Η Ευρώπη θα Επιβιώσει από τον COVID-19.Θα Αντέξει η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέστειλε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Πρόκειται για τη βασική συμφωνία για τη ζώνη του Ευρώ, που περιλαμβάνει δύο βασικές οικονομικές απαιτήσεις για τα μέλη της ΕΕ: δημόσιο έλλειμμα που δεν υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος μικρότερο του 60% του ΑΕΠ.
Η Ένωση έλαβε ένα τόσο δραστικό μέτρο υπό το πρίσμα των ολέθριων συνεπειών για την οικονομία της ΕΕ λόγω της πανδημίας του κοροναϊού. Επί του παρόντος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένει μείωση κατά 1% το 2020. Ωστόσο, σύμφωνα με αξιωματούχους που κατέχουν εμπιστευτικές πληροφορίες, οι Βρυξέλλες εξετάζουν επίσης ένα πολύ πιο σκοτεινό σενάριο, το οποίο περιλαμβάνει πτώση 2,5% καθώς επίσης απότομη αύξηση της ανεργίας. Επιπλέον, σύμφωνα με τις πηγές, η εκτίμηση αυτή μπορεί να είναι υπερβολικά αισιόδοξη, καθώς δεν υπάρχει σαφήνεια ως προς το χρονικό διάστημα παράτασης της καραντίνας και των άλλων περιοριστικών μέτρων.
Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι, προκειμένου να στηρίξουν την οικονομία και τον κοινωνικό ιστό, τα κράτη θα πρέπει να χρεωθούν και γι’ αυτό έχουν αναστείλει τους οικονομικούς περιορισμούς που είναι κοινοί στην Ευρώπη.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το εν λόγω πλαίσιο δεν έχουν τηρήσει πολλά κράτη μέλη της ΕΕ εδώ και πολύ καιρό, ειδικά όσον αφορά το δημόσιο χρέος. Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας κρίσης του 2008-2009, αρκετά κράτη (κυρίως από τη Νότια Ευρώπη) επέβαλαν δημοσιονομική πειθαρχία και δαπάνησαν τρισεκατομμύρια ευρώ για να σώσουν τον τραπεζικό τους τομέα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη αύξηση του δανεισμού και έθεσε την Ιταλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία και άλλες χώρες στα όρια της αδυναμίας πληρωμής. Το πιο δύσκολο κομμάτι, όπως γνωρίζουμε, ήταν στην Ελλάδα.
Ωστόσο, ποτέ στο παρελθόν η ΕΕ δεν έχει υποχωρήσει επίσημα από τους δικούς της κανόνες. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει πόσο ζοφερές είναι, σύμφωνα με τους Ευρωπαίους Γραφειοκράτες, οι τρέχουσες προοπτικές.
Αποκάλυψη- Δεν υπάρχει η Ευρώπη των Λαών και των Εθνών
Ωστόσο, οι καιροί είναι τέτοιοι που η απόφαση των Βρυξελλών δεν μοιάζει τόσο δήλωση της βούλησής των να ξεπεραστεί μια δύσκολη περίοδος, όσο η επίσημη αναγνώριση της δικής τους ανικανότητας και μια άλλη απόδειξη της σοβαρής κρίσης της Ευρωπαϊκής ενότητας.
Η επιδημία αποκάλυψε την απόλυτη αδυναμία της ευρωγραφειοκρατίας να δράσει σε κρίσιμες περιστάσεις. Όλη η ευθύνη ήταν εξ ολοκλήρου στους ώμους των Εθνικών αρχών. Και η αρχική ελπίδα ορισμένων κυβερνήσεων, ιδίως της Ιταλικής, να υποστηριχθεί από την ΕΕ επιβράδυνε την έγκριση των απαραίτητων μέτρων και επιδείνωσε την κατάσταση.
