Η αισιοδοξία για τη δυναμική επάνοδο της οικονομίας τους επόμενους μήνες και κυρίως τη συνέχειά της δεν είναι κάτι που αισθανόμαστες. Ούτε πως βρισκόμαστε στην αρχή ενός μακροπρόθεσμου αναπτυξιακού κύκλου ή αν στο τέλος της δεκαετίας θα μιλάμε για άλλη μια χαμένη δεκαετία.
“Μπορεί να υπάρχουν ακόμα ανησυχίες, μπορώ να σας πω όμως με απόλυτη βεβαιότητα, ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός μεγάλου, ενός σημαντικού αναπτυξιακού κύκλου για τη χώρα μας.
Και η μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση είναι αυτή η ανάπτυξη να είναι μία ανάπτυξη για όλους και το μέρισμα της ανάπτυξης να αφορά όλους πρωτίστως τη νέα γενιά”, υπογράμμισε πριν λίγες μέρες ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης.
Οι περισσότεροι θυμούνται τα ίδια να έχουν πει κατά καιρούς όλοι οι Πρωθυπουργοί της χώρας.
Μια από τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις για φέτος είναι αυτή της Moody’s που βλέπει αναπτυξιακό άλμα πάνω από 8%.
“Στα προ πανδημίας επίπεδα έχει επιστρέψει ήδη η ελληνική οικονομία σύμφωνα με τη Moody’s Analytics γεγονός το οποίο κατατάσσει την Ελλάδα ανάμεσα στις επτά χώρες της ευρωζώνης που ανακάμπτουν πλήρως σε επίπεδο πραγματικού ΑΕΠ…”
Η οικονομία το 2020 έπαθε καθίζηση με το ΑΕΠ να ισοπεδώνεται από 183,6 δισ. ευρώ το 2019 στα 168,4 δισ. ευρώ το 2020.
Τούτο σημαίνει απώλεια πάνω από 15 δισ. ευρώ. Μια μεταβολή της τάξης του 8,2% το 2021 θα προσθέσει 13,8 δισ. Για το 2022 σε ένα περιβάλλον πληθωριστικών πιέσεων, αναταράξεων των εφοδιαστικών αλυσίδων και ελλείψεων εργατικού δυναμικού σε κομβικούς τομείς είναι νωρίς να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο παρατηρούνται ελλείψεις στα ράφια επειδή λείπουν περί τις 80 χιλ. οδηγοί. Στη Γερμανία υπάρχουν εκτιμήσεις πως θα συμβεί το ίδιο. Τι μας διαβεβαιώνει πως μερικές χιλιάδες Έλληνες δεν θα προτιμήσουν να καλύψουν αυτές τις θέσεις με βασικό μισθό περί τις 2.500-3.000 ευρώ συν τα έξτρα και θα επιμείνουν να στηρίξουν το αναπτυξιακό όραμα της χώρας με μισθούς στο ένα τρίτο των παραπάνω;
Αρκετοί υποστηρίζουν πως το πακέτο των 70 δισ. ευρώ για τα επόμενα χρόνια είναι αρκετό να θέσει την οικονομία σε δυναμική τροχιά.
Ας είμαστε επιφυλακτικοί και σε αυτό, άλλωστε πάντα οι πολιτικοί παρουσιάζουν περισσότερο τα δεδομένα όπως θέλουν να είναι παρά όπως είναι.
Επιπλέον, δεν είναι απίθανο σύντομα η Ε.Ε. να αποφασίσει και άλλο μεγαλύτερο πακέτο τόνωσης της οικονομίας αν η δυναμική επάνοδος αποδειχτεί πρόσκαιρη και υπάρξουν ενδείξεις επιστροφής στην ύφεση. H τεράστια αύξηση του χρέους καθιστά την κατάσταση της διεθνούς οικονομίας περισσότερο ευάλωτη απ’ όσο φαίνεται.
Η Ελλάδα την περίοδο της κυβέρνησης Μητσοτάκη εμφανίζει το φιλικότερο πρόσωπο προς τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα. Το ερώτημα είναι αν αυτό είναι αρκετό για να προσελκύσει επενδύσεις περισσότερες από τις αποσβέσεις που συντελούνται κάθε χρόνο;
Συγκεκριμένα η Ελλάδα καταλαμβάνει την 78η θέση ανάμεσα σε 165 χώρες του Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας, το οποίο δημοσιοποίησε πριν λίγες μέρες το ΚΕΦίΜ σε συνεργασία με το καναδικό Ινστιτούτο Fraser και αφορά δεδομένα του 2019.
Η επίδοση αυτή τοποθετεί τη χώρα μας, σε ό,τι αφορά την οικονομική της ελευθερία, ανάμεσα στο Κιργιστάν και τα Σκόπια
Βέβαια στην τελευταία έκθεση η χώρα μας σημείωσε πρόοδο με άνοδο κατά 4 θέσεις. Η λύση του ελληνικού προβλήματος θα αρχίσει να διαφαίνεται αν καταφέρει να δεκαπλασιάσει αυτή την πρόοδο και πλασαριστεί στις 30-40 πρώτες θέσεις, όπου βρίσκεται στην κατάταξη με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα.
Κι αυτό φαντάζει δύσκολο.
Ανάμεσα στα σημαντικά ευρήματα της ίδιας μελέτης προκύπτει ότι η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στις 20 χώρες με το μεγαλύτερο μέγεθος του κράτους παγκοσμίως.
Τα καλύτερα είναι πίσω…
Τα μηδενικά και αρνητικά επιτόκια έχουν αυξήσει τον αριθμό των εταιρειών, των νοικοκυριών και των κρατών “ζόμπι” σε ιστορικά ρεκόρ.
Ακόμη και ένα υπαινιγμός μείωσης του ρυθμού αύξησης της δωρεάν ρευστότητας στην Ευρώπη, τη Δύση και τον Κόσμο θα προκαλέσει σοκ στην απασχόληση και το ΑΕΠ.
