Για χρόνια, τα ιπτάμενα ταξί αντιπροσώπευαν ένα συναρπαστικό αλλά μακρινό όνειρο, που τροφοδοτήθηκε εν μέρει από τις μεγάλες διαφημιστικές εκστρατείες της βιομηχανίας. Πλέον, υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο και μια στοχευμένη ημερομηνία άφιξης: Το 2028.
Από τον Niraj Chokshi/New York Times
Σε ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε την Τρίτη, η αμερικανική Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας (F.A.A.) περιέγραψε τα βήματα που πρέπει να κάνει η ίδια και άλλοι για να εγκαινιάσουν μια ανταγωνιστική αγορά αεροταξί σε τουλάχιστον μία τοποθεσία έως το 2028, με κάποιες περιορισμένες δραστηριότητες να ξεκινούν ήδη από το 2025.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Τα ιπτάμενα οχήματα μοιάζουν με μικρά αεροπλάνα ή ελικόπτερα και μπορούν να απογειώνονται και να προσγειώνονται κάθετα, επιτρέποντάς στο να λειτουργούν στο κέντρο των πόλεων, μεταφέροντας τους ανθρώπους σε αεροδρόμια ή προορισμούς διακοπών, όπως το Χάμπτονς στη Νέα Υόρκη ή το Κέιπ Κοντ στη Μασαχουσέτη.
Το σχέδιο της F.A.A. είναι αρκετά σημαντικό καθώς αντικατοπτρίζει την πεποίθηση ότι η συγκεκριμένη τεχνολογία απέχει μόλις λίγα χρόνια από το να βγει στην αγορά και επειδή προέρχεται από τον ίδιο τον οργανισμό που θα επιβλέπει την πιστοποίηση ενός αεροσκάφους τέτοιου τύπου όπως και τους κανόνες που θα πρέπει να ακολουθούν οι πιλότοι και οι εταιρείες.
«Ο συγκεκριμένος τρόπος μεταφοράς θα έρθει σίγουρα στο προσκήνιο και η δουλειά μας είναι να προσπαθήσουμε να προηγηθούμε», δηλώνει ο Paul Fontaine, βοηθός διαχειριστή στην F.A.A. που επιβλέπει τον εκσυγχρονισμό του συστήματος αεροπορικών μεταφορών. Το σχέδιο προορίζεται να χρησιμεύσει ως οδηγός για την εισαγωγή του αεροσκάφους με τρόπο προβλέψιμο και συνηθισμένο, ανέφερε η υπηρεσία.
Η δημιουργία των συνθηκών για τα αεροπορικά ταξί πάνω από μία ή περισσότερες πόλεις μέχρι το 2028 δεν θα είναι μικρή υπόθεση και οι κατασκευαστές αεροσκαφών θα χρειαστούν τη βοήθεια πολλών άλλων εκτός από την F.A.A., συμπεριλαμβανομένων άλλων ομοσπονδιακών υπηρεσιών και πολιτειακών και τοπικών κυβερνήσεων.
Τα αεροταξί είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν αντίσταση από τοπικούς αξιωματούχους και κατοίκους που φοβούνται ότι θα αποτελέσουν κίνδυνο για την ασφάλεια ή ενόχληση. Η νομοθεσία και οι αγωγές που επιδιώκουν να εμποδίσουν τη χρήση τους σε πόλεις και γειτονιές θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σκληρές δικαστικές μάχες.
Πρώτα όμως πρέπει να πιστοποιηθούν τα αεροσκάφη. Πολλά έχουν σχεδιαστεί για να είναι πλήρως ηλεκτρικά, αν και μερικά θα μπορούσαν να τροφοδοτούνται με υδρογόνο ή από συνδυασμό καυσίμων αεριωθουμένων και μπαταριών. Τα αεροσκάφη βρίσκονται ακόμη υπό ανάπτυξη από διάφορες εταιρείες και μπορούν να μεταφέρουν λίγους μόνο επιβάτες. Περιέχουν επίσης μια σειρά από νέες τεχνολογίες και συστήματα, πολλά από τα οποία θα πρέπει να είναι ατομικά πιστοποιημένα για να πληρούν τα πρότυπα της F.A.A..
