Ποιος φταίει για την κατάρρευση του Κράτους; | Οταν φταίνε όλοι δεν φταίει κανείς

Όταν φταίνε όλοι τελικά δε φταίει κανείς.

Φταίει η Αττική Οδός. Οχι, φταίνε οι οδηγοί που μπήκαν στην Αττική Οδό, αλλά είναι φοβητσιάρηδες –το διαβάσαμε και αυτό.

Αλλά όχι, φταίει ο Πατούλης που δεν κράτησε ανοικτούς τους άλλους δρόμους. Ναι, αλλά αυτός είπε να κλείσουν τα σχολεία και οι άλλοι τον κορόιδευαν –το ακούσαμε και αυτό.

Και ο Στυλιανίδης; Τι έκανε μια εβδομάδα που άκουγε για χιονοπτώσεις στο Λεκανοπέδιο. Οχι, αυτός δεν φταίει, υπάρχουν «ανεπάρκειες» για τις οποίες ζήτησε συγγνώμη και άλλωστε φταίει η Αττική Οδός και το είπε στον Πρωθυπουργό. Και πάμε από την αρχή.

Και βγήκε κι ο Πρωθυπουργός και ζήτησε συγγνώμη, αλλά ποιος φταίει; Κανείς δε φταίει αφού όλοι παραμένουν στις θέσεις τους.

Όταν αρχίζουμε τα ναι αλλά και αυτοί πού πήγαιναν χωρίς αλυσίδες, αρχίζει και η κουβέντα να οδηγείται πάλι στη χιλιοτραγουδισμένη ατομική ευθύνη. Η οποία είναι ένα ιδεώδες, αν όχι μια αυταπάτη. Δεν υπάρχει ατομική ευθύνη ή, και αν υπάρχει, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρείται αφετηρία και γι’ αυτό υπάρχουν το κράτος και οι κανόνες του. Αλλιώς θα ζούσαμε όλοι σε ένα τεράστιο εθνικό κοινόβιο με λουλούδια στα μαλλιά, χειμερινά λάστιχα, όλοι εμβολιασμένοι κι ευτυχισμένοι.

Ας το εξηγήσουμε. Ο πολίτης που δεν αντιλαμβάνεται ότι ενώ έχει κακοκαιρία έξω, δεν πρέπει να βγει για να πάει με το αυτοκίνητό του (και χωρίς αλυσίδες) να παίξει με το χιόνι φταίει.

Εκεί τελειώνει η ευθύνη του. Το να μένουν οι δρόμοι ανοικτοί δεν είναι ευθύνη του. Το να μη δέχεται η Αττική Οδός βαρέα οχήματα (για να μην κλείσει) δεν είναι ευθύνη του πολίτη.

Η Περιφέρεια Αττικής είναι υπεύθυνη για τον Κηφισό και τη Μαραθώνος, αλλά δεν είναι υπεύθυνη για την Αττική Οδό που τα ενώνει. Εκεί υπάρχει ειδική Τροχαία Αττικής Οδού, αλλά αυτή φαίνεται ότι δεν είχε ακούσει ότι θα χιονίσει και άφηνε τα οχήματα να μπαίνουν σε αυτόν τον περίκλειστο αυτοκινητόδρομο όπως λάχει.

Αλλά και η Τροχαία, από την άλλη, δεν θυμήθηκε να ορίσει ως νόρμα για την κυκλοφορία στην πόλη τις αλυσίδες –αλλά για τι πράγμα μιλάμε;

Πόσα από τα οχήματα των δήμων, της Περιφέρειας ή της ΕΛ.ΑΣ. που βγήκαν στους δρόμους τη Δευτέρα είχαν αλυσίδες; So much για την πολυδιαφημισμένη ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού.

