Η Αθήνα δεν ήταν έτσι όπως εμείς την γνωρίσαμε. Απίστευτες εικόνες έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας με μια πρωτεύουσα κανονικό… χωριό. Ελάχιστοι κάτοικοι, πρόβατα, απέραντα χωράφια σε όλη την Αττική. Και ονοματα περιοχών που ούτε μπορούμε να φανταστούμε από που βγαίνουν και τι σημαίνουν.
Κάποια ονόματα έχουν παραμείνει και σήμερα, άλλα έχουν αλλάξει, όμως, τα τοπωνύμια είναι μια ολόκληρη ιστορία της χώρας μας. Και μας κάνει πολλές φορές να αναρωτηθούμε ποιος «βάφτισε» τις περιοχές που ζούμε ή εργαζόμαστε.
Μαθαίνουμε π.χ. ότι τα πρώτα σπίτια στο Κολωνάκι κτίστηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα. Αθηναίοι και επαρχιώτες έκτιζαν σπίτια κοντά στα ανάκτορα ανάμεσα σε αμπελώνες, στάνες και χωράφια. Οο μεγάλος βοσκότοπος κάτω από τον Λυκαβηττό ονομαζόταν «Κατσικάδικα».
Τα Εξάρχεια έχουμε αναρωτηθεί γιατί είναι με τέτοιο όνομα: Σύμφωνα με την ιστορία και σχετικό δημοσίευμα από το perierga.gr, Έξαρχος λεγόταν ένας Ηπειρώτης, που είχε το μπακάλικό του στη γωνία των οδών Σολωμού και Θεμιστοκλέους στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Από το επίθετό του βαφτίστηκε η γειτονιά του, αρχικά προφορικά και εν συνεχεία και επίσημα. Το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, του 1929, αναφέρει τα Εξάρχεια ως «τοποθεσία των Αθηνών εν τη συνοικία της Νεαπόλεως, περί τα σηµεία και την µικράν πλατείαν ένθα συναντάται η οδός Θεµιστοκλέους µετά των οδών Στουρνάρα, Σολωµού, Αραχώβης, Βαλτετσίου και Μεταξά».
Η πασίγνωση σε όλους πλατεία Κλαυθμώνος. Κάποτε η μονιμότητα ήταν άγνωστη λέξη για τους δημόσιους υπαλλήλους, κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση, οι Παυσανίες –οι απολυμένοι, δηλαδή– μαζεύονταν στα καφενεία γύρω από το Υπουργείο Εσωτερικών και έκλαιγαν… την απόλυσή τους. Ο δημοσιογράφος της Εστίας, Δημήτρης Καμπούρογλου, εμπνεύστηκε και έγραψε για πρώτη φορά το όνομα Πλατεία Κλαυθμώνος, το οποίο επικράτησε μέχρι σήμερα, έναντι των επίσημων ονομάτων της, που στο πέρασμα των χρόνων ήταν κάθε άλλο παρά λίγα: Πλατεία Αισχύλου, Πλατεία Νομισματοκοπείου, Πλατεία 25ης Μαρτίου, Πλατεία Δημοκρατίας και Πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης.
Αιόλου: Ο πρώτος δρόμος που χαράχτηκε όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, το 1905, ξεκινούσε από τους Αέρηδες, ήτοι το ηλιακό Ωρολόγιο του Κυρρήστου κάτω από την Ακρόπολη. Τα ανάγλυφα που απεικονίζουν τους οκτώ ανέμους, τα οποία θαυμάζουμε και σήμερα στις οκτώ πλευρές του, έκαναν τους μελετητές της εποχής να υποθέσουν εσφαλμένα πως επρόκειτο για Αρχαίο Ναό του Αιόλου. Η αλήθεια –ότι ήταν ηλιακό ρολόι μέσα και ανεμολόγιο έξω– αποκαταστάθηκε με τα χρόνια, αλλά τα ονόματα Αέρηδες και Αιόλου διατηρήθηκαν, για την περιοχή και τον δρόμο αντίστοιχα.
Σύνταγμα: Στις 3 Σεπτεμβρίου του σωτήριου έτους 1843, ο εξεγερμένος λαός –υποστηριζόμενος, τελικά, και από τον στρατό– απαιτούσε «Σύνταγμα», φωνάζοντας αυτή τη μία και μόνη λέξη έξω από το παλάτι του Όθωνα, ήτοι τη σημερινή Βουλή. Η Πλατεία έως τότε ονομαζόταν Ανακτόρων, ενώ στο σχέδιο πόλεως αναφερόταν ως Πλατεία Θουκυδίδου.