«Με πολλές νέες τεχνολογίες αεροσκαφών στο τραπέζι, φέρνεις ένα πολύ πρωτότυπο πράγμα στην αγορά και προσπαθείς να τα καταφέρεις», λέει ο Pat Anderson, καθηγητής στο Embry-Riddle Aeronautical University και συνιδρυτής του VerdeGo Aero, μίας εταιρείας υβριδικών αεροταξί. «Σε αυτά τα οχήματα, προσπαθούμε να φέρουμε πολλά, πολλά πράγματα μπροστά, ταυτόχρονα».
Η Joby Aviation και η Archer Aviation είναι μεταξύ των αμερικανικών εταρειών ιπτάμενων ταξί που βρίσκονται πιο μακριά από τη διαδικασία πιστοποίησης και οι δύο ελπίζουν να έχουν πιστοποιήσει αεροσκάφη και να ξεκινήσουν εμπορικές υπηρεσίες το 2025, ενόψει του στόχου της F.A.A. για το 2028. Για να επιτύχουν τους στόχους τους, θα πρέπει να κερδίσουν την έγκριση της ομοσπονδιακής υπηρεσίας και των τοπικών αξιωματούχων για συγκεκριμένες υπηρεσίες και διαδρομές.
Όμως οι εταιρείες αεροταξί χρειάστηκε να καθυστερήσουν πολλά τέτοια σχέδια στο παρελθόν. Το 2017, η Uber είπε ότι εργαζόταν σε ηλεκτρικά αεροπορικά ταξί που θα εκτελούσαν επιβατικές πτήσεις μέχρι το 2020. Αντίθετα, ήταν η χρονιά που η Uber πούλησε τη μονάδα αεροταξί της στην Joby, η οποία είπε τότε ότι η υπηρεσία θα μπορούσε να ξεκινήσει «ήδη από το 2023».
Ακόμη και τα παραδοσιακά αεροπλάνα που δημιουργούνται από κατασκευαστές με εμπειρία δεκαετιών, όπως η Boeing και η Airbus, αντιμετωπίζουν συχνά μεγάλες καθυστερήσεις στην πιστοποίηση. Και οι αξιωματούχοι της F.A.A. έχουν δηλώσει ότι δεν θα θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια για την επίτευξη του στόχου του 2028.
Τα όρια στη χωρητικότητα της μπαταρίας σημαίνουν ότι η απόσταση που μπορούν να διανύσουν πολλά αεροταξί θα περιοριστεί. Ως αποτέλεσμα, τα αεροσκάφη πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν πρώτα για τη μεταφορά ανθρώπων από πόλεις σε κοντινά αεροδρόμια -μια υπηρεσία που ορισμένες εταιρείες προσφέρουν ήδη με ελικόπτερα σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη.
Οι εταιρείες αεροταξί θα πρέπει επίσης να ανταγωνιστούν για την απόκτηση ακινήτων, όχι κάτι εύκολο και σίγουρα δαπανηρό, να λειτουργήσουν με βάση τους κανονισμούς της πόλης και της πολιτείας, να αναπτύξουν την υποδομή για τη φόρτιση ή την τροφοδοσία αεροσκαφών και να κερδίσουν την αποδοχή από τους κατοίκους. Θα πρέπει επίσης να προσλάβουν και να εκπαιδεύσουν πιλότους, οι οποίοι έχουν μεγάλη ζήτηση.
Ωστόσο, το σχέδιο της FAA υπογραμμίζει την αυξανόμενη πεποίθηση μεταξύ των αναλυτών και των στελεχών του κλάδου ότι τα απαραίτητα στοιχεία τελικά θα συγκεντρωθούν ποροκειμένου να απογειωθούν τα αεροταξί.
«Οι άνθρωποι πάντα με ρωτούν, “Γιατί συμβαίνει αυτό τώρα;”» λέει ο Adam Goldstein, ο διευθύνων σύμβουλος της Archer. «Είναι η τεχνολογία, ο κανονισμός και τα χρήματα που μας επέτρεψαν να φτάσουμε εδώ».
