Στις αρχές Οκτωβρίου, όπως προκύπτει από τις απρόοπτες εξελίξεις, οι ηγέτες της ΕΕ θα συναντηθούν για να συζητήσουν το μέλλον της Ευρώπης. Θα αφιερώσουν λίγα λεπτά στο Brexit. Την τιμητική της θα έχει και η υπόθεση Ναβάλνι, ενώ θα κυριαρχήσει η αντιμετώπιση της πανδημίας. Αυτό όμως που πρέπει πραγματικά να τους απασχολήσει είναι η Τουρκία, η μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, απειλή για την ΕΕ.
Για τον Brexit, όπως και τον κορονοιό, δεν υπάρχει ακόμη θεραπεία. Η Ρωσία επιστρέφει στην ημερήσια διάταξη με την επιβεβαίωση της απόπειρας δολοφονίας του επικεφαλής της αντιπολίτευσης, Alexei Navalny. Και η δημοκρατική εξέγερση στη Λευκορωσία χρειάζεται τη στήριξη όλων. Αυτά είναι τα δεδομένα. Όμως εκεί που πρέπει όλοι να στρέψουν το βλέμμα είναι στα ανατολικά, στη νέα απειλή που κάνει αισθητή την παρουσία της.
Μιλώντας την περασμένη εβδομάδα, ο πρώην Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ , εξέφρασε τις ανησυχίες του για την Τουρκία. Για τον Ολάντ , ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, γνωστός τώρα σε διπλωματικούς κύκλους ως «Σουλτάνος», ήταν πάντοτε απειλή για την Ευρώπη. Έχει οδηγήσει την Τουρκία σε οικονομική καταστροφή και τώρα ψάχνει απεγνωσμένα μία νίκη κρούοντας το εθνικιστικό τύμπανο προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των ανθρώπων από τα αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα.
«Ο Ερντογάν επιδιώκει να στρατιωτικοποιήσει την ανατολική Μεσόγειο, ζητώντας παράλληλα αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών. Έχει παραβεί τις υποχρεώσεις του ΝΑΤΟ αγοράζοντας ρωσικούς πυραύλους. Έχει φυλακίσει εκατοντάδες δημοσιογράφους και πολιτικούς του αντιπάλους. Έχει εμμονή με τον ισλαμισμό, προωθώντας το Ισλάμ στην Ευρώπη και έχει μετατρέψει δύο από τους καλύτερους βυζαντινούς χριστιανικούς καθεδρικούς ναούς στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμιά.
Παρεμβαίνει κατάφωρα στην πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας, πραγματοποιώντας τεράστιες πολιτικές συγκεντρώσεις και επιμένει ότι οι Τούρκοι πολίτες της ΕΕ οφείλουν πίστη μόνο στην Τουρκία. Ο περιπέτειές του στη Συρία και ο πόλεμος του εναντίον των Κούρδων αποτελούν κίνδυνο για όλους καθώς τα μεταναστευτικά ρεύματα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν. Η συμμαχία του με τη Λιβύη ήταν μια πράξη παράλογη, παράνομη και επιθετική».
«Η Ελλάδα και η Κύπρος προσπαθούν και πρέπει να λάβουν περισσότερη στήριξη από την ΕΕ».
«Οι τοποθετήσεις του Ολάντ ήρθαν σαν μελωδία στα αυτιά των Ελλήνων υπουργών που παρευρίσκονταν στη διάσκεψη», αναφέρει ο Βρετανός, πρώην πολιτικός, Denis MacShane σε άρθρο του στον «Independent». Οπως λέει ωστόσο, το βασικό πρόβλημα της χώρας μας είναι η άρνηση της Γερμανίας να πάρει ξεκάθαρη θέση.
«Στρατηγική υπομονή» συνιστά ο Γκάμπριελ απέναντι στην Τουρκία
Στην ίδια διάσκεψη, μετά τον Ολάντ, τον λόγο πήρε ο πρώην ηγέτης των σοσιαλιστών στη Γερμανία, Σίγκμαρ Γκάμπριελ, που διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της χώρας από το 2017 ως το 2018.
