Ένα «δώρο» έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Δημοκρατία, λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει επίσημα η προεκλογική περίοδος. Ή να το γράψουμε πιο σωστά ο Πολάκης κυριώς και δευτερευόντως ο Τσίπρας.
Πολλά είναι τα ερωτήματα που γεννιούνται σ’ αυτή την εμφύλια σύρραξη που πλήττει το εσωτερικό της Κουμουνδούρου.
Η προεδρική «γραμμή» που έχει δοθεί είναι «φτάνει πια με τον Παύλο».
Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι δηλώσεις του νέου τομεάρχη Διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος μιλώντας το πρωί είπε: «Διαφωνήσαμε γιατί αυτά μας βρίσκουν απολύτως αντίθετους όχι μόνο ως πρόσωπα αλλά και σαν κόμμα που πρόσφατα έχει βάλει κάτω όλες τις προγραμματικές εξαγγελίες και ομόφωνα με την ψήφο και του κ. Πολάκη έχει αποφασίσει ότι θα κινηθεί από την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που κινείται». Παράλληλα, υπογράμμισε ότι η ανάρτηση του Παύλου Πολάκη στράφηκε στην ουσία κατά του Αλέξη Τσίπρα, καθώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε μία μέρα νωρίτερα περιγράψει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στα συγκεκριμένα θέματα.
Αλλά και ο Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θ. Ξανθόπουλος, με τον οποίο ο κ. Πολάκης είχε συνεργαστεί στενά είπε για την ανάρτηση ότι δεν υφίσταται ποινική διάσταση, δεν προτρέπει κανέναν σε κάποια ενέργεια.
Ωστόσο, ανέφερε ότι το ζήτημα είναι να γίνει βαθιά πολιτική αντιπαράθεση εν όψει εκλογών, όχι να βάλεις μπροστά συγκεκριμένα πρόσωπα και υπό αυτή την έννοια η κίνηση του κ. Πολακη ήταν ατελέσφορη.
Πάνω σε αυτή τη γραμμή θα κινηθούν όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή είναι η κεντρική γραμμή που έχει δοθεί, ακόμη και σε εκείνους που διαφωνούν με τη διαγραφή του κ. Πολάκη. Μια διαγραφή που μοιάζει αδύνατο να αποφευχθεί, τουλάχιστον όπως διαρρέουν από την Κουμουνδούρου.
Το ζήτημα, ωστόσο, πέραν τη διαγραφής ενός σημαντικού στελέχους με πολλή δουλειά, όπως ο Πολάκης, είναι η βαθιά ταυτοτική κρίση που περνά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κρίση ταυτότητας σημαίνει ουσιαστικά ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί να αλλάξει ριζικά και βίαια και αυτό το κάνει λίγες ημέρες προτού ανακοινωθούν οι εκλογές. Και να αλλάξει από αυτό που ήταν μέχρι σήμερα και που «χωρούσε» και τον κ. Πολάκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% έφτασε το 33% αλλά αλλάζει τώρα | Η κρίση ταυτότητας
Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και στην Ελλάδα είχαμε για πρώτη φορά κόμμα της Αριστεράς στο Μέγαρο Μαξίμου.
Το κόμμα τότε (που ακόμα δεν είχε διασπαστεί) είχε πραγματικά ριζοσπαστικό και συγκρουασικό λόγο , κάτι που προσπάθησε να κάνει και πράξη με τα γνωστά αποτελέσματα (δημοψήφισμα κλπ).
Είχαμε μετά τη διάσπαση με τη διαφωνία Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκη κι άλλων στελεχών.
Ακολούθησαν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 όπου ανανεώθηκε η εντολή του λαού κι ο ΣΥΡΙΖΑ εφήρμοσε μνημονιακές πολιτικές και μάλιστα εξαιρετικά σκληρές. Καμία σχέση με τα λόγια και τα έργα του Ιανουαρίου του 2015.
Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ εφήρμοζε πολιτικές μνημονιακές ωστόσο δεν είχε γίνει κόμμα μνημονιακό στα λόγια. Εξ ου και δεν μπορούσε να καλύψει το κέντρο στο οποίο τελικά κυριάρχησε η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Στην ουσία η απότομη αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ δεν του επέτρεψε να γίνει από ένα κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ένα κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας.
