Πώς βγάζει ένας δημοσιογράφος 100 εκατ. ευρώ; | Η περίπτωση Τράγκα

Θα ήταν σίγουρα η είδηση της εβδομάδας αν δεν είχε πιάσει φωτιά στη Γλυφάδα και τη Βούλα. Η Αρχή Καταπολέμησης Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, δέσμευσε την περιουσία του Γιώργου Τράγκα. Του δημοσιογράφου, εκδότη, ραδιοφωνικού παραγωγού και- λίγο πριν πεθάνει από επιπλοκές του κορονοϊού, ανεμβολίαστος γαρ- υποψήφιου πολιτικού αρχηγού.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ, η τεράστια περιουσία του Γιώργου Τράγκα, η οποία περιλαμβάνει 17 ακίνητα στις πιο κοσμοπολίτικες και ακριβές πόλεις του κόσμου- μεταξύ αυτών Νίκαια, Μονακό και Μαϊάμι- είναι προϊόν εγκληματικής δραστηριότητας. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό, τι έχει ανακαλύψει η Αρχή, δεν ξέρουμε. Αναμένουμε. Το πιο πιθανό είναι να μην μπορεί να δικαιολογηθεί το πόθεν έσχες αυτών των ακινήτων, όπως σχεδόν σίγουρο είναι ότι όλη αυτή η περιουσία ήταν αόρατη για την εφορία και δεν έχει φορολογηθεί ποτέ. Ακούγονται διάφορα και για ανώνυμη επιστολή που παραδόθηκε στις Αρχές. Ολα αυτά μένει να διευκρινιστούν.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη έρευνα για να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα, ότι ένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να αποκτήσει μια τέτοια απίστευτη περιουσία μόνο από τη δουλειά του. Ή τουλάχιστον από την νόμιμη δουλειά του. Απλά δεν γίνεται.

Σημειώστε ότι οι δημοσιογραφικές πληροφορίες κάνουν λόγο για περιουσία που μπορεί να φθάνει ακόμα και τα 100 εκ. ευρώ, ενώ ο μακαρίτης Τράγκας φέρεται να διέθετε ακόμα και ράβδους χρυσού.

ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

Πώς δικαιολογείται τέτοια περιουσία;

Όσο επιτυχημένος δημοσιογράφος κι αν είναι κάποιος, και ο Γιώργος Τράγκας ήταν από τους πιο πετυχημένους δημοσιογράφους στην Ελλάδα, τόσα χρήματα αδύνατον να τα αποκτήσεις με τη δουλειά σου. Τουλάχιστον όχι νομίμως.

Τι το ιδιαίτερο έχει όμως η περίπτωση του Γιώργου Τράγκα και μας κάνει σοφότερους όσον αφορά τη σκοτεινή όψη της ελληνικής δημοσιογραφίας;

Ο Γιώργος Τράγκας, που στην πιάτσα τη δημοσιογραφική είχε το ψευδώνυμο Φράγκας -νομίζω ότι του το είχε κολλήσει ο Νίκος Κακαουνάκης- ήταν ο εκδότης μιας σειράς λαθρόβιων και περιθωριακών εντύπων. Μέσω αυτών, όσο και αν φαίνεται παράξενο, είχε αποκτήσει πολλά χρήματα.

Πώς κατάφερε να τα αυγατίσει και να φθάσει να διαθέτει πολυτελέστατο διαμέρισμα, ακόμα και στην avenue Foch στο Παρίσι, είναι άλλη ιστορία. Υπό διερεύνηση. Πάντως και αυτά τα λαθρόβια έντυπα τον είχαν κάνει πλούσιο. Πολύ πλούσιο. Τόσο ώστε να φεύγει κάθε Σαββατοκύριακο και να κάνει weekend στη βίλα του στη Νίκαια, ώστε να ξεκουραστεί από την “απαιτητική” εργασία του.

Τα έντυπα ήταν εφημερίδες και περιοδικά με ελάχιστη κυκλοφορία, με κακοπληρωμένο προσωπικό, αλλά με ένα μεγάλο μυστικό! Διαφημίσεις από (κυρίως) κρατικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις, που θα ζήλευαν και τα πιο επιτυχημένα έντυπα της χώρας. Ηταν την εποχή του Κώστα Καραμανλή που δημοσιεύτηκε μια λίστα με τα κονδύλια από κρατικούς φορείς που διατέθηκαν στα media. Η λίστα ήταν αποκαλυπτική. Τι έδειχνε; Ότι τα λαθρόβια έντυπα του Γιώργου Τράγκα, είχαν πάρει περισσότερη κρατική διαφήμιση από τα έντυπα του τότε πανίσχυρου ΔΟΛ, με τις πολύ μεγάλες κυκλοφορίες των Νέων και του Βήματος.

