Σε μια ακόμη από τις συνηθισμένες πλέον παρεμβάσεις του το Βερολίνο προσέφερε προστασία και ατιμωρησία στην Τουρκία, κρατώντας την χώρα εκτός της μαύρης λίστας των φορολογικών παραδείσων και έτσι δεν έγινε δυνατή η λήψη απόφασης για την περίπτωση της Τουρκίας στο τελευταίο Ecofin, αναφέρει ο Νίκος Μελέτης στο Liberal.
Η Ε.Ε. έχει συντάξει την «μαύρη λίστα» των φορολογικών παραδείσων που ήδη περιλαμβάνονται 12 χώρες που έχουν χαμηλούς η μηδενικούς εταιρικούς φόρους και δεν συνεργάζονται με τις ευρωπαϊκές Αρχές, με αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Η λίστα αυτή ανανεώνεται ανά εξάμηνο αλλά στην συνεδρίαση του Coreper η Γερμανία εμπόδισε την επίτευξη συναίνεσης για την παραπομπή του θέματος στην χθεσινή συνεδρίαση των Υπουργών Οικονομικών όπου θα αποφάσιζαν την ένταξη της Τουρκίας στην μαύρη λίστα. Και παραμένει έτσι στην «γκρίζα λίστα» χωρών, στις οποίες η Ε.Ε. προσφέρει χρόνο για να επιδείξουν καλύτερη συνεργασία σε φορολογικά θέματα.
Μια τέτοια απόφαση θα είχε δυσμενέστατες επιπτώσεις για την τουρκική οικονομία η οποία είναι σε οριακό σημείο, και θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στην κυβέρνηση Ερντογάν, καθώς το σήμα στις αγορές θα ήταν απολύτως αρνητικό και θα ανέκοπτε τυχόν ευρωπαϊκές επενδύσεις στην χώρα.
Δεν είναι άσχετη η γερμανική στάση, με την αντίληψη η οποία κυριαρχεί στο Βερολίνο, ότι θα πρέπει να «χρυσωθεί» η Τουρκία προκειμένου να ανανεωθεί η Συμφωνία για το μεταναστευτικό και της λανθασμένης προσέγγισης ότι πρέπει να ενισχυθεί οικονομικά η κυβέρνηση Ερντογάν με την κίβδηλη προσδοκία ότι έτσι ο τούρκος ηγέτης θα γίνει πιο συναινετικός και πιο συνεργάσιμος
Η Ε.Ε. δέχεται κριτική ότι η μάχης της κατά της φοροδιαφυγής είναι αναποτελεσματική και μάλιστα ο γνωστός οργανισμός Oxfam, όπως ανέφερε το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ζητά να συμπεριλαμβάνονται αυτόματα κατά τη μεταρρύθμιση της «μαύρης λίστας» οι χώρες χωρίς και με πολύ χαμηλούς εταιρικούς φόρους. Και επίσης συστήνει τα υψηλά ποσοστά άμεσων επενδύσεων και παθητικού εισοδήματος ορισμένων χωρών να αναγνωρίζονται ως προειδοποιητικά κριτήρια.
Η μαύρη λίστα ανανεώνεται κάθε έξι μήνες και σε αυτήν τώρα έχουν συμπεριληφθεί δώδεκα χώρες ή περιοχές: Αμερικανική Σαμόα, Ανγκουίλα, Μπαρμπάντος, Φίτζι, Γκουάμ, Παλάου, Παναμάς, Σαμόα, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Παρθένοι Νήσοι των ΗΠΑ, Βανουάτου και Σεϋχέλλες.
Η Τουρκία είχε ενταχθεί στην γκρίζα λίστα και πριν έναν χρόνο τον Φεβρουάριο του 2020 της είχε δοθεί προθεσμία για να συνεργασθεί με την Ε.Ε. μέχρι το τέλος του 2020 ώστε να υπάρξει πρόοδος, δέσμευση η οποία βεβαίως αθετήθηκε από την Τουρκία. Η Άγκυρα δεν εφαρμόζει ούτε τα διεθνή στάνταρτ για την αυτόματη ανταλλαγή φορολογικών πληροφοριών και υποστηρίζει ότι υπάρχουν τεχνικά προβλήματα που σχετίζονται με τη αδυναμία επαλήθευσης της φορολογικής ιθαγένειας 7 εκατομμυρίων Τούρκων που κατοικούν στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 5 εκατομμυρίων στη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Αυστρία και την Ολλανδία.
Σύμφωνα με ευρωπαϊκή πηγή καταβλήθηκαν κάποιες προσπάθειες αλλά δεν υπήρξε καμία ουσιαστική ανταλλαγή πληροφοριών με τις τουρκικές Αρχές. Σύμφωνα με πληροφορίες μια ομάδα χωρών, η Γαλλία, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αυστρία και η Δανία ζήτησαν να υιοθετηθεί πιο σκληρή γραμμή, αλλά η προσπάθεια προσέκρουσε στην Γερμανία που φρόντισε να εμποδίσει την απόφαση, επικαλουμένη μάλιστα ότι δεν πρέπει να διαταραχθεί το κλίμα με την Τουρκία!
