«Χαριστική βολή» στον Μπάιντεν | Τι αλλάζει στον κόσμο με την απόπειρα δολοφονίας κατά Τραμπ

Η εικόνα του Ντόναλντ Τραμπ, περιστοιχισμένου από τους ανάστατους σωματοφύλακες του, να υψώνει τη γροθιά με αίματα στο πρόσωπο, έχοντας στο φόντο την αστερόεσσα, προορίζεται να περάσει στις εμβληματικές στιγμές της ιστορίας του φωτορεπορτάζ. Το ότι ο Ρεπουμπλικανός διεκδικητής της αμερικανικής Προεδρίας είχε την ετοιμότητα να προβεί σε αυτή τη χειρονομία μόλις μερικά δευτερόλεπτα μετά τον αναπόφευκτο πανικό που προκάλεσε η εις βάρος του επίθεση με πυροβολισμούς, δείχνει τι είδους πολιτική μηχανή είναι ο Τραμπ.

Η δε αντίστιξη με την εικόνα ευαλωτότητας που παρουσιάζει (ο όλο και εντονότερα αμφισβητούμενος από το ίδιο του το κόμμα) Τζο Μπάιντεν οδηγεί όλο και περισσότερους παρατηρητές να θεωρούν εκ των προτέρων λήξασα την εκλογική αναμέτρηση του ερχόμενου Νοεμβρίου.

Μία ημέρα λοιπόν αφότου ο Ντόναλντ Τραμπ επέδειξε την υπερφυσική του ιδιοφυΐα για θέαμα -αναγκάζοντας τις Μυστικές Υπηρεσίες να σταματήσουν για λίγο, ώστε ο ίδιος να έχει ορισμένες στιγμές με τον τηλεοπτικό φακό όντας μέσα στα αίματα- τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν ξανά στον ταλαιπωρημένο αντίπαλό του στις εκλογές, τον Τζο Μπάιντεν.

Χθες Κυριακή (15/7) ο Μπάιντεν απηύθυνε διάγγελμα από το Οβάλ Γραφείο, μόλις για τρίτη φορά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, αφού προηγουμένως το είχε κάνει όταν επιτεύχθηκε συμφωνία για να αποφευχθεί η παραβίαση του ανώτατου ορίου χρέους και για να σχολιάσει τους πολέμους στη Γάζα και την Ουκρανία.

Η πρώτη συνέντευξη Τραμπ μετά την απόπειρα | «Δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ, έστριψα τη σωστή στιγμή» | Νέα ερωτήματα για τα κενά ασφαλείας στην προεκλογική συγκέντρωση του Τραμπ

Ο Μπάιντεν προσπαθεί να επωφεληθεί της θέσης του

Όπως σχολιάζει ο Guardian, το σκηνικό του επέτρεψε να επιδείξει τη δύναμη της εν ενεργεία θέσης, στέλνοντας ένα μήνυμα στους αντάρτες των Δημοκρατικών που θέλουν τον 81χρονο να αποχωρήσει εν μέσω ανησυχιών ότι δεν έχει την πνευματική διαύγεια για να νικήσει τον Τραμπ.

Τα γνωστά παρελκόμενα του γραφείου του Προέδρου των ΗΠΑ -οι οικογενειακές φωτογραφίες, το παράθυρο, οι σημαίες και οι κουρτίνες- προσπάθησαν επίσης να προβάλουν την εικόνα του Μπάιντεν ως προέδρου και όχι ως υποψηφίου, ενός ηλικιωμένου πολιτικού άνδρα που στέκεται μπροστά στη μάχη και καλεί σε εθνική ενότητα μετά από μια τραυματική στιγμή.

Ήταν καθήκον που εκπληρώθηκε με σχετική ευκολία από έναν άνθρωπο που, κατά τη διάρκεια 36 ετών στη Γερουσία, κατέστησε τον δικομματισμό ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής του ταυτότητας.

Υπάρχει ανάγκη «να χαμηλώσουμε τη θερμοκρασία στην πολιτική μας», δήλωσε ο Μπάιντεν, με τη φωνή του πιο σταθερή από ό,τι κατά τη διάρκεια πρόσφατης συζήτησης και συνέντευξης Τύπου. «Και να θυμόμαστε: ενώ μπορεί να διαφωνούμε, δεν είμαστε εχθροί».

Ο Μπάιντεν κάλεσε όλους να κάνουν ένα «βήμα πίσω» και να αναγνωρίσουν το ανατριχιαστικό μοτίβο της εξέγερσης της 6ης Ιανουαρίου, της επίθεσης στον σύζυγο της Νάνσι Πελόζι, του εκφοβισμού των εκλογικών λειτουργών, της συνωμοσίας απαγωγής της κυβερνήτη του Μίσιγκαν, Γκρέτσεν Γουίτμερ, και της απόπειρας δολοφονίας κατά του Τραμπ.

«Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να ομαλοποιηθεί αυτή η βία. Η πολιτική ρητορική σε αυτή τη χώρα έχει γίνει πολύ έντονη. Ήρθε η ώρα να ηρεμήσει. Όλοι έχουμε την ευθύνη να το κάνουμε αυτό».

Ο Μπάιντεν, αγκαλιάζοντας τον ρόλο του ως επιδιορθωτή του ρήγματος, απηύθυνε μια έκκληση: «Στην Αμερική, επιλύουμε τις διαφορές μας στην κάλπη – ξέρετε ότι έτσι το κάνουμε, στην κάλπη, όχι με σφαίρες. Η δύναμη να αλλάξουμε την Αμερική θα πρέπει πάντα να βρίσκεται στα χέρια του λαού, όχι στα χέρια ενός επίδοξου δολοφόνου».

Ο Μπάιντεν έγνεψε προς την κατεύθυνση της επιστροφής στην πολιτική ως συνήθως σύντομα, σημειώνοντας ότι το συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων ξεκινά τη Δευτέρα και τονίζοντας τις δικές του προεκλογικές προσπάθειες.

Νέο λεκτικό ολίσθημα του Μπάιντεν

Αλλά κάποιες από τις παλιές δυσλειτουργίες δεν εξαφανίστηκαν. Ενώ ο Μπάιντεν έδειξε το γενναιόδωρο πνεύμα του λέγοντας ότι τηλεφώνησε στον αντίπαλό του και προσευχήθηκε γι’ αυτόν, αναφέρθηκε στον «πρώην Τραμπ» αντί στον «πρώην πρόεδρο Τραμπ».

Η ψυχρή πραγματικότητα είναι ότι η αποτυχημένη δολοφονία του Τραμπ ενίσχυσε το χέρι και των δύο υποψηφίων. Ο Μπάιντεν ήθελε απεγνωσμένα να αλλάξει την αφήγηση μετά το ντιμπέιτ και αυτό συνέβη με τρόπο που δεν θα ήθελε.

Οι Δημοκρατικοί έχουν παραδεχτεί κατ’ ιδίαν ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να αμφισβητήσουν την ηγεσία του, όταν ανησυχούν για την ασφάλεια του προσωπικού τους. Αλλά στο μυαλό του εκλογικού σώματος, η αντίληψη του Μπάιντεν ως ετοιμόρροπου και φθίνοντος είναι πιθανό να παραμείνει.

Η ματωμένη φωτογραφία το μεγαλύτερο κέρδος του Τραμπ

Για τον Τραμπ, το κέρδος είναι μεγαλύτερο. Αυτό που συνέβη το Σάββατο ήταν ένα παράδειγμα της γνωστής ρήσης «ό,τι δεν τον σκοτώνει τον κάνει πιο δυνατό». Η υψωμένη γροθιά του Τραμπ και το μήνυμά του «Παλέψτε!», δημιούργησαν μία ιστορική φωτογραφία που θα τον συνοδεύει για πάντα και η οποία του εξασφαλίζει την ιδιότητα του «μεσσία» και του «μάρτυρα».

Αυτή την εβδομάδα τα φώτα της δημοσιότητας θα στραφούν σταθερά ξανά προς την κατεύθυνσή του. Την ερχόμενη Πέμπτη, αντί για το μεγαλοπρεπές σκηνικό του Οβάλ Γραφείου, θα υπάρχει η κιτς θεατρικότητα μιας ομιλίας σε ώρα αιχμής στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών.

Ο Τραμπ θα μπορούσε να κάνει κάτι πραγματικά ιστορικό επαναλαμβάνοντας την ομιλία του Μπάιντεν, επιμένοντας ότι η βία δεν έχει θέση στην πολιτική, αποδεχόμενος ότι η δική του οριακή απόδραση από τον θάνατο αποτελεί μια στιγμή κάθαρσης και τώρα η Αμερική πρέπει να αποτραβηχτεί από το χείλος του γκρεμού. Η υπόλοιπη προεκλογική εκστρατεία θα μπορούσε να είναι μια ευπρεπής εκστρατεία.

Τελικά το αποτέλεσμα των Προεδρικών Εκλογών είναι σίγουρο;

Τα πράγματα είναι pio περίπλοκα. Πόσο μάλλον που το κόμμα των Δημοκρατικών ενδέχεται να καταφύγει την τελευταία στιγμή σε κάποιον υποψήφιο-έκπληξη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κάθε ιδέα κανονικότητας που μπορούσε να έχει για την αμερικανική πολιτική ζωή η ίδια η Αμερική και ο υπόλοιπος κόσμος έχει ανατραπεί.