Αλήθεια λεωφορεία και τρόλευ γιατί δεν είχαν αλυσίδες;

Γιατί δεν συνέστησαν αυστηρά την τηλεργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για τη Δευτέρα;

Τεχνικά, το πρόβλημα ήταν ότι στο ήδη οριακό οδικό δίκτυο του Λεκανοπεδίου έπεσε χιόνι αλλά έπρεπε να εξυπηρετήσει τον ίδιο πάνω-κάτω όγκο οχημάτων  — όλοι όσοι πήγαν στις δουλειές τους το πρωί, έπρεπε να επιστρέψουν και όταν άρχισε να χιονίζει πολύ, οι δρόμοι έκλεισαν ο ένας πίσω από τον άλλον.

Αυτοκίνητα εγκαταλείφθηκαν και άνθρωποι απεγκλωβίστηκαν πριν παγώσουν. Ποιος λοιπόν θα τους έλεγε να μην πάνε στις δουλειές τους; Ο Πατούλης; Μα αυτός έχει δικαιοδοσία μόνο για τα σχολεία και το έκανε –και πολύ καλά το έκανε. Το υπουργείο Εσωτερικών; Μα αυτό έχει δικαιοδοσία μόνο για τους δημόσιους υπαλλήλους, που τελικά τσάμπα τους ταλαιπώρησαν τους ανθρώπους και τους ξυπνήσανε δευτεριάτικα. Το υπουργείο Εργασίας; Ναι, αλλά πού να ξέρει πού και πόσο θα χιονίσει; Και στους δρόμους, γιατί βγήκαν διάφοροι χωρίς αλυσίδες;

Ποιος έκλεισε για τα φορτηγά την Εθνική και τα άφησε στην Αττική Οδό; Να και ένα ακόμη υπουργείο, το Προστασίας του Πολίτη, που μας είπε υπερήφανο ότι 3.900 αστυνομικοί ήταν στους δρόμους και τελικά αυτοί παρακολουθούσαν οχήματα να γλιστράνε ή να ακινητοποιούνται. Γιατί τελικά όλοι μιλάνε και εκδίδουν ανακοινώσεις σε μια απίστευτη οχλαγωγία, όπου κανείς δεν ακούει πια κανέναν. Η χαρά, ή μάλλον ο εφιάλτης, των συναρμόδιων υπουργείων.

Σε αυτόν τον κυκεώνα διασταυρούμενων αρμοδιοτήτων, προσθέστε και τους δήμους με τα πολλά ή τα λίγα αλάτια, τον ΟΑΣΑ, τον ΔΕΔΔΗΕ, το δασαρχείο, το αεροδρόμιο, τον ΟΣΕ, την ΕΜΥ, ή ακόμα και το Μέγαρο Μαξίμου, που άλλοτε αποφασίζει να αναγγείλει μεγαλοπρεπώς το άνοιγμα ενός δρόμου όπως η Ηρώδου Αττικού και άλλοτε δεν ασχολείται με το τι θα γίνει με τα φορτηγά στη γέφυρα Καλυφτάκη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Αττική μένει η μισή Ελλάδα κι αυτή συγκεντρώνεται στο κέντρο της Αθήνας (κυρίως) τις ώρες εργασίας.

Κανείς δεν θέλει έναν μητροπολιτικό δήμο —με τα μεγέθη της Αθήνας, θα είναι σαν να υπάρχει μια δεύτερη κυβέρνηση της χώρας. Φαντάζεστε τον Μπακογιάννη, Αβραμόπουλο, Κακλαμάνη κλπ να είναι de facto ισότιμοι του Πρωθυπουργού; Ποιος ένοικος του Μαξίμου θα το δεχτεί;

tο Λεκανοπέδιο πρέπει να διοικείται ενιαία και με μία φωνή, ιδίως όταν είναι στο επίκεντρο κρίσεων σαν την τωρινή. Μέχρι να πάμε σε άλλο μοντέλο διοίκησης της περιοχής της πρωτεύουσας, έχουν συστήσει ολόκληρο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, ας έχει αυτό τον πρώτο, τον τελευταίο και τον μοναδικό λόγο.

Οχι τίποτε άλλο, για να μην ψάχνουν μετά ποιος φταίει. Η πολιτική ευθύνη πρέπει να έχει παντα ονοματεπώνυμο διαφορετικά φταίνε όλοι. Κι όταν φταίνε όλοι… δε φταίει κανείς