H σημερινή αρθρογραφία δεν θα μονοπωληθεί από την Επανάσταση του 1821, όπως άλλες χρονιές. Ούτε θα έχουμε τις συνήθεις διαφωνίες για το κατά πόσον πρέπει ή δεν πρέπει να γίνονται παρελάσεις. Ούτε αν ήταν μία εθνική ή κοινωνική επανάσταση.
Ο covid-19 έχει αλλάξει τα δεδομένα κι ο κόσμος ασχολείται με το άμεσο που είναι η επιβίωση η βιολογική και το αύριο που είναι η επιβίωση η οικονομική.
Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το παρελθόν αποτελεί οδηγό για το παρόν και το μέλλον. Είτε οδηγό του τι πρέπει να γίνει ή οδηγό του τι δεν πρέπει να γίνει.
Η Επανάσταση του 1821 είναι πάντα επίκαιρη διότι αποδεικνύει τη δύναμη του Έθνους να πολεμά παρά τις αντιξόοτητες, παρά τις ισχνές πιθανότητες επιτυχίας.
Την περίοδο της επανάστασης υπήρχε φτώχεια, πείνα, ασθένειες που σκότωναν τον πληθυσμό σε νεαρή ηλικία. Το προσδόκιμο ζωής δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό. Η Ελλάδα ήταν χώρα με οθωμανικό ζυγό.
Ο πόθος για ελευθερία όμως ήταν ισχυρότερος του φόβου για την επιβίωση, ήταν ισχυρότερος του άγχους για το αύριο. Έτσι οι Έλληνες πήραν τα όπλα
Ναι με τους διχασμούς τους. Ναι με τους εμφυλίους τους εν μέσω εθνικής επανάστασης. Ωστόσο ναι πήραν τα όπλα. Πάλεψαν και τελικά κατάφεραν να απελευθερωθούν. Με τη βοήθεια των ξένων; Ναι αλλά αυτό δεν μειώνει τον αγνό αγώνα αγωνιστών, από τον απλό ανώνυμο μέχρι τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τη Μπουμπουλίνα και τόσους άλλους.
Όπως ξεπέρασαν οι πρόγονοί μας τον φόβο τους τότε, έτσι ας ξεπεράσουμε κι εμείς το φόβο που ζούμε τώρα. Θα παλέψουμε κι ενωμένοι θα βγούμε και από το σήμερα και από το αύριο. Κι ότι μας φέρει το αύριο κι αυτό θα το παλέψουμε. Όλοι μαζί ενωμένοι, ο ένας να βοηθά τον άλλον.
Η Ελλάδα έχει μακραίωνη ιστορία με νίκες και με ήττες. Πάντα όμως επιστρέφει. Δεν το βάλαμε κάτω στο παρελθόν, έτσι δεν θα το βάλουμε κάτω και στο παρόν.
του αρχισυντάκτη