Για τον Γκάμπριελ, αν επιβάλλονταν κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας για τους S-400 ή αν η χώρα οδηγούνταν εκτός της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας, τότε η Τουρκία θα εξελισσόταν γρήγορα σε πυρηνική δύναμη. Ο Γερμανός πολιτικός πρόσθεσε πως αν η αλληλεγγύη προς την Ελλάδα έφερνε μέτρα σε βάρος του Ερντογάν, τότε η Ευρώπη θα έπρεπε να χτίσει νέους τοίχους σε όλα της τα σύνορα, συμπεριλαμβανομένων και των εσωτερικών, σε χώρες όπως η Ουγγαρία, καθώς ο Ερντογάν θα έστελνε εκατομμύρια ή και περισσότερους πρόσφυγες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Γκάμπριελ: Αν η εξωτερική πολιτική της ΕΕ είναι vegeterian, της Γερμανίας είναι… vegan
Για τον Σίγκμαρ Γκάμπριελ το βασικό πρόβλημα στην περιοχή μας είναι οι ΗΠΑ που δεν μοιάζουν έτοιμες να επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία. Για τον Γερμανό η μόνη απάντηση για την ώρα είναι «στρατηγική υπομονή», πολιτική την οποία προκρίνει ο Γκάμπριελ και απέναντι στον Πούτιν. «Αν η εξωτερική πολιτική της ΕΕ είναι χορτοφαγική, η γερμανική εξωτερική πολιτική είναι βίγκαν», δήλωσε σαρκαστικά ο Γκάμπριελ.
ΕΕ και Γερμανία έχουν δεμένα τα χέρια απέναντι στην Τουρκία
Ο Βρετανός αναλυτής περιέγραψε πως ΕΕ και Γερμανία έχουν δεμένα τα χέρια απέναντι στην Τουρκία και το στήριξε στις δηλώσεις της Ντανιέλα Σβάρτσερ, διευθύντριας του German Council on Foreign Relations και συμβούλου του ύπατου εκπροσώπου Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ.
Οπως σημείωσε η Γερμανίδα, η πίεση για κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας είναι «περίπλοκη με μια σειρά από τρόπους: κατά πόσο πρέπει να επιβληθούν, σε ποιο βαθμό, υπό ποιους όρους και υπό ποιες προϋποθέσεις θα έπρεπε να αρθούν. Δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο ευρέων και σκληρών κυρώσεων».
Για τον Μακσέιν, αυτή ακριβώς είναι η βίγκαν εξωτερική πολιτική του Βερολίνου και των Βρυξελλών που μέμφθηκε ο Γκάμπριελ. Το θέμα της στάσης απέναντι στην Τουρκία, αναφορικά με την απειλή σε βάρος της Ελλάδας είναι περίπλοκο, δαιδαλώδες και χαμένο από κάθε άποψη, για πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Τι θα πράξει τελικά η Ευρώπη απέναντι στην Τουρκία;
Πρόσφατα, λέει ο Βρετανός, ο υπουργός Εξωτερικών της Μάλτας υποστήριξε πως απαιτείται εξαντλητικός διάλογος. «Αν μια δύναμη στο μέγεθος της Τουρκίας απειλούσε να καταλάβει το μικρό νησάκι της Μάλτας, Γκόζο, θα ήταν ο πρώτος που θα ζητούσε αλληλεγγύη και στήριξη από την ΕΕ», σημειώνει δηκτικά ο πρώην υπουργός.
Την Τρίτη, σημειώνει κλείνοντας ο Μακσέιν, η Γερμανίδα καγκελάριος, ο Σαρλ Μισέλ και ο Ερντογάν θα επικοινωνήσουν μέσω τηλεδιάσκεψης. «Η Ελλάδα είναι το βασικό θέμα συζήτησης. Θα επιτρέψει η εξωτερική πολιτική των χορτοφάγων και των βίγκαν της ΕΕ στον σαρκοφάγο Ερντογάν να πάρει ένα κομμάτι από το Αιγαίο;».
Ακολουθεί το αγγλικό πρωτότυπο κείμενο του Independent
Later this week, EU leaders will meet to discuss their recovery plan. They will spend a few minutes on Brexit. EU heads of government look with disbelief at Boris Johnson’s announcement that he will break international law to appease the Brexit obsessives in his party.
But there is nothing Europe can do to cure Britain’s Brexit virus.
Russia is back on the agenda with the confirmation of the attempted murder via poison of Putin’s chief opponent, Alexei Navalny. And across the frontier, the democratic uprising in Belarus will get an airing.
