Όλοι όσοι αρθρογραφούμε προσπαθούμε να βρούμε, πού οδεύει ο Ερντογάν. Ποιο είναι το μέλλον του και φυσικά πώς αυτό επηρεάζει την Ελλάδα.
Φυσικά η απάντηση ούτε είναι απλή, ούτε είναι εύκολη.
Η άνοδος του Ερντογάν στην εξουσία προ εικοσαετίας , ενός θρησκευόμενου, λαϊκού ανθρώπου από τις μη προνομιούχες πληθυσμιακές ομάδες της Τουρκίας, απετέλεσε μάθημα για όλες τις ελίτ παγμοσμίως. Αυτό που έγινε στην Τουρκία μπορεί να γίνει παντού.
Πώς η κουρασμένη ελίτ των κεμαλιστών στρατηγών με εξουσία 65 ετών έχασε από έναν τελευταίο (στα μάτια τους) πολιτικό άνδρα. Όμως έγινε. Ο Ερντογάν τους έκλεψε την εξουσία μέσα από τα χέρια. Σταδιακά υπέσκαψε τη νομιμοποίησή τους και τους μείωσε στα μάτια των Τούρκων. Η ήττα του κεμαλικού μανδαρινισμού συνοδεύθηκε από μια άνοδο του βιοτικού επιπέδου για τις μεγάλες μάζες της «αθέατης Τουρκίας».
Ο Ερντογάν παρουσίασε ένα προφίλ ηγέτη που συνδυάζει το μετριοπαθές Ισλάμ με τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης και έφθασε να είναι ακόμα και παράδειγμα προς μίμηση. Όλα αυτά βέβαια μέσα από τον διαστρεβλωτικό φακό της Δύσης.
Ταυτόχρονα, η ανάδειξή του μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες «θόλωνε» μια άλλη, παράλληλη εξέλιξη, τη μετατροπή της διακυβέρνησης της Τουρκίας σε μια sui generis μεταμοντέρνα οικογενειακή μοναρχία. Ακολούθησαν οι γνωστές στρατιωτικές περιπέτειες της Τουρκίας, με τα καταστροφικά αποτελέσματα για την περιφερειακή σταθερότητα αλλά και για την ευημερία της ίδιας της χώρας.
Ερντογάν | Τι συμβαίνει
Τα τελευταία χρόνια, το μοναδικό στοιχείο της διακυβέρνησης Ερντογάν που ανθεί είναι η ανηλεής προπαγάνδα προς όλες τις κατευθύνσεις. Σιγά σιγά ο Ερντογάν έγινε ο ίδιος η ελίτ. Αυτό που πολέμησε, είναι τώρα ο ίδιος. Σε ένα παλάτι περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που δεν τον δυσαρεστούν.
Αυτή η ιδιότυπη απολυταρχία με δημοκρατικό χιτώνα δεν διανύει τις καλύτερες ημέρες της. Το χρήμα από το Κατάρ αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα με γεωπολιτικούς όρους. Για πολλούς, στην Τουρκία είναι ένδειξη υποταγής ενός μεγάλου έθνους στα δολάρια μιας πετρελαϊκής μοναρχίας.
Η επιθετική εξωτερική πολιτική και τα παζάρια με την Ε.Ε., με τον επερχόμενο πρόεδρο ΗΠΑ και άλλους διεθνείς δρώντες δεν κρύβουν το πρόβλημα στο εσωτερικό. Όπως, άλλωστε, και η προσπάθεια να «κουκουλώσει» τους νεκρούς από τον κορωνοϊό.
Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική. Πίσω από τα νούμερα βρίσκονται άνθρωποι που υποφέρουν. Θυμόμαστε τον Ερντογάν να λέει σε φτωχό πεινασμένο, να πιει τσάι.
Είναι σαφές ότι η παντοκρατορία Ερντογάν βρίσκεται σε μετάβαση, πιο κοντά στο τέλος, παρά στην αρχή της. Οι έριδες στο Ακ Σαράι για τη διαδοχή του έχουν ήδη ξεκινήσει και ο ίδιος κινείται σαν να θέλει να αποδείξει ότι «το έχει» ακόμη.
Η Ελλάδα έναν ρόλο έχει σε όλο αυτό: να προσέχει και να προβλέπει.
Related posts:
DW | Οι ισπανικές μπίζνες του Ταγίπ Ερντογάν | To αεροπλανοφόρο «Χουάν Κάρλος»
Τουρκική Οικονομία | Καταρρέει ή δεν καταρρέει τελικά
Guardian-BBC | Ο εμφύλιος των στρατηγών | Τι συμβαίνει στο Σουδάν και τι διακυβεύεται
Δημοτικές εκλογές Τουρκία | Αλλάζει το πολιτικό σκηνικό μετά την πανωλεθρία Ερντογάν