Σύμφωνα με πληροφορίες το θέμα θα επανέλθει σήμερα στο Coreper και κατόπιν στους Υπουργούς Εξωτερικών την Δευτέρα που πιθανότατα θα δοθεί μια νέα προθεσμία στην Τουρκία να συμμορφωθεί μέχρι την επομένη ανανέωση της λίστας.
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ένας ευρωπαίος διπλωμάτης έκανε λόγο για «πολύ σκληρή» προθεσμία μέχρι τον Ιούνιο, καθώς εάν η Τουρκία δεν ανταποκριθεί μέχρι τότε στις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί τότε θα μπει στην μαύρη λίστα των φορολογικών παραδείσων στην επόμενη ανανέωση της λίστας τον Οκτώβριο. Βεβαίως η συμπερίληψη της στην μαύρη λίστα δεν γίνεται αυτόματα και θα χρειασθεί νέα συζήτηση και ομόφωνη απόφαση. Και τότε θα φανεί εάν πράγματι η Γερμανία έχει ως στρατηγική επιλογή πλέον την προστασία της Τουρκίας την οποία θα διατηρεί συνεχώς στο απυρόβλητο.
Την ώρα που η Γερμανία απλώνει μια ακόμη φορά δίκτυ προστασίας για την Άγκυρα ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας Όλαφ Σολτζ σχεδιάζει νέο νόμο για την αντιμετώπιση των φορολογικών παραδείσων. Ένας ομοσπονδιακός νόμος που θα αποτρέπει άτομα και επιχειρήσεις από το να συναλλάσσονται με χώρες που δεν συμμορφώνονται με τα διεθνή φορολογικά πρότυπα. Και ο νόμος αυτός θα έχει σημείο αναφοράς την μαύρη λίστα της Ε.Ε. Η συμπερίληψη της Τουρκίας στην μαύρη λίστα των φορολογικών παραδείσων, θα προκαλέσει έτσι σοβαρά προβλήματα για τις δεκάδες γερμανικές εταιρίες που επενδύουν στην Τουρκία αλλά και στην διακίνηση κεφαλαίων ακόμη και από ιδιώτες από την Γερμανία προς την Τουρκία και αντίστροφα.
Γιατί η Γερμανία είναι φιλότουρκη
Είναι διαχρονικός ο γεωπολιτικός έρωτας που συνδέει τη Γερμανία με την Τουρκία από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Τουρκία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας και καθ’ όλη την έκτοτε μακρά περίοδο οι στενότερες σχέσεις των δύο χωρών σφυρηλατήθηκαν με την ισχυρή οικονομική και εμπορική συνεργασία τους. Την απάντηση δίνει ο Μαρίνος Γιάννης στο BHMA.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τον οποίο η Τουρκία ετήρησε ευμενή υπέρ της Γερμανίας ουδετερότητα, 1 εκατομμύριο τούρκοι εργάτες επάνδρωσαν από το 1961 έως το 1969 τις γερμανικές βιομηχανίες, για να πολλαπλασιαστούν έκτοτε σε 3,5 εκατομμύρια το 2010 και πιθανότατα σε 4 έως 5 εκατομμύρια σήμερα. Οι περισσότεροι εξ αυτών έλαβαν ήδη τη γερμανική υπηκοότητα και δικαίωμα ψήφου.
Ποιο γερμανικό κόμμα δεν αγωνιά για το ποια κατεύθυνση θα δώσει σε αυτούς ο πατερούλης Ερντογάν;
Η τουρκική διείσδυση προκύπτει και από το γεγονός ότι 3 μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, 16 μέλη του γερμανικού ομοσπονδιακού κοινοβουλίου, 48 μέλη των περιφερειακών κοινοβουλίων και 423 μέλη δημοτικών συμβουλίων είναι τουρκικής καταγωγής.
Τα εκατέρωθεν τεράστια οικονομικά συμφέροντα προκύπτουν εξάλλου από το γεγονός ότι η Γερμανία είναι ο κυριότερος εισαγωγέας τουρκικών προϊόντων συνολικής αξίας 16,6 δισεκατομμυρίων ευρώ (στοιχεία 2019). Οι αντίστοιχες τουρκικές εισαγωγές από τη Γερμανία ανέρχονται σε 19,2 δισ. ευρώ, αμέσως μετά τη Ρωσία (ένας σπουδαίος λόγος για τις καλές σχέσεις Πούτιν – Ερντογάν).
Είναι εύλογο συνεπώς η πολιτική της Γερμανίας έναντι της Τουρκίας να επηρεάζεται καθοριστικά από το γεγονός ότι είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της. Επιπλέον, πάνω από 3.000 θυγατρικές γερμανικές επιχειρήσεις εδρεύουν στην Τουρκία.
Οι τουρκικές εξαγωγές στη Γερμανία αφορούν οχήματα, τμήματα και εξαρτήματα αυτοκινήτων, υφάσματα και οπλικά συστήματα, καθώς η Τουρκία έχει αναπτύξει τεράστια πολεμική βιομηχανία. Αν συνεκτιμηθούν στα ανωτέρω και το ότι 80.000 γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις λειτουργούν στη Γερμανία με τζίρο 52 δισεκατομμύρια ευρώ και απασχολούν 500.000 άτομα, ενώ 7.500 γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην τουρκική επικράτεια, καταλαβαίνουμε γιατί η Μέρκελ δίνει τα ρέστα της υπέρ της Τουρκίας.