Ακόμη χειρότερα, τα μέτρα που έλαβαν τα κράτη έχουν προκαλέσει πολυάριθμες συγκρούσεις. Ο δυτικός Τύπος είναι γεμάτος αντεγκλήσεις και ανοιχτά εκφρασμένες καταγγελίες, τις οποίες θα θυμόμαστε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εξάλλου, η οικονομική κρίση πλήττει την οικονομία , και υπάρχουν πιθανές διαφορετικές προσεγγίσεις στην ιδεολογία της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, η οποία συζητιόταν τόσο πολύ εδώ και δεκαετίες. Αλλά η αστραπιαία απόρριψη των υψηλών ανθρωπιστικών ιδεών κατά τη διάρκεια της θαλασσοταραχής πολύ γρήγορα βάζει ένα μεγάλο ερωτηματικό για την ειλικρίνεια τους. Όλοι ψάχνουν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και την Ευρώπη των λαών και των Εθνών.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο κόσμος έχει δει πολλά. Και πώς αγνοήθηκε το αίτημα της Ιταλίας να ενεργοποιηθεί ο ευρωπαϊκός μηχανισμός πολιτικής άμυνας για την προμήθεια ιατρικού εξοπλισμού και εξοπλισμού ατομικής προστασίας. Και την άρνηση των Ευρωπαίων να μοιραστούν δωρεάν ιατρικές εγκαταστάσεις με τους γείτονές τους. Και την αυστηρότερη απαγόρευση εξαγωγής ιατρικού προστατευτικού εξοπλισμού, αναλώσιμων. Ακόμη και την παρακράτηση των εμπορευμάτων που προορίζονται για άλλα κράτη.
Το χειρότερο από όλα, φυσικά, δυσφήμισε τους Τσέχους, οι οποίοι αναχαίτισαν το ανθρωπιστικό φορτίο με 680.000 μάσκες και 28.000 αναπνευστικές συσκευές από την Κίνα στην Ιταλία και το διένειμαν αμέσως σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες. Η κατακραυγή ήταν τέτοια που οι Τσεχικές αρχές έπρεπε να απολογηθούν και να αποζημιώσουν τους Ιταλούς για την απώλεια.
Και σχεδόν όλοι, συμπεριλαμβανομένης της Ελβετίας που δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διαμαρτύρονται για την εξωφρενική συμπεριφορά των γειτόνων τους στην Ευρώπη.
Τις τελευταίες ημέρες, η κατάσταση έχει αρχίσει να αλλάζει λίγο προς το καλύτερο, ιδίως, τώρα που η Γερμανία φιλοξενεί ασθενείς από την Ιταλία και τη Γαλλική Αλσατία. Προφανώς, η ηγεσία των ευρωπαϊκών κρατών άρχισε να αντιλαμβάνεται στο τέλος ότι όλα αυτά φαίνονται πρόστυχα – ειδικά στο πλαίσιο της βοήθειας που παρέχεται από τις “βάρβαρες” χώρες στην ταλαιπωρημένη Ιταλία.
Ένα βίντεο του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας Luigi Di Mayo από το αεροδρόμιο όπου εκφορτώνονται Ρωσικά αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας, παραδίδοντας στρατιωτικούς γιατρούς και εξοπλισμό που απαιτούνται για την καταπολέμηση της επιδημίας, συγκέντρωσε τέσσερα εκατομμύρια προβολές στο Facebook (κατά τη στιγμή της γραφής) και περισσότερες από 50.000 αναδημοσιεύσεις. Και από τα 100.000 σχόλια που γράφτηκαν, ένα μεγάλο μέρος είναι τα πολύ άσχημα λόγια των Ιταλών προς τους γείτονές τους, την ΕΕ και την ίδια την ευρωπαϊκή “αλληλεγγύη”. Οι Ιταλοί αισθάνθηκαν αφημένοι στο έλεος του Θεού.
Συνεπώς, η ουσία των νέων μέτρων και αποφάσεων δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Τις τελευταίες εβδομάδες προέκυψε ότι απλώς δεν υπάρχει ενωμένη Ευρώπη, ούτε συναισθηματικά είτε θεσμικά.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Ευρωπαίοι διερωτώνται: ποιο είναι το νόημα ενός συστήματος που θέτει κοινούς όρους και κανόνες για πολλές χώρες, τους διαχειρίζεται, απαιτεί πολλά κονδύλια για την συντήρησή του, αλλά ταυτόχρονα είναι άχρηστο και μένουν αβοήθητοι σε μια σοβαρή κρίση; Σε μία κρίση υγείας πάνω από όλα.
Η επιδημία του κοροναϊού ήταν το δεύτερο, μετά το Brexit, ισχυρό πλήγμα στην έννοιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και, όπως σημειώνεται και στις Βρυξέλλες, δεν είναι γνωστό πότε η κατάσταση θα επανέλθει στο φυσιολογικό.
Τίθεται το ερώτημα εάν η επιδημία θα διαρκέσει αρκετά ώστε η Ευρώπη να ανακαλύψει ότι δεν χρειάζεται καθόλου την ΕΕ.
