Αν έχουν δίκιο οι δημοσκοπήσεις για το ΚΙΝΑΛ, οι εσωκομματικές εκλογές εξελίσσονται σε ένα ντέρμπι ανάμεσα στον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Νίκο Ανδρουλάκη και ο Γιώργος Παπανδρέου έρχεται τρίτος.
Το πρώτο παράδοξο είναι οι χαμηλές επιδόσεις του πρώην Πρωθυπουργού. Γιατί δεν τραβάει η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου; Πιθανότατα γιατί δεν έπεισε, ποιος ήταν ο λόγος που βγήκε από την εφεδρεία και αποφάσισε να διεκδικήσει ξανά την αρχηγία του κόμματος. Μοιάζει περισσότερο με γινάτι, παρά με μια πραγματική αγωνία για το μέλλον του ΚΙΝΑΛ. Και θυμίζει σε ορισμένους, μια ενδεχομένως ιδιοκτησιακή αξίωση, που μοιάζει εξαιρετικά παλιομοδίτικη και πριγκιπική. Αλλων εποχών…
Πιθανώς έχει δίκιο και ο Νίκος Αλιβιζάτος. Παρά τη συμπάθεια που προκαλεί ο ΓΑΠ, ειδικά στους εκ πεποιθήσεως κεντροαριστερούς, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ξεχάσει τον τρόπο που διακυβέρνησε τα 2 πρώτα χρόνια της κρίσης. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ξεχάσει τα υπουργικά συμβούλια, όπου οι υπουργοί καλούνταν να δουν ντοκιμαντέρ για τη ροή της πληροφορίας, ενώ η χώρα πλησίαζε και έφθανε στον γκρεμό. Και ίσως είναι και η ηλικία. Δεν πείθει ότι ένας 70χρονος θα φέρει την αλλαγή.
Είναι όμως μόνο αυτές οι ερμηνείες;
Το δεύτερο παράδοξο είναι οι πολύ καλές επιδόσεις του Ανδρέα Λοβέρδου. Ούτε αυτός είναι εξαιρετικά νέος -και πάντως σαφώς μεγαλύτερος του Νίκου Ανδρουλάκη- η θητεία του σε διάφορα υπουργεία θεωρείται αμφιλεγόμενη και σίγουρα δεν είναι σαρξ εκ της σαρκός του κομματικού μηχανισμού, όπως είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Πώς εξηγείται η δημοσκοπική του εκτόξευση;
Ο Ανδρέας Λοβέρδος διεκδικεί την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ υποσχόμενος ότι την επομένη της εκλογής του, εφόσον φυσικά εκλεγεί, θα μετατρέψει το ΚΙΝΑΛ σε ΠΑΣΟΚ. Είναι τόση η γοητεία των συμβόλων, που εξηγεί τις πολύ καλές του επιδόσεις στις έρευνες; Αμφιβάλω. Η φωτογράφισή του στο Καλέντζι, τόπο καταγωγής των Παπανδρέου, ήταν σχεδόν κωμική. Το δεύτερο που υπόσχεται εφόσον εκλεγεί, είναι να αυξήσει τα ποσοστά του κόμματος και να το κάνει αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά το ίδιο πάνω κάτω υπόσχονται και οι άλλοι υποψήφιοι. Ολοι το ίδιο δεν επιδιώκουν; Καλές είναι άλλωστε οι προθέσεις, αλλά σίγουρα δεν είναι και τόσο απλό. Δεν αρκεί η βούληση.
Το τρίτο που ξεχωρίζει τον Ανδρέα Λοβέρδο είναι ο αντισύριζα λόγος του. Η κάθετη διαφωνία του με οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Μήπως αυτό το τελευταίο είναι που εξηγεί τη συμπάθεια ενός μεγάλου μέρους των πιθανών ψηφοφόρων των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝΑΛ για τον Ανδρέα Λοβέρδο; Η ευθεία αντιπαράθεσή του με τον ΣΥΡΙΖΑ; Το ότι θυμίζει σε όλους τους τόνους, πόσο τραγική και ανεπαρκής ήταν η διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν ήταν ένα από τα θύματα της προσπάθειας του κ. Τσίπρα να ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας, που στην κομματική αργκό του ΣΥΡΙΖΑ, σήμαινε και να βάλει φυλακή τους πολιτικούς του αντιπάλους; Ή τουλάχιστον να τους σπιλώσει δια παντός;
Δεν φαίνεται απίθανο, αν συνδυαστεί με την αποδοχή που έχουν οι πολιτικές Μητσοτάκη στους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ και η αντιπάθεια ενός μεγάλου μέρους της κεντροαριστεράς για όλα όσα αντιπροσωπεύει η ριζοσπαστική αριστερά. Δεν φαίνεται απίθανο αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός που οδήγησε, αφαιρώντας του ψηφοφόρους, το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ στην εκλογική ανυποληψία. Αυτός δεν είναι που υπέκλεψε συνθήματα, ρητορική, στελέχη, σύμβολα, ακόμα και τον τρόπο ομιλίας του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ;
Μήπως αυτή είναι και η μεγάλη αδυναμία του Γιώργου Παπανδρέου; Μήπως αυτά τα ομιχλώδη περί προοδευτικής διακυβέρνησης, παρά τις προσπάθειές του να πείσει ότι δεν συμπεριλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, μήπως η αντιδεξιά ρητορική του- copy paste από τη δεκαετία του ’80- είναι η μεγάλη του αδυναμία, και όχι η ηλικία ή η ξαφνική έξοδος από την εφεδρεία;
Το θέμα ουσιαστικά μπορεί να τεθεί υπό μορφή ενός βασικού ερωτήματος:
Ποιος είναι ο κατ΄εξοχήν πολιτικός αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ;
Η κλασική απάντηση των οπαδών της παρωχημένης αντιδεξιάς ρητορικής, θέλει τον κατ΄εξοχήν ιδεολογικό αντίπαλο της κεντροαριστεράς, τη Νέα Δημοκρατία. Μόνο που η “Δεξιά” δήθεν Νέα Δημοκρατία, δεν είναι αυτό που φαντάζονται οι νοσταλγοί των ’80s. Και σίγουρα δεν την προσλαμβάνουν έτσι οι οπαδοί και εν δυνάμει ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ. Το δίπολο Δεξιά-ΝΔ και κεντροαριστερό-ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ είναι ένα φάντασμα του παρελθόντος.
Ο πραγματικός αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι που θα επιτρέψει άλλωστε στο διάδοχο κόμμα του ΠΑΣΟΚ να ανακάμψει. Και αν υπάρχει ένας πολιτικός και ναι και ιδεολογικός αντίπαλος του κόμματος που έβαλε τις βάσεις του εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας, που συμφιλίωσε την αριστερά με την οικονομία της αγοράς, αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αντίπαλος του κόμματος που έβαλε πλάτες ώστε να μην εξοβελιστεί η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, που έστω και υπό πίεση έξωθεν, ξεκίνησε τις μεταρρυθμίσεις που επιτρέπουν σήμερα την αλματώδη ανάπτυξη, ο αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό το ερώτημα λοιπόν -ποιος είναι ο κατ΄εξοχήν πολιτικός αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ- αυτός που δίνει μια ρεαλιστική και πειστική απάντηση, είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος.
