
 

Το 2021 οι πολίτες σε όλες τις χώρες του κόσμου προσέβλεπαν σε κάτι που να τους θύμιζε τη σταθερότητα, ακόμα και αν δεν πίστευαν ότι θα επέστρεφαν στα δεδομένα της προ κορονοϊού εποχής. Όμως το 2022, τη χρονιά δηλαδή που εκπνέει σε λίγους μήνες, η ανάγκη για σταθερότητα γίνεται πιο επιτακτική, μετά τον πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης και την ενεργειακή κρίση. Το πώς θα συνεχιστεί η δεκαετία που άρχισε το 2020 δεν θα θυμίζει σε τίποτα τα προ κορονοϊού και προ πολέμου χρόνια.

Και, όπως προείπα, δεν μπορούμε να αποφύγουμε ή να αποδράσουμε από αυτό που έρχεται. Μπορούμε, όμως, να το διαχειριστούμε και παράλληλα να βάζουμε πετραδάκι-πετραδάκι τα θεμέλια της επομένης ημέρας για τη νέα γενεά. Όπως ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί μας έπειτα από κάθε μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν είναι εποχή πειραματισμών και αναζητήσεων. Τα κράτη, ιδιαίτερα η Χώρα μας, χρειάζονται σταθερές περιόδους πολιτικής διακυβέρνησης και ισχυρές κοινοβουλευτικά κυβερνήσεις. Και εδώ, όλοι μας, Πολιτεία και πολίτες, κράτη και λαοί, καταθέτουμε την ευθύνη μας.

Ο Παναγιώτης Πικραμμένος είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρώην Πρωθυπουργός.