‘Χάσαμε’ τα drone | Οικονομική και αμυντική αυτοκτονία

To 2015 η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επέλεγε να αναπαλαιώσει τα ηλικίας 50 ετών αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας Orion P-3B, ενώ με πολύ λιγότερα χρήματα θα μπορούσε να τα αντικαταστήσει με σύγχρονα  αεροσκάφη.

Στελέχη της αντιπολίτευσης τότε είχαν χαρακτηρίσει την απόφαση σκάνδαλο και τα αεροσκάφη “σαπάκια”. Όσοι αντιλαμβάνονται τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις στο κρατικοδίαιτο “Ελλαδιστάν” γνωρίζουν πως η απόφαση στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στο σκεπτικό της εξασφάλισης απασχόλησης για την κρατική ΕΑΒ.

Μάλιστα σύμφωνα με έγγραφα που είχαν δημοσιευτεί εκείνη την περίοδο το μεγαλύτερο ποσό των περίπου 500 εκατ. ευρώ, περί τα 323 εκατ., είχε προπληρωθεί, ενώ η παράδοση των αναβαθμισμένων αεροσκαφών στο Πολεμικό Ναυτικό προβλεπόταν να ολοκληρωθεί το 2023.

Την ίδια περίοδο, στη γειτονική Τουρκία, η ιδιωτική εταιρεία του γαμπρού του προέδρου Ερντογάν ξεκινούσε την κατασκευή του drone Μπαϊρακτάρ ΤΒ2 που έμελλε σε λιγότερο από μια πενταετία περίπου να αποτελέσει όπλο αιχμής της παρουσίας της Τουρκίας στη Λιβύη, τη Μέση Ανατολή και να παίξει καθοριστικό ρόλο στην επικράτηση των Αζέρων έναντι των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Μια σειρά χώρες, ο αριθμός των οποίων βαίνει αυξανόμενος, εντάσσουν το  drone Μπαϊρακτάρ στις ένοπλες δυνάμεις τους.

Αναμφίβολα πρόκειται για μια  επιτυχία της Τουρκίας η οποία αποτελεί έκπληξη.

Ο εντοπισμός του στόχου και η εντολή πυροδότησης των βομβών από το  drone Μπαϊρακτάρ γίνεται με τη χρήση του προηγμένου βρετανικού συστήματος Hornet, το οποίο αγόρασε η εταιρεία του Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ.

Η εταιρεία του κατέθεσε αίτηση ευρεσιτεχνίας το 2014 για τα drones, ενώ η κατασκευή των αεροσκαφών ξεκίνησε το 2015.

Αν και το τουρκικό drone δεν έχει αντιμετωπίσει οργανωμένες ένοπλες δυνάμεις όπως οι ελληνικές, αλλά κυρίως σώματα ατάκτων όπως στη Λιβύη και τη Συρία ή απαρχαιωμένα αντιαεροπορικά συστήματα όπως της Αρμενίας, φαίνεται να προβληματίζει τους ιθύνοντες πολλών χωρών, και της Ελλάδας μεταξύ αυτών, που βρίσκονται σε ανταγωνισμό με την Τουρκία και τις ένοπλες δυνάμεις της.

Πρόκειται για ένα φθηνό σχετικά όπλο σε σχέση με το κόστος κατάρριψής του από κάποιο σύγχρονο αντιαεροπορικό σύστημα του οποίου η παρουσία σε μεγάλο αριθμό σε διάφορες ζώνες επιχειρήσεων μπορεί να προκαλέσει “κορεσμό” των συστημάτων ανάσχεσης…

Μεταξύ των αποφάσεων που ελήφθησαν σε Ελλάδα και Τουρκία το 2015 η διαφορά είναι εμφανής και τα αποτελέσματα ακόμη