Αν και τα drones η τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UVAs) όπως είναι επίσης γνωστά, αναπτύχθηκαν αρχικά για στρατιωτική στόχευση και επιτήρηση, οι πολιτικές εκδόσεις που εμφανίστηκαν την τελευταία δεκαετία δημιούργησαν μια ακμάζουσα νέα βιομηχανία. Τα εμπορικά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, ειδικά ο αιωρούμενος τύπος, χρησιμοποιούνται για εργασίες που περιλαμβάνουν από τον έλεγχο ηλεκτρικών γραμμών, κτιρίων και καλλιεργειών, έως την αεροφωτογράφηση, τη μεταφορά ιατρικών προμηθειών, αλλά και τη διανομή πίτσας.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Σύμφωνα με τη γερμανική εταιρεία ερευνών Drone Industry Insights, η οποία εστιάζει στον κλάδο, η αξία της αγοράς πέρυσι έφτασε τα 22,5 δισ. δολάρια, ενώ, έως το 2025, αναμένεται να υπερβεί τα 42 δισ. δολάρια.
Αυτό βοηθά στην επιτάχυνση της ανάπτυξης είναι η σταδιακή χαλάρωση των αυστηρών περιορισμών που έχουν επιβάλει στη βιομηχανία οι υπηρεσίες πολιτικής αεροπορίας, οι οποίες είναι εκ προοιμίου προσεκτικές με όλες αυτές τις καινούργιες ιπτάμενες μηχανές. Στις περισσότερες χώρες, τα drones δεν επιτρέπεται να πετούν κοντά σε άτομα ή πάνω από κατοικημένες περιοχές, ενώ πρέπει να βρίσκονται εντός του οπτικού πεδίου του χειριστή τους. Εξαιρέσεις ενδέχεται να υπάρξουν για συγκεκριμένες πτήσεις, αλλά αυτή μπορεί να είναι μια μακρά διαδικασία που αντισταθμίζεται με περιορισμούς.
Για παράδειγμα, οι ρυθμιστικές αρχές συνήθως επέμεναν να χρησιμοποιούνται παρατηρητές εδάφους για να παρακολουθούν τις πτήσεις που πραγματοποιούνται πέραν του οπτικού πεδίου του χειριστή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσληφθεί και να εκπαιδευτεί επιπλέον προσωπικό, κάτι που αυξάνει το κόστος.
Ωστόσο, καθώς οι εταιρείες εξελίσσουν την πτητική τους πείρα, τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Τον Ιανουάριο, για παράδειγμα, μια εταιρεία με την επωνυμία American Robotics έγινε ο πρώτος εγκεκριμένος χειριστής από την Εθνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (FAA), γεγονός που της επιτρέπει να πετάει μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε συγκεκριμένες περιοχές χωρίς την ύπαρξη πιλότων ή παρατηρητών. Το προσωπικό της βάσης της εταιρείας που βρίσκεται κοντά στη Βοστόνη είναι υπεύθυνο για την επίβλεψη αυτών των πτήσεων, παρόλο που τα αεροσκάφη κινούνται σε μακρινές αποστάσεις, έως τη Νεβάδα και το Κάνσας.
Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα
Προς το παρόν, οι πτήσεις της American Robotics πραγματοποιούνται σε αγροτικές περιοχές. Σκοπός τους είναι η παρακολούθηση των καλλιεργειών. Τα τετρακόπτερα Scout drone της εταιρείας περιμένουν, φορτίζονται και είναι έτοιμα να πετάξουν, σε κουτιά που βρίσκονται στα αγροκτήματα των πελατών. Στην αρχή μιας αποστολής, το καπάκι του κουτιού ανοίγει και το drone, το οποίο βρίσκεται στο «ελικοδρόμιό» του, ανυψώνεται
Μόλις απογειωθεί, σαρώνει τα κτήματα του πελάτη με τους διαφορετικούς αισθητήρες που διαθέτει, συλλέγοντας δεδομένα σχετικά με τις καλλιέργειες και τις συνθήκες ανάπτυξης. Όταν τελειώσει, επιστρέφει στο κουτί του, το καπάκι κλείνει, τα δεδομένα υποβάλλονται σε επεξεργασία και διαβιβάζονται στον αγρότη, ενώ το drone επαναφορτίζεται.
