Ελβιέλα | Το διάσημο ελληνικό παπούτσι που έχασε απέναντι στους κολοσσούς

Πολύ πριν τα διάσημα “All Star” γίνουν το νούμερο 1 στις προτιμήσεις των νέων παιδιών στα αθλητικά παπούτσια και καταλάβουν εξέχουσα θέση στα editorial μόδας, η Ελλάδα είχε τη δική της λέξη για να περιγράψει αυτά τα παπούτσια: “Ελβιέλα”, ήταν το συνώνυμο του αθλητικού πάνινου παπουτσιού μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 80.

Όσοι διανύουν την τέταρτη plus, δεκαετία της ζωής τους θυμούνται τους γονείς τους να λένε: “Πάλιωσαν οι ελβιέλες σου, να πάμε στο Λαμπρόπουλο να πάρουμε καινούργιες για το σχολείο” , εννοώντας ότι το παιδί τους χρειάζεται καινούργια αθλητικά παπούτσια για τη γυμναστική.

Λεμήσιος | Η ιστορική αθηναϊκή μπαλαρίνα που κατασκευάζεται από το 1912 και έφτασε μέχρι το Μπάκιγχαμ

Λέγοντας “Ελβιέλα” δεν εννοούσαν τίποτα άλλο από πάνινα αθλητικά παπούτσια με λαστιχένια σόλα. Τα συγκεκριμένα αθλητικά παπούτσια ονομάστηκαν έτσι από την ΕΛ.ΒΙ.ΕΛΑ., την Ελληνική Βιομηχανία Ελαστικών που δραστηριοποιήθηκε στη χώρα μας από το 1940 έως τη δεκαετία του 60 που έκλεισε και έφερε αυτού του είδους τα παπούτσια στην Ελλάδα.

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1928 από τους Νικόλαο Μαυροφίδη και Νικόλαο Αγνιάδη, κι οι δυο με καταγωγή από τη Μικρά Ασία (ο πρώτος από το Ικόνιο). Το είδος για το οποίο είναι γνωστή είναι τα πάνινα αθλητικά παπούτσια με λαστιχένια σόλα, τα οποία παρήγαγε κατά κόρο. Η εταιρεία, που έμεινε ανενεργή σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, άνθισε στη δεκαετία 1950-1960.

Ο αρχικός ιδρυτής της Νικόλαος Μαυροφίδης, πέθανε το 1944 και το μερίδιό του κληροδοτήθηκε στους γιούς του Αιμίλιο και Στέφανο Μαυροφίδη.Τότε τα παπούτσια αυτά έβγαιναν μόνο σε άσπρο χρώμα και τα φορούσαν μόνο τα μικρά παιδιά στη Γυμναστική και στις παρελάσεις. Επειδή εκείνη την εποχή αυτά ήταν τα μόνα αθλητικά παπούτσια που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα, και δεν υπήρχε άλλη εταιρεία που να κατασκευάζει τέτοιου είδους παπούτσια, επικράτησε ο όρος ελβιέλες (από το αρκτικόλεξο ΕΛ.ΒΙ.ΕΛΑ).

Λίγο μετά το Πάσχα του 1963, η εταιρεία «Ζίτα Ελλάς», την οποία είχε ιδρύσει στις αρχές του 1928 ο επιχειρηματίας Ιωάννης Ζαφειρόπουλος του Παναγιώτου, η οποία μέχρι τότε παρήγαγε μόνο δερμάτινα υποδήματα πολυτελείας και ανέλαβαν τα ηνία της οι δυο γιοι του Ζαφειρόπουλου ο Παναγιώτης και ο Ανδρέας, θέλοντας να ανταγωνιστεί την ΕΛΒΙΕΛΑ, ξεκίνησε την παραγωγή τέτοιων παπουτσιών, τα οποία έβγαζε και σε μποτάκια.