Θησείο: Γιατί λέμε Θησείο τον Ναό του Ηφαίστου στο λοφάκι της Αρχαίας Αγοράς, που έχει χαρίσει το όνομά του στην ευρύτερη περιοχή; Γιατί, κάποια στιγμή, απλά μπερδευτήκαμε. Ο ναός αυτός, που είναι και ο καλύτερα διατηρημένος αρχαίος ναός της Αθήνας, κτίσθηκε το 450-440 π.Χ., και απλά τυχαίνει να βρίσκεται στον ίδιο χώρο –μέσα στην Αρχαία Αγορά δηλαδή– με το πραγματικό Θησείο. Αυτό το τελευταίο δεν έχει καμία σχέση με θυσίες, παρά τον ευρύτατα διαδεδομένο μύθο: ήταν ένα ιερό που κτίσθηκε το 471-468 π.Χ. για να ταφούν τα οστά του θρυλικού βασιλιά της πόλης Θησέα που ο Κίμων έφερε από τη Σκύρο.
Γκύζη: Ο ζωγράφος προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε το μικρό κάθετο στην Αλεξάνδρας δρομάκι το 1901 ονομαζόταν, ως γνωστόν, Νικόλαος Γύζης και όχι Γκύζης. «Γκύζη» τον έλεγαν στη Γερμανία, όπου έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του, και για άγνωστο λόγο το δημοτικό συμβούλιο που αποφάσισε να τον τιμήσει μετά θάνατον επέλεξε αυτήν την εκδοχή του ονόματός του. Όταν η Αθήνα επεκτάθηκε προς τα Τουρκοβούνια, η πλατεία αλλά και ολόκληρη η περιοχή που απλώθηκε γύρω της πήραν το όνομα του δρόμου, ο οποίος εν τω μεταξύ μεγάλωσε και πήρε τις σημερινές του διαστάσεις.
Γουδή: Και όχι Γουδί, όπως το έγραφε ακόμα και ο ίδιος ο Δήμος Αθηναίων στις πινακίδες του μέχρι το 2006. Η περιοχή πήρε το όνομά της από την Οικογένεια Γουδή από τις Σπέτσες, πολλά μέλη της οποίας διακρίθηκαν για την προσφορά τους στην Ελληνική Επανάσταση. Σε αναγνώριση της προσφοράς τους, το νεοσύστατο ελληνικό κράτος τους παραχώρησε εκτάσεις που κάλυπταν την σημερινή ομώνυμη περιοχή, αλλά και τμήματα του Παπάγου και του Χολαργού. Έτσι, η περιοχή βαφτίστηκε από «τα κτήματα του Γουδή» αλλά λόγω της παρήχησης με το μαγειρικό σκεύος, γραφόταν για πολύ καιρό με γιώτα. Μέχρι που κάτοικος της περιοχής έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
——————————————
Το Γεράνι, είναι η περιοχή κάτω από την κεντρική αγορά της Αθήνας. Υπάρχει η οδός Γερανίου, αλλά λίγοι ξέρουν ότι οι γερανοί που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί Αθηναίοι για να αντλούν νερό από τα πηγάδια, βρίσκονταν στην περιοχή. Σήμερα είναι το τρίγωνο ανάμεσα στην Αθηνάς, την Πειραιώς και την Ευριπίδου. Στα στενά της υπάρχει η σημερινή Κινέζικη αγορά της Αθήνας.
Το όνομα «Μαγκουφάνα», η σημερινή Πεύκη, προέρχεται και ετυμολογικά από την παραφθορά του ονόματος της βυζαντινής οικογένειας Μαγκαφά, των οποίων οι απόγονοι είχαν κατοικήσει την περιοχή. Μία άλλη εκδοχή είναι εκείνη που ξεκίνησε το 1843 όταν ο ευρισκόμενος στην Αθήνα περιηγητής Ραούλ Μαλέρμπ διέδιδε κατά την άποψή του ότι τελικά το όνομα προήλθε από κάποια «Μαγκούφα Άννα» η οποία κατοίκησε στην περιοχή μόνη της πιθανόν κωφή και άρρωστη από φυματίωση προκειμένου να θεραπευθεί, όπου και τελικά τα κατάφερε και επέζησε στην περιοχή μέχρι τον θάνατό της.