Για να αποφευχθούν τυχόν εναέριες συγκρούσεις, το σύστημα Scout χρησιμοποιεί επίγειους ακουστικούς αισθητήρες που μπορούν να «ακούσουν» τους κινητήρες και τους έλικες αεροπλάνων που πλησιάζουν, από απόσταση χιλιομέτρων. Το σύστημα επιτρέπει την παρακολούθηση της πορείας της εισερχόμενης πτήσης και, εάν κριθεί απαραίτητο, το drone απομακρύνεται. Η εταιρεία σχεδιάζει επίσης την παρακολούθηση κτιρίων και άλλων υποδομών. Αυτά που έχουν υλοποιηθεί μέχρι στιγμής, δηλώνει ο διευθύνων σύμβουλός της εταιρείας Reese Mozer, , μας δείχνουν ότι η βιομηχανία «βρίσκεται ακόμα στην αρχή μιας μακράς διαδρομής προς την αυτόνομη χρήση των drone».
Ανάλογες εξελίξεις υπάρχουν και στη Βρετανία. Τον Απρίλιο, η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (CAA) έδωσε άδεια στην εταιρεία με την επωνυμία Sees.ai να πραγματοποιεί, σε συγκεκριμένες τοποθεσίες, πτήσεις ρουτίνας, πέρα του οπτικού πεδίου του χειριστή. Οι πτήσεις περιλαμβάνουν ένα μεγάλο εργοτάξιο στο Surrey, στα νοτιοδυτικά του Λονδίνου. «Είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, καθώς μας επιτρέπεται να πετάμε όσο συχνά θέλουμε χωρίς προηγούμενη έγκριση», λέει ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας John McKenna.
Προς το παρόν, απαιτείται επιτόπιος παρατηρητής, αλλά το συγκεκριμένο άτομο δεν χρειάζεται πλέον να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την ομάδα παρακολούθησης πτήσεων στη βάση της εταιρείας κοντά στο Chichester, στη νότια ακτή. Η εταιρεία ελπίζει ότι αυτή η προϋπόθεση σύντομα θα αρθεί.
Όπως υποδηλώνει το όνομά της, η Sees.ai βασίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη για τη λειτουργία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών της. Κατά την πλοήγηση, το σκάφος χρησιμοποιεί πολλές κάμερες και άλλα συστήματα, όπως GPS, ραντάρ και LIDAR (που χρησιμοποιεί φως αντί για ανακλώμενα ραδιοκύματα) για να δημιουργήσει τρισδιάστατες εικόνες του περιβάλλοντος χώρου.
Το λογισμικό του drone είναι εκπαιδευμένο ώστε να αναγνωρίζει κατασκευές και εμπόδια, συμπεριλαμβανομένων άλλων αεροσκαφών, και, αν χρειαστεί να τα αποφεύγει. Παράλληλα επιτρέπει στο σκάφος να πετά μέσα σε σήραγγες και κάτω από εξέδρες πετρελαίου, όπου τα σήματα GPS και ραδιοελέγχου χάνονται εύκολα.
Παρόλο που η επιδημία της covid-19 καθυστέρησε ορισμένα projects, έδωσε ώθηση σε άλλα – ειδικά στην παράδοση ιατρικών προμηθειών. Η Antwork Technology, η οποία το 2019 έλαβε την πρώτη άδεια που χορηγήθηκε από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας της Κίνας για δοκιμές μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε αστικά περιβάλλοντα, πέρασε γρήγορα από την παράδοση παραγγελιών από την Starbucks και την KFC στο Χανγκζού όπου βρίσκεται η έδρα της, στη μεταφορά προμηθειών και δειγμάτων αίματος.
Η Antwork τοποθέτησε αυτοματοποιημένους χώρους προσγείωσης για drones που μοιάζουν με μικρά κιβώτια στους χώρους στάθμευσης ορισμένων νοσοκομείων και εργαστηρίων της περιοχής. Το ιατρικό προσωπικό αποστέλλει δείγματα και προμήθειες μέσω των θυρών που βρίσκονται στις πλευρές αυτών των κιβωτίων. Στη συνέχεια φορτώνονται αυτόματα στο drone το οποίο βρίσκεται στην επιφάνεια προσγείωσης του κιβωτίου. Στο τέλος της διαδρομής προσγειώνεται σε ένα άλλο κιβώτιο-χώρο προσγείωσης- και εναποθέτει το φορτίο του, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να παραληφθεί από την θύρα του κιβωτίου.
