12 ν.μ Τώρα | Η Ρήτρα Αμυντικής Συνδρομής είναι η απάντηση στο Casus Belli

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στη συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας την οποία περιμένουμε να δούμε επισήμως. Θυμίζουμε πως την Πέμπτη 7 Οκτωβρίου θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή. Η συμφωνία αυτή εχει τεράστια σημασία και για τον οπλισμό και για τα 12 ν.μ.

Πριν προχωρήσουμε στο μέλλον καλό είναι να τονίσουμε πως η ελληνική κυβέρνηση ναι μεν καρπώνεται τα θετικά της συμφωνίας (πολιτικά πάντα μιλάμε), ωστόσο προέκρινε την αμερικανική πρόταση για φρεγάτες MMSC, παρά την αντίθετη γνωμοδότηση του ΓΕΝ.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Ωστόσο οι εξελίξεις με την AUKUS άλλαξαν τα δεδομένα και εν τέλει η Ελλάδα προχώρησε στη συμφωνία με τη Γαλλία. Κάνουμε αυτή τη διευκρίνηση καθώς ο παράγων τύχη (ή ο απρόβλεπτος παράγοντας αν προτιμάτε) είναι κομβικός στη ζωή.

Τα κρίσιμα στοιχεία της όλης κατάστασης είναι δύο:

• α) Η συνεχιζόμενη αναδίπλωση των ΗΠΑ από τον μείζονα ευρω-μεσανατολικό χώρο και η αντισινική στροφή τους στον Ειρηνικό.

• β) η πάγια φιλοδοξία μεσαίων δυνάμεων όπως η Γαλλία και η Τουρκία να αναπληρώσουν, ώς έναν βαθμό, το κενό που οι ΗΠΑ αφήνουν. Και αν η θέση της Ελλάδας στο σχήμα αυτό είναι προφανής, διόλου προφανής δεν είναι η στάση των λοιπών Ευρωπαίων εταίρων μας, ιδίως των Γερμανών. 

Η παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση παραμένει ρευστή. Οι καραμπόλες θα είναι συνεχείς.

Η διαμάχη για τα πυρηνικά του Ιράν, η κατάσταση στην Ουκρανία, οι εσωτερικές συνθήκες στην Αίγυπτο, μια ενδεχόμενη κρίση στην Ταϊβάν ή την Νότιο Σινική Θάλασσα, μια νέα χρηματοπιστωτική αναταραχή θα έχουν άμεσες επιπτώσεις και στα δικά μας εθνικά συμφέροντα.

Μόνο χώρες που έχουν πολιτικούς με άμεσα ανακλαστικά, ευέλικτη τακτική και στρατηγική προορατικότητα θα μπορέσουν να συνδιαμορφώσουν πράγματι τις εξελίξεις προς όφελος του εθνικού τους συμφέροντος, γράφει ο Κώστας Κουτσουρέλης και συμφωνούμε μαζί του.  

Το σημαντικότερο στοιχείο της ρήτρας αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής που συνυπογράψαμε με τη Γαλλία είναι και το πλέον άγνωστο, αφού περιμένουμε το κείμενο της συμφωνίας.

Η ρήτρα αυτή καλύπτει το σύνολο της ελληνικής επικράτειας, άρα και των χωρικών υδάτων. Αν αποφασίσουμε, όπως έχουμε το δικαίωμα κατά το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, να τα επεκτείνουμε στα 12 μίλια, τυχόν επιθετική αντίδραση της Τουρκίας ενδέχεται να ενεργοποιήσει και τη ρήτρα της συνδρομής.  

Το ”ενδέχεται” είναι σημαντικό διότι αυτόματη εκτελεστότητα των διεθνών συμφωνιών δεν υπάρχει, όλα είναι ζήτημα πολιτικής στάθμισης και διπλωματικής προετοιμασίας (ή, το αντίθετο, διπλωματικού αιφνιδιασμού). Σε απλά ελληνικά μην θεωρούμε δεδομένο πως θα θυσιαστούν Γάλλοι στρατιώτες για χάρη της Ελλάδας, παρά τις υπογραφές.

Κάποια δεδομένα : 

– Στο θέμα των 12 μιλίων, τυπικώς η Ελλάδα έχει πίσω της το άπαν σχεδόν της διεθνούς κοινότητας.

– Στο Ιόνιο έχει ήδη γίνει η επέκταση και έχει ξεκινήσει η προεργασία για την νότιο Κρήτη.

– Η Τουρκία έχει ανοιχτά πλείστα όσα μέτωπα στρατιωτικά και πολιτικά, και εξασθενημένες ένοπλες δυνάμεις, ιδίως της αεροπορίας, λόγω των εκκαθαρίσεων στο στράτευμα.

– Οι ΗΠΑ και ο Μπάιντεν στην παρούσα συγκυρία δεν έχουν λόγο να διευκολύνουν την Τουρκία. 

– Η Γερμανία κυβερνάται μέχρι νεωτέρας υπηρεσιακώς. 

– Ο Μακρόν θα εγκαινίαζε εντυπωσιακά τόσο την προεκλογική του εκστρατεία όσο και την πρωτοβουλία του για τον ευρωστρατό με μια επιδεικτική ταπείνωση του Ερντογάν.

– Η Ρωσία, που επίσης θεωρεί δικαίωμά μας τα 12 μίλια, αν λάβει διαβεβαιώσεις για τον ελεύθερο διάπλου των σκαφών της από το Αιγαίο, με τη θέσπιση ειδικών διαδρόμων λ.χ., δεν θα είχε λόγο να μην κοντύνει τις φιλοδοξίες της Άγκυρας. 

Ακόμη και αν η Γαλλία μάς διεμήνυε (εφόσον της γνωστοποιούσαμε την πρόθεσή μας…) ότι δεν θα μας συνδράμει στρατιωτικά, δεν θα το δηλώσει αυτό δημοσίως. Έτσι το ρίσκο της εκτίμησης θα περάσει ακέραιο στην τουρκική πλευρά. Το ερώτημα είναι αν ο Ερντογάν θα το αναλάβει την ώρα που οι εσωτερικοί και εξωτερικοί του εχθροί καραδοκούν για ένα μοιραίο του λάθος.  

Φυσικά, θα στείλει πλοία και αεροπλάνα, θα έχουμε πολεμικές διακηρύξεις και επακουμβήσεις και τα συναφή. Όμως αυτά δεν έχουμε και τώρα; Ακόμη και αν de facto δεν θα ασκούμε αδιακώλυτα κυριαρχία σε μέρος των νέων, εκτεταμένων χωρικών μας υδάτων, de jure η κήρυξη θα έχει γίνει. Και στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης που αργά ή γρήγορα θα στρωθεί θα έχουμε ισχυρότερα χαρτιά.  

Από τότε που επικρέμαται το casus belli εναντίον μας, είναι ζήτημα αν η συγκυρία ήταν ποτέ ευνοϊκότερη για τα ελληνικά συμφέροντα.