Last updated on 14 Απριλίου, 2021 at 08:52 μμ
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!
Το 2006 κυκλοφόρησε ένας χάρτης με κατακερματισμένα κράτη της Μέση Ανατολή που συμπεριελάμβανε Ιράν και Τουρκία και προεκτείνονταν μέχρι και το Αφγανιστάν, με σημαντικές αλλαγές συνόρων.
Το πιο σημαντικό είναι ότι o χάρτης του 2006 είχε ημιεπίσημο χαρακτήρα. Δημοσιεύθηκε στο Armed Forces Journal, June 2006, σε κείμενο με τίτλο, “Blood Borders: How a better Middle East would look”, με συγγραφέα τον συνταγματάρχη Ralphr Peters, ο οποίος είχε πρόσφατα αφυπηρετήσει από την US National War Academy.
O χάρτης παρουσίαζε ένα μεγάλο Κουρδιστάν, αφαιρώντας εδάφη από τη Συρία, την Τουρκία και το Ιράν, τριχοτομούσε το Ιράκ, κατακερμάτιζε σε πολλαπλά κρατίδια την Σαουδική Αραβία και είχε σημαντικές αναπροσαρμογές μεταξύ Ιράν, Αφγανιστάν και Πακιστάν, ενώ δημιουργούσε και το κράτος του Μπαλουχιστάν από το Πακιστάν με σύνορα στον Ινδικό Ωκεανό.
Ο χάρτης του Peters υπήρξε αιτία διπλωματικού επεισοδίου μεταξύ Αγκυρας και Ουάσιγκτον διότι παρουσιάσθηκε στο Νατοϊκό κολέγιο της Ρώμης όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2006. Παρόμοιο επεισόδιο υπήρξε και μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας όταν ο χάρτης χρησιμοποιήθηκε και σε διάλεξη του καθηγητή Γιάννη Μάζη που έγινε στο Ελληνικό Υπουργείο Άμυνας και στο οποίο παρευρέθηκαν Τούρκοι αξιωματικοί.
Στην βιβλιογραφία για την Μέση Ανατολή υπάρχει πληθώρα μελετών που επιχειρηματολογούν υπέρ του κατακερματισμού του χώρου ώστε τα σύνορα να αντιστοιχούν σε πραγματικά εθνοφυλετικά και θρησκευτικά κριτήρια. Είναι στοιχειώδως γνωστό ότι με εξαίρεση την Αίγυπτο, τα κράτη της σύγχρονης αραβικής Μέσης Ανατολής προέκυψαν από τη κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τα σύνορα τους διαμορφώθηκαν από τις αποικιακές δυνάμεις Βρετανίας και Γαλλίας. Οι δυό αυτές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δημιούργησαν ζώνες επιρροής στη περιοχή στη βάση των οποίων δημιουργήθηκαν αυθαίρετες κρατικές οντότητες με αυθαίρετα σύνορα.
Φυσικά από το 2006 έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Ούτε το Ιράκ, ούτε η Συρία είναι όπως ήταν τότε.
Σαφώς όμως και ο στόχος των Μεγάλων Δυνάμεων παραμένει σταθερός. Αυτός είναι ο εξής:
«Νέα Μέση Ανατολή»
Ο τεχνικό- πολιτικό- οικονομικό- στρατιωτικός όρος εισήχθη στην παγκόσμια πολιτική σκηνή τον Ιούνιο του 2006 στο Τελ Αβίβ από την αμερικανίδα υπουργό εξωτερικών Condoleezza Rice, (στην οποία και χρεώθηκε από τα δυτικά ΜΜΕ ο νεόκοπος όρος σε αντικατάσταση του παλαιότερου «Ευρύτερη Μέση Ανατολή»)
Στα εγκαίνια του Baku-Tbilisi-Ceyhan (BTC) τερματικού πετρελαϊκού σταθμού στην Ανατολική Μεσόγειο και εν μέσω της γενικότερης αναστάτωσης που επικρατούσε στην περιοχή από τις ισραηλινές επιθέσεις στο Λίβανο, η αμερικανίδα υπουργός προσέθεσε στο λεξιλόγιο της αμερικανικής πολιτικής τον όρο «Νέα Μέση Ανατολή», -παρουσία μάλιστα του Πρωθυπουργού του Ισραήλ Ολμέρτ-, ρίχνοντας τους πρώτους «σπόρους» για μελλοντικές –ανοιχτές πιθανότατα- συζητήσεις που στοχεύουν σε μια ευρύτερη αναδιαμόρφωση και αναδιάταξη συνόρων της περιοχής.