Πως γινόταν αυτό;

Ο Γιώργος Τράγκας τηλεφωνούσε και απαιτούσε. Ή μου δίνεις τόση διαφήμιση ή αλλιώς… Η διαφήμιση που έδινε η κυβέρνηση στο εκδοτικό συγκρότημα του Γιώργου Τράγκα, ήταν ο τρόπος για να εξασφαλίσει την εύνοιά του και να αποφύγει τις επιθέσεις. Οι διαφημίσεις ήταν η απαίτηση του εκδότη για να μην ξεκινήσει τον πόλεμο με την εκτελεστική εξουσία της εποχής.

Έτσι εξαγόραζε η κυβέρνηση την σιωπή του. Νομίμως φαινομενικά, παροχετεύοντα στον δημοσιογραφο ένα πακτωλο χρημάτων, μέσω κρατικής διαφήμισης. Και αν όχι την εύνοιά του, τουλάχιστον την ουδετερότητά του. Αυτή η διαπλοκή εξηγεί και άλλα επίσης αμφιλεγόμενα deals, που επέτρεψαν στον δημοσιογράφο να βρεθεί πχ ιδιοκτήτης εκπαιδευτικού ιδρύματος με χρηματοδότηση εκατομμυρίων δραχμών τότε, από το πακέτο Ντελόρ, αλλά και να αναπτύξει και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Κάποιες λεπτομέρειες για τον Γιώργο Τράγκα

Πρώτον, ο Τράγκας ήταν δημοσιογράφος στα νιάτα του, όταν δούλευε στη «Βραδυνή» του Αθανασιάδη.

Δεύτερον, έκτοτε απομακρύνθηκε από αυτό που σημαίνει η λέξη «δημοσιογράφος». Έγινε ο ίδιος εκδότης, δηλαδή επιχειρηματίας. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, αλλά στην δική του περίπτωση ήταν. Διότι τα έντυπα που εξέδιδε ποτέ δεν είχαν αξιοσημείωτες κυκλοφοριακές επιδόσεις, αλλά κατάφεραν να τον κάνουν πλούσιο. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται, αν ο ιδιοκτήτης ξέρει να κάνει εκβιασμούς.

Τρίτον, για να το πούμε με ένα παράδειγμα: Στη δεκαετία του 2000 η, περιθωριακή από άποψη κυκλοφορίας, εφημερίδα «Χώρα», την οποία εξέδιδε, έφτασε να παίρνει κρατική διαφήμιση εκατομμυρίων, σχεδόν ίση με αυτήν που έπαιρναν οι πρώτες σε κυκλοφορία εφημερίδες «Βήμα» και «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Οι αρμόδιοι υπουργοί της εποχής, της κυβέρνησης Καραμανλή, που του τα έδωσαν, ασφαλώς θα θυμούνται ακόμη τα εκβιαστικά πρωτοσέλιδα με τα οποία τους «πυροβολούσε».

Τέταρτον, ο Τράγκας ήταν στυγνός ως εργοδότης. Όχι μόνο χρωστούσε σε εργαζομένους του, αλλά ήταν στις πρώτες θέσεις των οφειλετών προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Πέμπτον, όμως όλα αυτά δε μπορούν να δικαιολογήσουν την έκταση της περιουσίας (υπολογίζεται στα 100 εκατομμύρια), που αποκαλύπτεται σήμερα. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν η αρμόδια Αρχή μπορούσε να βρει τη διαδρομή του «βρόμικου χρήματος». Για να δούμε ποιοι-και γιατί- ήταν οι «χορηγοί» του μακαρίτη. Ποιες «υπηρεσίες» τούς είχε προσφέρει και με ποια ανταλλάγματα. Το όνομά του είχε βρεθεί και στη «λίστα Λαγκάρντ», είχε και οφ σορ εταιρεία στον Παναμά.

Ο Τράγκας δεν ήταν δημοσιογράφος, αλλά ένας αξιοθαύμαστος έμπορος της ενημέρωσης. Εμπορευόταν τα πάντα. Την τελευταία δεκαετία εμπορεύθηκε τον αντιμνημονιακό αγώνα και τη δραχμή και εσχάτως το αντιεμβολιαστικό κίνημα.

Μένει ένα ερώτημα να απαντηθεί. Αφού τα λεφτά αυτά ήταν «βρόμικα», πώς κατάφερνε να τα βγάλει στο εξωτερικό και να τα πολλαπλασιάζει; Δυστυχώς, καμιά Αρχή δεν θα δώσει ποτέ καμιά απάντηση…