But today, by far the biggest threat to Europe – in terms of a foreign power that is threatening EU territory and almost everything Europe says it seeks to project as its values – comes from Turkey.
Speaking in Athens last week, the former French president, Francois Hollande, laid out his concerns about Turkey.
For Hollande, Recep Tayyip Erdogan, now known in diplomatic circles as “The Sultan”, was a threat to Europe. He has led Turkey to economic ruin and now has to beat the nationalist drum, urging the restoration of Ottoman empire glory, in order to divert people’s attention from rising economic problems.
Hollande’s charge sheet includes multiple accusations: Erdogan is seeking to militarise the eastern Mediterranean; he has breached Nato obligations by buying Russian missiles; he has imprisoned hundreds of journalists and political opponents; he is obsessed with Islamism, promoting Islam in Europe and has converted two of the finest Byzantine Christian cathedrals in Istanbul into mosques; he flagrantly interferes in the politics of European countries including France and Germany, holding giant political rallies and insisting that Turkish EU citizens owe loyalty only to Turkey; his adventurism in Syria and his war on the Kurds are dangerous; his alliance with Libya was an act of aggression.
Hollande’s line was music to the ears of Greek ministers attending the conference. Nikos Dendias, the Greek foreign minister, insisted that Greece wanted to work with Erdogan, but only once the threat to the territorial integrity of the island nations of Greece was lifted.
Greece and Cyprus have been trying to get more support from the EU. Britain, with its pro-Turkish prime minister, is no longer a player, to the disappointment of British Hellenophiles.
The main problem for Greece is the refusal of Germany to take a clear line. Speaking after Hollande, the former Social Democratic Party leader, Sigmar Gabriel, who was German foreign minister from 2017 to 2018, took a completely different line. Gabriel insisted that if Turkey was sanctioned for buying Russian S-400 air defence missiles in clear violation of Nato obligations or was made to leave Nato, Turkey would quickly become a nuclear power.
He added that if the EU showed solidarity with Greece and took any measures against Erdogan, Europe would have to build new walls on all its frontiers including internal ones in countries like Hungary, as Erdogan would send a million or more refugees into the EU.
For Gabriel, the main problem was that the United States was not ready to sanction Turkey, and given US sway over Nato, there would be no clear line on Turkish militarisation of the east Mediterranean.
For Gabriel, the answer was “strategic patience” which also should be the policy towards Putin even after the attempt to murder Navalny.
As Gabriel sarcastically put it: “If the EU’s foreign policy is now vegetarian, German foreign policy is vegan”.
German and EU hand-wringing on Turkey was confirmed in an interview with the main Greek paper Kathimerini when the director of the German Council on Foreign Relations, Daniela Schwarzer, also special adviser to the EU foreign policy supreme, Josep Borrell, said proposals to put pressure or sanctions on Erdogan were “complex in a number of ways: whether they should be imposed, to what extent, under what terms – and under what terms they should be lifted”. She added: “We have not yet reached the point of broad and deep sanctions.”
That is precisely the foreign policy veganism from Berlin and Brussels that Sigmar Gabriel mocked. In many EU capitals, the Greece-Turkey dispute is complicated, arcane and lost in every sense in many mists of history.
Recently, Malta’s foreign minister suggested that it was just a matter of talking it all through.
If a power the size of Turkey were threatening to take over Malta’s little island of Gozo, he would be the first to demand solidarity and support from the EU.
On Tuesday, the German chancellor, Angela Merkel, the EU Council president, Charles Michel, and Erdogan have a scheduled Zoom discussion ahead of the council’s meeting later this week. Greece is the main talking point. Will the EU foreign policy vegetarians and vegans let the carnivorous Erdogan help himself to a slice of the Aegean?
Related posts:
Bloomberg:«Περίγελος του κάθε δικτάτορα η Ευρωπαϊκή Ένωση»
Ο Ερντογάν, εκτός ορίων στο Αιγαίο, διασπά τη Δύση προς όφελος του Πούτιν
Ποιοι θα χαρούν να δουν τον Ερντογάν να φεύγει | Γιατί οι τουρκικές εκλογές είναι οι σημαντικότερες του 2023
Τι σηματοδοτεί το μπρα ντε φερ ΗΠΑ – Τουρκίας για τα F-16 | Τα «παιχνίδια» Ερντογάν και οι κόκκινες γραμμές της Ουάσιγκτον