Λίγες μέρες αργότερα σε συνέντευξη τύπου, η αμερικανίδα Υπουργός, αναφορικά με τα όσα συνέβαιναν στο Λίβανο δήλωσε ότι «αυτό που βλέπουμε εδώ [σ.σ. οι ΗΠΑ σε σχέση με την καταστροφή του Λιβάνου και τις ισραηλινές επιθέσεις στο Λίβανο], κατά μια έννοια, είναι ωδίνες τοκετού της «Νέας Μέσης Ανατολής» και οτιδήποτε κάνουμε, οφείλουμε να είμαστε σίγουροι ότι προχωρούμε προς μια «Νέα Μέση Ανατολή» (και) όχι να επιστρέψουμε στην παλιά.
Ο Peters είναι απόστρατος αντισυνταγματάρχης της αμερικανικής εθνικής ακαδημίας πολέμου. Αν και ο χάρτης δεν αντανακλά το επίσημο δόγμα του Πενταγώνου, εντούτοις χρησιμοποιείται στα εκπαιδευτικά προγράμματα για ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματούχους της σχολής Άμυνας του ΝΑΤΟ.
Επίσης, ο συγκεκριμένος χάρτης καθώς και άλλοι παρόμοιοι με αυτό χρησιμοποιούνται προφανώς και στην εθνική ακαδημία πολέμου, αλλά και σε στρατιωτικούς κύκλους.
Ο χάρτης για την «Νέα Μέση Ανατολή» φαίνεται να είναι βασισμένος σε σειρά άλλων χαρτών, συμπεριλαμβανομένων παλαιοτέρων χαρτών για πιθανά σύνορα στην Μέση Ανατολή από την εποχή του προέδρου Woodrow Wilson και του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο συγκεκριμένος χάρτης παρουσιάστηκε ως προϊόν φαντασίας του εν αποστρατεία αντισυνταγματάρχη Ralph Peters, ο οποίος πιστεύει ότι τα νέα σύνορα που περιλαμβάνονται στο χάρτη θα λύσουν εκ θεμελίων τα προβλήματα της σύγχρονης Μέσης Ανατολής. Ο χάρτης της Νέας Μέσης Ανατολής ήταν ένα στοιχείο κλειδί στο βιβλίο του αντισυνταγματάρχη εν αποστρατεία «Ποτέ μην εγκαταλείπεις τη μάχη» (Never Quit the Fight), το οποίο εκδόθηκε στις 10 Ιουλίου 2006.
Ο ίδιος χάρτης για την «Νέα Μέση Ανατολή» δημοσιεύτηκε με την τίτλο «Ματωμένα Σύνορα: Πώς μια καλύτερη Μέση Ανατολή θα έμοιαζε» στο περιοδικό των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων με σχόλια από τον Ralph Peters.
Το concept για τον επανασχεδιασμό της Μέσης Ανατολής παρουσιάστηκε ως «ανθρωπιστική» και «δικαιολογημένη» διευθέτηση, η οποία θα ευεργετούσε τους κατοίκους της Μέσης Ανατολής και των περιφερειακών περιοχών αυτής. Ο απόστρατος αντισυνταγματάρχης προτείνει τον απανασχεδιασμό της περιοχής με νέα σύνορα, βασισμένος στην «κατάσταση των εθνικών μειονοτήτων» και στην πεποίθηση ότι «τα διεθνή σύνορα ποτέ δεν είναι εξ ολοκλήρου δίκαια». Θεωρώντας ότι τα υπάρχοντα σύνορα είναι τα πιο αυθαίρετα και παραμορφωμένα, τα οποία σχεδιάστηκαν από Ευρωπαίους βάσει ιδίων συμφερόντων, δεν ασπάζεται την άποψη αυτών που υποστηρίζουν ότι τα σύνορα δεν αλλάζουν, λέγοντας ότι τα σύνορα δεν είναι κάτι το στατικό.
Ξεκινώντας από το Ισραήλ, ο Peters υποστηρίζει ότι πρέπει να επιστρέψει στα σύνορα της εποχής πριν το 1967, «εάν θέλει η χώρα να ζήσει ειρηνικά». Για την Σαουδική Αραβία, τα νέα δεδομένα –σύμφωνα πάντα με το νέο χάρτη που προτείνει ο αντισυνταγματάρχης Peters- δείχνουν τη χώρα να χάνει πολλά εδάφη, αφού το σχέδιο προβλέπει την τριχοτόμηση στην Ανατολική Επαρχία, η οποία θα συνδέεται με το «Αραβικό Σιιτικό Κράτος», το οποίο θα αποτελείται κυρίως από εδάφη του νότιου Ιράκ και του Ιράν, ενώ το Κουβέιτ και το Ομάν μένουν ανεπηρέαστα από τις συνοριακές αλλαγές.Η Υεμένη επίσης κερδίζει εδάφη από την Σαουδική Αραβία.