Τα αεροσκάφη της Antwork, τα οποία πετούν με τη βοήθεια GPS και κάμερας, πλοηγούνται μέσω ενός ηλεκτρονικού συστήματος χάραξης διαδρομών και παρακολούθησης. Δύο άτομα στο κέντρο ελέγχου πτήσεων παρακολουθούν ταυτόχρονα έως και οκτώ drones, αν και προς το παρόν η εταιρεία χρησιμοποιεί και παρατηρητές εδάφους. Η Antwork δηλώνει ότι τα αεροσκάφη της έχουν μειώσει τον χρόνο παράδοσης στα νοσοκομεία σε λίγα λεπτά, ενώ κάποτε χρειαζόταν μισή ώρα ή περισσότερο όταν οι παραδόσεις γινόταν οδικώς.
Αρκετές μεγάλες εταιρείες στη Δύση ενδιαφέρονται να εμπλακούν ενεργά στις παραδόσεις με drone. Η Amazon, η UPS και η Alphabet, μητρική της Google, όλες έχουν projects υπό ανάπτυξη. Συχνά έχουν τη βάση τους σε απομακρυσμένες περιοχές, όπου υπάρχει ελάχιστη επανδρωμένη αεροπορία που να ανησυχεί για πιθανές προσκρούσεις. Η UPS Flight Forward, για παράδειγμα, συνεργάζεται με τοπικές ομάδες που παρέχουν ιατρικά εφόδια στη Ρουάντα και τη Γκάνα.
Ορισμένες σκανδιναβικές χώρες, των οποίων οι ουρανοί είναι επίσης σχετικά καθαροί, υπήρξαν ιδιαίτερα φιλικές προς τα drone. Η Wing, θυγατρική της Alphabet, η οποία προσφέρει υπηρεσίες παράδοσης μέσω drone, ξεκίνησε την τρίτη χρονιά πτήσεων στο Ελσίνκι, ρίχνοντας είδη παντοπωλείου και τρόφιμα σε σπίτια και σε ορισμένους δημόσιους χώρους, όπως χώρους για πικνίκ.
Τα αεροσκάφη της Wing χρησιμοποιούν ένα άγκιστρο σε ένα καλώδιο για να παραλάβουν αγαθά από τους εμπόρους και να τα παραδώσουν στους πελάτες. Τα drones πετούν σε ύψος 30-40 μέτρων, το οποίο είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό στο οποίο συνήθως πετούν τα αεροσκάφη με πληρώματα. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, η ομάδα που επιβλέπει τη διαδικασία, συνδέεται με ένα επίγειο σταθμό που παρακολουθεί τους αναμεταδότες που μεταδίδουν τις θέσεις οποιουδήποτε αεροσκάφους στην περιοχή. Η Wing ερευνά επίσης τη χρήση μικροσκοπικών αναμεταδοτών στα drone της.
Πιο πέρα, στην πρωτεύουσα της Ισλανδίας, το Ρέικιαβικ, μια από τις πλέον καθιερωμένες επιχειρήσεις παράδοσης μέσω drone συνεχίζει την ανοδική της πορεία. Πρόκειται για μια συνεργασία μεταξύ της AHA, μιας τοπικής εταιρείας, και της Flytrex, μιας ισραηλινής εταιρείας παροχής υπηρεσιών drone. Από το 2017 παραδίδουν μαζί είδη παντοπωλείου και γεύματα μέσω μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Η Flytrex προσπαθεί τώρα να δημιουργήσει κάτι παρόμοιο στην Αμερική, με την υπηρεσία παράδοσης ενός τοπικού Walmart, σε σπίτια στο Fayetteville, στη Βόρεια Καρολίνα. Στις 25 Μαΐου της δόθηκε άδεια από Εθνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (FAA) να πετάει πάνω από ανθρώπους.
Προς το παρόν, οι εξ’ αποστάσεως πιλότοι της πρέπει ακόμη να πετούν τα σκάφη τους εντός οπτικού πεδίου, αλλά δεν απαιτούνται πλέον παρατηρητές εδάφους. «Πρόκειται για ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός που μας επιτρέπει να αυξήσουμε σημαντικά τον αριθμό των παραδόσεων που μπορούμε να εξυπηρετήσουμε», δηλώνει το αφεντικό της Flytrex, Yariv Bash,. Τα drone της εταιρείας πετούν χρησιμοποιώντας GPS και άλλους αισθητήρες – αλλά όχι κάμερες, λόγω του φόβου ότι οι Αμερικανοί μπορεί να τα θεωρήσουν «αδιάκριτα».