Η εταιρεία σταμάτησε οριστικά τη λειτουργία της στα μέσα του 1961, καθώς υπέστη γενική κατάσχεση λόγω χρεών σε τράπεζες και ιδιώτες πιστωτές, ενώ ο Αγνιάδης είχε ήδη αποχωρήσει λόγω ηλικίας. Η ονομασία της εταιρείας ΕΛΒΙΕΛΑ, της οποίας η έδρα βρισκόταν στην Καλλιθέα (οδός Καλυψούς), μετά το κλείσιμό της πωλήθηκε από τους πιστωτές στη μεγάλη υποδηματοποιία «Αλυσίδα», η οποία είχε την έδρα της στη Θεσσαλονίκη και η εταιρεία μετονομάστηκε σε «Αλυσίδα-ΕΛΒΙΕΛΑ».

Στα μέσα του 1970 ιδρύθηκε στην Ελλάδα η «Sportex», αντιπροσωπεία γαλλικής εταιρείας αθλητικών υποδημάτων, η οποία άρχισε να εισάγει σε μεγάλες ποσότητες τέτοια παπούτσια στη χώρα μας. Τα παπούτσια που εισήγαγε η αντιπροσωπεία της Sportex όπως και εκείνα που παρήγαγε η Ζίτα Ελλάς έβγαιναν σε μεγάλη ποικοιλία χρωμάτων και όχι μόνο σε άσπρο και μπλε όπως οι ελβιέλες και είχαν μεγαλύτερη ζήτηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η εταιρεία Αλυσίδα-ΕΛΒΙΕΛΑ να κλείσει στα τέλη του 1974.

Όμως τα παπούτσια αυτά εξακολοθούσαν να αποκαλούνται ελβιέλες μέχρι τις αρχές του 1983, όταν εισήχθησαν για 1η φορά στην Ελλάδα τέτοια παπούτσια κατασκευασμένα από την αμερικανική εταιρεία Converse.

Η Ζίτα Ελλάς και τα Strike

Ήδη από τα μέσα του 1970 ιδρύθηκε στην Ελλάδα η «Sportex» που λειτουργούσε ως αντιπροσωπεία της γαλλικής εταιρείας αθλητικών υποδημάτων, η οποία άρχισε να εισάγει σε μεγάλες ποσότητες τέτοια παπούτσια στη χώρα μας.

Τα παπούτσια που εισήγαγε η αντιπροσωπεία της Sportex όπως και εκείνα που παρήγαγε η Ζίτα Ελλάς έβγαιναν σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και όχι μόνο σε άσπρο και μπλε όπως οι «ελβιέλες» και είχαν μεγαλύτερη ζήτηση.

Στα μέσα της δεκαετία του ’80, κάθε συσχετισμός με αθλητικά παπούτσια περιορίζονταν σε Zita και Strike και αργότερα σε Sportex.

Βιντεοκασέτα | Πώς ήταν να έχεις βιντεοκλάμπ τα Χριστούγεννα των ’90s;

Η Zita Hellas, ήταν ιδιοκτησίας του Ανδρέα Ζαφειρόπουλου και ο ίδιος αναφερόταν από τα ΜΜΕ ως «μίστερ Ζήτα» ή απλά «Ζήτα», λόγω της εταιρείας του.

«Φοράει Strike και καρφώνει», έλεγε το δημοφιλές σλόγκαν.

Η Zita, έγραψε ιστορία και με το cult σποτ: «Μέσα στη ντίσκο γυρνάς, για ένα φλερτ ξενυχτάς, με τα Zita, πάντα Zita».

Τα Strike φτιάχνονταν από το παλιό εργοστάσιο της Αλυσίδας στην Παπαναστασίου στη Θεσσαλονίκη, ενώ σε ότι αφορά την Zita, η οικογένεια Ζαφειρόπουλου είχε φροντίσει να την απογειώσει κάνοντας την σημείο αναφορά στην Ελλάδα (Zita Hellas), αλλά και στα Βαλκάνια (Zita International).

Η επέλαση πολυεθνικών brand names που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 παρέσυρε τις ελληνικές εταιρίες, οι οποίες αναπόφευκτα έχασαν το μεγάλο μερίδιο που κατείχαν στην αγορά.

πληροφορίες newsbeast, madeingreece