«Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η αντίδραση των λευκών και χριστιανών Ευρωπαίων όταν θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια εισροή πεινασμένων και αμαθών Αφρικανών…Αύριο η Ευρώπη ίσως να μην είναι ευρωπαϊκή…καθώς εκατομμύρια είναι αυτοί που θέλουν να έρθουν…Δεν ξέρουμε εάν η Ευρώπη θα παραμείνει μια ενωμένη και προοδευτική ήπειρος ή εάν θα καταστραφεί από τις επιδρομές των βαρβάρων». Αυτό προειδοποιούσε το 2010 και απειλούσε ταυτόχρονα την Ε.Ε. ο Μουαμάρ Καντάφι, απευθυνόμενος στον τότε Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ζητώντας 5 δισ. Ευρώ για να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Μάλιστα, τον Αύγουστο του 2010, μιλώντας σε μια ομάδα γυναικών, επισήμανε ότι το «Ισλάμ θα γίνει η θρησκεία της Ευρώπης» και επί μια ώρα τους κήρυττε τις ελευθερίες που παρέχει η θρησκεία του στο «ασθενές» φίλο κάνοντάς τους δώρο και από ένα κοράνι. Αυτά έγραφε το BBC στις 31 Αυγούστου του 2010.
Από τον Καντάφι στον Ερντογάν
Fast forward στο 2020 και βλέπουμε πως ο Ταγίπ Ερντογάν, ένας άλλος ηγέτης μουσουλμανικής χώρας, χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό για να εκβιάσει την Ευρώπη. Μάλιστα ο Ερντογάν σε αντίθεση με τον Καντάφι, έχει προχωρήσει σε υλοποίηση του εκβιασμού.
Όπως θυμίζει ο Δημοσθένης Γκαβέας (Βlog Editor) τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Ερντογάν έχει λάβει ως βοήθεια για το προσφυγικό ζήτημα έξι δισ. ευρώ για τις ανάγκες των προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα του. Επίσης όπως έχει γράψει η DW η Ε.Ε του υποσχέθηκε επίσπευση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ελεύθερη βίζα για τους Τούρκους πολίτες και επίσπευση της τελωνειακής ένωσης. Φυσικά ο Ερντογάν, ειδικός στο ανατολίτικο παζάρι, πιέζει και λέει πως δεν έχει πάρει όλα τα λεφτά και η κ. Μέρκελ του υπόσχεται και άλλα, αρκετά δισ. Ευρώ, για υποδομές σχετικές με τους πρόσφυγες προκειμένου η συμφωνία για το μεταναστευτικό να διατηρηθεί.
Αυτά είναι οι ευθύνες του Ερντογάν και των Ευρωπαίων. Εμείς ως Ελλάδα τι πράξαμε; Θα θυμηθούν κάποιοι το «λιάζονται» της κ. Χριστοδουλοπούλου, ενώ άλλοι θα επιρρίψουν ευθύνες στις τραγικές καθυστερήσεις της τωρινής κυβέρνησης. Δυστυχώς είναι σαφές πως ως πολιτικό προσωπικό ουδέποτε χαράχτηκε μεταναστευτική πολιτική. Όλες οι πράξεις ήταν διαχειριστικές και επίκαιρες. Όχι στρατηγικές και διαχρονικές.
Ο διχασμός της Ευρώπης σε Βόρειους (πλούσιους που αποφασίζουν) και Νότιους ( φτωχούς που υφίστανται) μπορεί να έχει αναλυθεί πολλές φορές με αφορμή τα μνημόνια. Παρόλα αυτά η ευθύνη βαραίνει την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Ο Γερμανός ή Ολλανδός δεν είναι στα σύνορα με την Τουρκία. Εμείς είμαστε οι ακρίτες.
Η Γερμανίδα καγκελάριος κατανοεί που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέμενε περισσότερη βοήθεια από την Ευρώπη για να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση. Η Διεθνής Αμνηστία αντιδρά στην απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για πάγωμα των διαδικασίων ασύλου κάνοντας λόγο για απάνθρωπα μέτρα που συνιστούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η υπηρεσία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Δυστυχώς η ελληνική πλευρά κινείται δορυφορικά στο τι θα πράξουν οι Βρυξέλλες (δηλαδή το Βερολίνο). Ας δούμε εμείς τι θα πράξουμε πρωτίστως. Το μεταναστευτικό είναι Εθνικό θέμα και μετά Δι-εθνικό.