Θεόσταλτα
Τέσσερις ημέρες νωρίτερα από τη Flytrex, στις 21 Μαΐου, η Manna, μια ιρλανδική εταιρεία παράδοσης προϊόντων με drone, απέκτησε ένα νέο είδος πιστοποιητικού λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντός ορισμένων ορίων, επιτρέπεται στην εταιρεία να επιχειρεί αυτεξούσια, αναφορικά με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της. Η Manna παραδίδει φαγητό και είδη παντοπωλείου στο προαστιακό Galway από τον περασμένο χρόνο, πραγματοποιώντας περισσότερες από 35.000 πτήσεις, ενώ τώρα στοχεύει στη δημιουργία επιχειρήσεων και σε άλλες πόλεις.
Για να συνεχιστεί αυτή η πρόοδος, οι χειριστές θα πρέπει να αποδείξουν ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους έχουν την ίδια ικανότητα όσο τα επανδρωμένα να εντοπίζουν και να αποφεύγουν το ένα το άλλο. «Τα επίπεδα ασφάλειας δεν πρόκειται να διαφοροποιηθούν μεταξύ των πτήσεων που γίνονται με πιλότο και αυτών που πραγματοποιούνται με εξ’ αποστάσεως χειρισμό», δηλώνει ο David Tait, επικεφαλής καινοτομίας στην Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Ο κ. Tait είναι ανοιχτός σε εναλλακτικές λύσεις σχετικά με το πώς μπορεί να το κάνει αυτό το drone, αλλά πιστεύει ότι θα περιλαμβάνει ένα μείγμα τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που αναπτύσσουν εταιρείες όπως η Sees.ai και η Wing.
Μια δυσκολία είναι ότι τα ελαφρά αεροσκάφη που πετούν σε ανεξέλεγκτους εναέριους χώρους ορισμένες φορές λειτουργούν με τους λεγόμενους Visual Flight Rules (Κανόνες Πτήσης Εξ’ Όψεως). Αυτοί απαλλάσσουν τους πιλότους από την υποχρέωση να φέρουν αναμεταδότες και άλλα όργανα, εφόσον το ταξίδι πραγματοποιείται σε συνθήκες καλής ορατότητας και διατηρούν τα μάτια τους ανοιχτά.
Η Iris Automation, στην Καλιφόρνια, πιστεύει ότι έχει λύση σε αυτό το πρόβλημα η οποία είναι να δώσει στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη το ισοδύναμο ενός ζεύγους ματιών με εξαιρετική όραση. Η όραση αυτή επιτυγχάνεται μέσω πέντε μικρών φωτογραφικών μηχανών που δημιουργούν μια εικόνα 360° γύρω από το drone. Αυτή η πανοραμική εικόνα σαρώνεται συνεχώς από λογισμικό Τεχνητής Νοημοσύνης το οποίο έχει εκπαιδευτεί ώστε να αναγνωρίζει διαφορετικούς τύπους αεροσκαφών από αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Το σύστημα μπορεί να υπολογίσει την εμβέλεια και την κατεύθυνση ενός εισερχόμενου αεροσκάφους και, σε περίπτωση πιθανής σύγκρουσης, να προσαρμόσει αυτόματα τη διαδρομή της πτήσης του drone.
Με κόστος από 9.000 δολάρια, και μιλώντας με αεροπορικούς όρους, πρόκειται για ένα αρκετά φθηνό κομμάτι εξοπλισμού. Είναι ήδη τοποθετημένο σε ορισμένα drones, αλλά ο John Damush, αφεντικό της Iris, και πιλότος ο ίδιος, το δοκιμάζει επίσης σε ένα διθέσιο Piper Cub. Πιστεύει ότι αυτή η τεχνολογία drone μπορεί να βοηθήσει και τις πτήσεις με πλήρωμα, διότι, σε αντίθεση με τα drones της Iris, οι πιλότοι δεν έχουν μάτια στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους.
© 2021 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά βρίσκεται στο www.economist.com