Πριν πιαστούμε στα τσάμικα, για τα 2.000.000 τουρίστες με 600.000 Γερμανούς ανάμεσά τους, μήπως να ψαχτούμε γιατί οι “βάρβαροι” δεν φάνηκαν ακόμη;
Γκρινιάζουμε και για τους τουρίστες τώρα; Πάμε να πιάσουμε το 60% της κίνησης των τουριστών του 2019, (χρόνος ρεκόρ στις αφίξεις) και στραβώνουμε τα μούτρα μας;
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Κανείς δεν το λέει αυτό. Και κανείς δεν το θέλει από όσους από εμάς πιστεύουμε στην ιδιωτική και ελεύθερη οικονομία.
Θέλετε και την απόδειξη; Θα είμαστε αχάριστοι να το λέγαμε όταν ο τουρισμός μας έδωσε το 2021 την ευκαιρία να μάθουμε πως βλέπουν και οι Γερμανοί την Ελλάδα και την οικονομία της, μέσα στην Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όταν τα νούμερα των αφίξεων του Ιουλίου βγάζουν πάνω από 2.000.000 τουρίστες από τους οποίους το 30% (περισσότεροι από 600.000) είναι Γερμανοί, κάτι πρέπει να σου λέει.
Σου στέλνει μήνυμα από την Γερμανία, ότι ναι μεν μεταφέραμε τις γερμανικές βιομηχανίες (ΠΙΤΣΟΣ για παράδειγμα) από την Ελλάδα στην Τουρκία.
Ναι μεν δεν δεχόμαστε τους Έλληνες παραγωγούς στη μεταποίηση, ούτε για φασονατζήδες… (στην κατασκευή κάθε μορφής προϊόντων εφαρμογής ηλεκτρισμού) και να τους αποκλείουμε από την δική μας αγορά, αντικαθιστώντας τους με Τούρκους, αλλά σας παραδεχόμαστε για γκαρσόνια.
Απόδειξη οι 600.000 Γερμανοί του 2021. Ένα χρόνο από το 2020 που κλείσαμε και την τελευταία γερμανική βιομηχανία στον τόπο σας.
Να λοιπόν πως συμβαίνει και η Ελλάδα παραμένει, ανίκητη, στην κορυφή της λίστας των γκαρσονιών της Ευρώπης.
Κορυφή που οι Έλληνες πολιτικοί της, όλοι οι πολιτικοί της και οι πολιτικές τους αγωνίστηκαν να την κατακτήσουν…
Πέντε κυβερνήσεις έβαλαν, η κάθε μία με την σειρά της, την κρατική οικονομία και τις κρατικοποιήσεις να το παλεύουν. Και το κατάφεραν.
Το πρώτο μέρος της μάχης μάλιστα είχε αποτέλεσμα πριν μπούμε και στην ΕΟΚ. Πριν το 1980. Μέσα σε μια 5ετία από την μεταπολίτευση. Τότε που χτίζαμε εθνάρχες…
Τι δηλαδή;
Άδικοι και χωρίς αποτέλεσμα θα ήταν οι αγώνες του ΠΑΜΕ; Στον βρόντο η δουλειά των πράσινων κλαδικών, των μπλε δικών μας παιδιών (σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας-ενέργεια- πετρέλαια- βιομηχανία) των ροζ αριστερών της προόδου που έκλειναν ότι δεν είναι κρατικό μέχρι και το 2014. Άσε το μετά… Απλά κουράστηκαν…
Γιατί πάλι γυρνάω στο χτες, θα μου πείτε. Και γιατί ψειρίζω τα πράγματα στην οικονομία, όταν μέσα από όλα αυτά αναπήδησαν και το 2021, θαύματα για την Ελλάδα.
Τα θαύματα; Την Ελλάδα την βρίσκουμε στις διεθνείς λίστες ερευνητών, σαν χώρα, να φιγουράρει, από το 2021, στις προτιμήσεις των επενδυτών και των επιχειρηματιών που αναζητούν εξωστρέφεια.
Την Ελλάδα, εδώ και κάποιες εβδομάδες, την βρίσκουμε με ραγδαία αύξηση της θέσης της στις λίστες του θετικού επιχειρηματικού κλίματος.
Βρίσκουμε την Ελλάδα να παίρνει τα επάνω της σε όλες τις διεθνείς μετρήσεις, ως χώρα προσέλκυσης επενδυτών, εφόσον κάποια στιγμή οι ξένοι διαπιστώσουν πως και οι ντόπιοι επενδυτές φέρνουν τα λεφτά τους από τις ξένες Τράπεζες, να τα επενδύουν στην Ελλάδα.
Φιγουράρει η Ελλάδα με υψηλές μετρήσεις και ανάμεσα σε εκείνους τους πολυεθνικούς που θέλουν να κάνουν δουλείες μαζί της από το 2015 που η χώρα μας μπήκε στον δρόμο της αριστερής δίκαιης ανάπτυξης.
Ίσως δεν περπάτησε ούτε ένα βήμα. Τι να κάνουμε. Ξεχάστηκε και άφησε τα σοβιετικού επιπέδου φορολογικά, εισφοροδοτικά, πολεοδομικά, χωροταξικά, αδειδοτικά, εργατικά. Άφησε και την μαύρη οικονομία της, πότε στο 30% και πότε μέχρι και το 40% (συμπεριλαμβανομένης και της μαύρης αγοράς εργασίας, του συνδυασμού κρατικά επιδόματα με μαύρα μεροκάματα).
Άρα δεν γκρινιάζουμε για τον τουρισμό και τις καλές μέρες που έρχονται στον μοναδικό ανοδικό τομέα της οικονομίας, όπου το 2019 έφερε 19 δισ. ευρώ περίπου, αγγίζοντας το 30% του ΑΕΠ.
Απλά ψάχνοντας και για τους επενδυτές, σε άλλους χώρους της οικονομίας, ιδίως στην παραγωγή (πιστεύοντας -με εμμονή- στην ανάγκη της για το αύριο των νέων της χώρας και των 650.000 ξενιτεμένων μας) ήρθαν στον νου μας τα λόγια του αξεπέραστου ποιητή μας για τους βαρβάρους. “…γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν. Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα, και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν. Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις”.