Υπάρχουν αναφορές σε επιτύμβια πλάκα, της «Άννας της Μαγκούφας» που βρίσκονταν μέσα στο κτήμα Αργύρη.
Κακοσάλεσι είναι η παλαιότερη ονομασία της περιοχής της Αττικής Αυλώνας. Η αρχαία ελληνική ονομασία του χωριού είναι Αυλών που σημαίνει «πέρασμα». Το όνομα Αυλών διασώζεται σε μαρμάρινη αναθηματική πλάκα αφιερωμένη στο Θεό Διόνυσο τον Αυλωνέα. Η λέξη Σάλεσι, Σαλισάτι που σημαίνει «πέρασμα» είναι λατινική και με αυτήν μεταφράστηκε η λέξη Αυλών στα χρόνια της Φραγκοκρατίας.
H ονομασία Κακοσάλεσι έμεινε από τα χρόνια της τουρκοκρατίας επειδή ακριβώς ο υπερκείμενος της σημερινής κωμόπολης ορεινός όγκος αποτελούσε παρατηρητήριο και ορμητήριο των επαναστατών κλεφτών με συνέπεια να αποτελεί κακό πέρασμα για τους Τούρκους. Η ονομασία αυτή διατηρήθηκε ως επίσημη ονομασία του οικισμού μέχρι το 1927 οπότε ο οικισμός ανέκτησε την αρχαία του ονομασία Αυλών (ο Αυλώνας) από τη μακρόστενη κοιλάδα που υφίσταται προ αυτού την οποία διαρρέει ο Ασωπός ποταμός.
Η σημερινή Αμφιθέα είχε την ονομασία Βουρλοπόταμος. Η ονομασία Βουρλοπόταμος που είχε η συνοικία κατά την χρονική περίοδο 1950-1960 οφείλεται στο ρέμα που διέσχιζε την περιοχή. Το ρέμα αυτό διέσχιζε την οδό Τυρταίου – Γοργοποτάμου (η ονομασία έχει προέρθει από το ρέμα) – Λ. Αμφιθέας και Αγίας Κυριακής. Εκβάλει στο Δέλτα Φαλήρου. Σήμερα το ρέμα δεν υπάρχει στην παλαιά μορφή καθώς πάνω σε αυτό χτίστηκαν πολυκατοικίες, αλλά συνεχίζει να ρέει υπογείως.
Μπύθουλας: Μπούθουλα ή Μπύθουλα ονόμαζαν οι παλιοί Αθηναίοι μια γειτονιά του Κολωνού, όπου λίμναζαν στάσιμα νερά σε ξεροπόταμο. Το όνομα της γειτονιάς όπου έμενε η Μαντάμ Σουσού κάνει ωραία ηχητική αντίθεση με τον Βούθουλα, τη γειτονιά δίπλα στην Αγία Φωτεινή. Υπάρχει η λαϊκή έκφραση «ο Βούθουλας κι ο Μπούθουλας» όπως λέμε «λαός και Κολωνάκι».
Το Βατραχονήσι ήταν νησί του ποταμού Ιλισού, στη σημερινή ομώνυμη συνοικία του Παγκρατίου στην Αθήνα. Αποτελούσε μια κατάφυτη επίπεδη λωρίδα γης ανάμεσα στις δύο όχθες του ποταμού που διασχίζει σήμερα υπόγεια τη πόλη. Το Βατρανονήσι εκτεινόταν από το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο του Ζαππείου μέχρι το Προεδρικό Μέγαρο. Η ευρύτερη περιοχή σήμερα είναι γνωστή ως Μετς.
Στη νησίδα αυτή, υπήρχαν ιερά της αρχαιότητας και χριστιανικοί ναοί. Στα νεότερα χρόνια η περιοχή ήταν αδόμητη, μέχρι περίπου τη δεκαετία του 1870 που κατασκευάστηκε το θέατρο του «Παραδείσου», το πρώτο θέατρο στην Αθήνα, ενώ αργότερα λειτούργησαν καφωδεία.