Η F.A.A. έχει επικριθεί ότι κινείται πολύ αργά όσον αφορά την πιστοποίηση αεροταξί και άλλων νέων αεροσκαφών. Σε μια έκθεση του Ιουνίου, ο γενικός επιθεωρητής του Τμήματος Μεταφορών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κακή επικοινωνία εσωτερικά και εξωτερικά θα μπορούσε να αυξήσει «τον κίνδυνο πιστοποίησης και λειτουργικών καθυστερήσεων».
Αλλά ο οργανισμός έχει σημειώσει κάποια πρόοδο, ενημερώνοντας πρόσφατα έναν τεχνικό οδικό χάρτη για την κυκλοφορία των αεροταξί στις πόλεις και δημοσίευσε έναν προτεινόμενο κανόνα τον Ιούνιο που διέπει το πώς πρέπει να εκπαιδεύονται και να πιστοποιούνται οι πιλότοι αεροταξί.
Οι κατασκευαστές αεροταξί έχουν κάνει επίσης τεχνολογικά βήματα προόδου, με αρκετούς πλέον να δοκιμάζουν τακτικά τα αεροσκάφη τους.
Οι επενδυτές το έχουν προσέξει. Αρκετές μεγάλες εταιρείες αεροταξί έχουν μπει στο χρηματιστήριο τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των Joby, Archer, Lilium στη Γερμανία και Vertical Aerospace στην Αγγλία. Φέτος, οι Archer, Joby και Lilium συγκέντρωσαν περισσότερα από 150 εκατομμύρια δολάρια η καθεμία από επενδυτές.
Πολλές από τις εταιρείες έχουν επίσης εμβαθύνει τους δεσμούς τους με μεγάλες αεροπορικές εταιρείες ή αυτοκινητοβιομηχανίες. Η Stellantis, η αυτοκινητοβιομηχανία που κατέχει τη Jeep, την Peugeot και άλλες μάρκες, βοηθά στην κατασκευή ενός εργοστασίου στη Τζόρτζια για την Archer, η οποία έχει μια δοκιμαστική συμφωνία για την πώληση πολλών εκατοντάδων αεροσκαφών στις United Airlines και Mesa Airlines. Η Joby έχει επίσης στενή σχέση με την Toyota.
Η Boeing αγόρασε πρόσφατα τη Wisk, η οποία εργάζεται σε ένα αυτόνομο αεροταξί. Και η Embraer, μια βραζιλιάνικη εταιρεία που κατασκευάζει μικρότερα εμπορικά αεροπλάνα, δημιούργησε τη δική της εταιρεία αεροταξί, την Eve Air Mobility.
Όλες οι επιχειρήσεις συναγωνίζονται για μια αγορά που θα μπορούσε κάποτε να αξίζει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Τα αεροσκάφη ενδέχεται να αντικαταστήσουν ορισμένα ταξίδια που πραγματοποιούνται μέσω της Uber και της Lyft. Για τις αεροπορικές εταιρείες, τα αεροπορικά ταξί θα μπορούσαν να τις βοηθήσουν να κερδίσουν ή να διατηρήσουν την πίστη των εύπορων επιβατών.
Υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες. Η UPS συνεργάζεται με την εταιρεία κατασκευής αεροταξί Beta Technologies για τη δοκιμή αεροταξί φορίων στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η Beta και ο Joby έχουν επίσης συνεργαστεί με τον αμερικανικό στρατό.
Το κλειδί για να κερδίσουν το κοινό θα είναι να κάνουν τα αεροπορικά ταξί αρκετά φθηνά ώστε πολλοί άνθρωποι να μπορούν να τα χρησιμοποιούν, δηλώνει ο Michael Huerta, πρώην διαχειριστής στην F.A.A., ο οποίος είναι πλέον διευθυντής στα διοικητικά συμβούλια των Delta Air Lines και Joby.
«Με την πάροδο του χρόνου, θα γίνει μεγαλύτερη αποδοχή από το κοινό, αλλά κρίσιμο για αυτό θα είναι το κόστος», τονίζει. «Αν το δουν αυτό μόνο ως υπηρεσία για πολύ πλούσιους ανθρώπους ίσως να γίνουν λιγότερο αποδεκτοί».