Αυτο που αποτελεί κρίσιμο ερώτημα είναι το αν σε αυτό το τοπίο κλυδωνισμών το αμερικανικό εκλογικό σώμα θα επιλέξει την συσπείρωση γύρω από όποιον προβάλει ως στιβαρή εθνική ηγεσία (λογικά, σε αυτό το ενδεχόμενο, τον Τραμπ) ή αντιθέτως θα χρεώσει την εκρηκτική κλιμάκωση των εντάσεων στον ίδιο τον νεοϋορκέζο μεγιστάνα.

Το ρητορικό σχήμα ότι ο Τραμπ έσπειρε ανέμους και θερίζει θύελλες πολιτικού μίσους είναι ήδη συχνό στα αμερικανικά liberal μέσα ενημέρωσης. (Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίστηκε από τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης και ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο μετά την δική του απόπειρα δολοφονίας).

Οι θεωρίες συνωμοσίας δεν έχουν να προσφέρουν κάτι περισσότερο από ό,τι εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας: η πολιτική και πολιτισμική πόλωση των διαφορετικών “ψυχών” της Αμερικής είναι τέτοια που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ομαλή εναλλαγή. Από την 6η Ιανουαρίου 2021 μας χωρίζουν ήδη τριάμιση χρόνια,  ενώ οι αλλεπάλληλες δικαστικές περιπέτειες του Τραμπ μαρτυρούν, καίτοι δεν έχουν επίδραση στο εκλογικό κοινό του, ότι για τη liberal πτέρυγα είναι ήδη ένας απονομιμοποιημένος αντίπαλος. Δικανικά μέσα επιστρατεύονται εκεί όπου η πολιτική δεν προσφέρει επαρκή φραγμό.

Εν ολίγοις για το μη σκληρό πυρήνα των Ρεπουμπλικάνων ο Τραμπ είναι όχι απλά «κόκκινο πανί», πρέπει να είναι στη φυλακή.

Αντίστοιχα η δρομολογούμενη αποκαθήλωση του Μπάιντεν στρέφει τη συζήτηση στο πρόσωπο του νυν προέδρου και στο ερώτημα της νοητικής υγείας του, αποκρύπτοντας το πολιτικό πρόβλημα που καθιστά δυσχερέστατη ούτως ή άλλως την κατάκτηση από τους Δημοκρατικούς μιας νέας τετραετίας , ήτοι τη δυσφορία που προκαλεί στο εκλογικό σώμα η πληθωριστική κρίση, η στεγαστική κρίση και η μεταναστευτική κρίση.

Πώς αντιδρά ο υπόλοιπος πλανήτης;

Οι ηγέτες των χωρών του ΝΑΤΟ που συνεργάστηκαν με τον Μπάιντεν κατά την τελευταία Ατλαντική Σύνοδο φέρεται να κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για “τελειωμένη υπόθεση”. Ωστόσο είναι οι Ευρωπαίοι ακριβώς αυτοί που λιγότερο από οποιονδήποτε άλλο δείχνουν προετοιμασμένοι για μία επάνοδο του Τραμπ.

Οι μεγάλοι ανταγωνιστές των ΗΠΑ σε Μόσχα και Πεκίνο ούτε αναστατώνονται ούτε τρέφουν ελπίδες. Γνωρίζουν ότι αυτή τη φορά ο Τραμπ δεν αποτελεί κάποιον “φιλειρηνικό” υποψήφιο, ενώ ειδικά σε ό,τι αφορά το Μεσανατολικό, που πλέον αποτελεί ισχυρή διαχωριστική γραμμή στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας, ο Τραμπ αποτελεί (σε αντίθεση με τις ταλαντεύσεις του Μπάιντεν) κατεξοχήν υποστηρικτή του Νετανιάχου και του Ισραήλ.

Ο Τραμπ δεν κηρύσσει ούτε την απομόνωση των ΗΠΑ, ούτε τη συνθηκολόγηση με τους ανταγωνιστές. 
Προκρίνει μία σκληρά συναλλακτική σχέση με αντιπάλους και συμμάχους, διεκδικώντας χωρίς ευγένειες από τους τελευταίους μεγαλύτερο συμμερισμό των αμυντικών βαρών – αλλά αυτό αποτελεί πάγια αμερικανική πολιτική.

Όπως πάγια πολιτική αποτελεί ο νέος προστατευτισμός των δασμών και των κυρώσεων, αλλά και η εκτόξευση των ελλειμμάτων, είτε με τις δίχως αναπτυξιακό αντίκρισμα θηριώδεις φοροαπαλλαγές του Τραμπ, είτε με την θεαματική αύξηση των δαπανών επί Μπάιντεν.