Οπως προκύπτει από το δημοσίευμα του K-mag.gr οι περισσότερες περιοχές των Αθηνών αλλά και τα προάστια είχαν εντελώς διαφορετικές ονομασίες, οι οποίες και παρουσιάζονται παρακάτω:
- Αγά Βρύση: Η πλατεία Αγίου Παντελεήμονα
- Αγάμων (πλατεία): Η πλατεία Αμερικής
- Αγελάδες : Σημείο του κήπου του Ζαππείου προς το τέρμα της οδού Ηρώδου του Αττικού.
- Αγιότρηση : Περιοχή στα Νέα Λιόσια
- Αγχεσμός : Μέχρι το 1832 ο Λυκαβηττός, μετά τα Τουρκοβούνια
- Αέρηδες : Τέρμα της Αιόλου
- Αλώνια : Πλατεία Θησείου
- Αμπατζήδικα : Τσαρουχάδικα, ονομασία της οδού Πανδρόσου στο Μοναστηράκι
- Αναφιώτικα : Συνοικία της Αθήνας στη βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης στα όρια της συνοικίας της Πλάκας
- Ασπροχώματα : Νότια της Πέτρου Ράλλη, από την Αγία Αννα μέχρι τη Νίκαια
- Βαριές : Κάτω Κηφισιά
- Βατραχονήσι : Τμήμα μεταξύ του Παναθηναϊκού Σταδίου και του Παγκρατίου
- Βοϊδολίβαδο : Περιοχή της φαληρικής παραλίας στο τέρμα της λεωφόρου Συγγρού
- Βουρλοπόταμος : Η Αμφιθέα
- Βοϊδοπνίχτης : Χείμαρρος που κατέβαινε από το Λυκαβηττό
- Βρωμολίμνη : Λίμνη Βουλιαγμένης
- Γούβα : Αθηναϊκή συνοικία που εκτείνεται από το Α’ Νεκροταφείο ως την περιοχή της Δάφνης
- Δαρδανέλια : Τοπωνύμιο περιοχής του κέντρου της Αθήνας στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου και Κριεζώτου
- Δεκοχτούρα : Ονομασία υψώματος απέναντι από το Γηροκομείο στη λεωφόρο Κηφισίας
- Δικηγορικά : Περιοχή στη Γλυφάδα
- Δουργούτι : Νέος Κόσμος
- Δράκος : Το λιμάνι του Πειραιά
- Ελαιοτριβεία : Περιοχή στη συμβολή των λεωφόρων Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών και της οδού Σερρών
- Εφοριακά : Οικισμός του Δήμου Αλίμου
- Θεόσπιτα : Ονομασία της περιοχής της πειραϊκής χερσονήσου μεταξύ της Νέας Καλλίπολης και της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων
- Θων : Ονομασία της περιοχής του τέρματος των λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Αλεξάνδρας, στους Αμπελοκήπους, όπου υπήρχε η έπαυλη του Θων, επιμελητή των ανακτόρων επί Γεωργίου Α”
- Καρβουνιάρικα : Το βορειοδυτικό άκρο του λιμένος Πειραιώς
- Κατσικάδικα : Γύρω από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα δηλ. η περιοχή μεταξύ της οδού Πειραιώς και της γραμμής του τρένου των ΗΣΑΠ
- Κατσιπόδι : Δάφνη
- Κερατόπυργος : Γειτονιά του Κερατσινίου
- Κλωναρίδη : Περιοχή στα Κάτω Πατήσια
- Κουκουριάνοι : Περιοχή από τα Νέα Λιόσια μέχρι το Καματερό στους πρόποδες του Αιγάλεω
- Καράουσι: Τουρκική ονομασία της δυτικής πλευράς του Αρείου Πάγου
- Κόκκινα Χώματα : Περιοχή στους Αμπελοκήπους
- Κουκουβάουνες : H Μεταμόρφωση
- Λαδοξύστης : Η Αγίας Άννης και η γύρω περιοχή, στα όρια του Αιγάλεω
- Λεβίδη : Η περιοχή της οδού Πατησίων, μεταξύ των οδών Κεφαλληνίας και Αγ. Μελετίου
- Λυκότρυπα : Η Λυκόβρυση
- Μαγκουφάνα : Ανάμεσα Πεύκη και Μαρούσι
- Μουνιχία : Το Τουρκολίμανο
Εξαιρετικο.!!!