Εξ ου και στελέχη όπως ο Παύλος Πολάκης είχαν κι έχουν ένα λόγο και ύφος εντελώς διαφορετικό από το ‘νεοπασοκικό’ ύφος που στελέχη όπως ο Ραγκούσης έχουν.
Η αλήθεια είναι ότι στη σύγκρουση που σοβεί ο Παύλος Πολάκης δείχνει να είναι ο μοναδικός συνεπής στα όσα λέει και όσα κάνει. Ουδέποτε άλλαξε ο βουλευτής Χανίων, και όσα έλεγε, ο τρόπος που τα εξέφραζε, οι συχνές αναρτήσεις που έκανε, δεν έχουν διαφοροποιηθεί τα τελευταία χρόνια.
Από τη Νέα Δημοκρατία ο κ. Πολάκης έχει κατηγορηθεί (και μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ) για «δολοφονία χαρακτήρων», για ακραίο πολιτικό λόγο, για πρακτικές που παραπέμπουν σε «γκεμπελικές» μεθόδους.
Ακόμη και για «χρυσαυγιτισμό» έχει κατηγορηθεί ο Παύλος Πολάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και χρόνια, από τότε που ο βουλευτής Χανίων ανακάλυψε τα social media και κάνοντας αναρτήσεις, λίγο – πολύ όχι διαφορετικές από αυτή η οποία προκάλεσε την έκρηξη του Αλέξη Τσίπρα.
Εν ολίγοις, ο Παύλος Πολάκης αποδεικνύεται ο πιο συνεπής στη σύγκρουση αυτή, διότι δεν άλλαξε ποτέ τακτική. Και άρεσε αυτή η τακτική…
Η διαφοροποίηση της Κουμουνδούρου είναι αυτή που δημιουργεί και την κρίση ταυτότητα . Ενώ δηλαδή μέχρι σήμερα ανέχονταν, επικροτούσαν, επιβράβευαν τον Παύλο Πολάκη, τώρα τον αποκηρύσσουν.
Και την ίδια στιγμή που στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να αλλάξουν ρότα, «εξορίζοντας» τον Πολάκη και τις πρακτικές του, συνεχίζουν να λειτουργούν με ακριβώς το ίδιο σκεπτικό.
Όπως φαίνεται ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να αλλάξει το κόμμα και τη βασική γραμμή, κάνοντας μια στροφή προς το κέντρο, εκεί που υποτίθεται ότι οι πολίτες δεν θέλουν ακρότητες, δεν θέλουν «βίαιες» συγκρούσεις και ό,τι εν πάση περιπτώσει εκπροσωπεί ο κ. Πολάκης. 
Εμφύλιος
Αυτό που δείχνει αδύνατο να αποφευχθεί είναι η γκρίνια που έχει δημιουργηθεί, μια γκρίνια, όμως, που φτάνει στα όρια της σύγκρουσης ομάδων εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Πολάκης εξέφραζε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι έχει πολλούς φίλους και μέσα στο κόμμα. Αν δει κανείς τα σχόλια κάτω από τις αναρτήσεις του θα καταλάβει το πρόβλημα που δημιουργείται για τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ.
Κι αυτός ο διαδικτυακός «εμφύλιος» των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει και το μέγεθος του προβλήματος που υπάρχει και πρέπει να αντιμετωπίσει ο Αλέξης Τσίπρας την επόμενη μέρα.
Θα πορευτεί κατά πάσα πιθανότητα χωρίς τον δημοφιλή Παύλο Πολάκη, αλλά θα πρέπει να λύσει ζητήματα που αφορούν και την ίδια την ταυτότητα του κόμματος.
Ηδη κατηγορείται εξ αριστερών για υπερβολική… θεσμικότητα, για ρήξη με τη ριζοσπαστική αριστερά, για συμβιβασμό με συγκεκριμένους κύκλους τους οποίους μέχρι πρότινος πολεμούσε, για ένα πρόγραμμα κυβερνησιμότητας προσαρμοσμένο όχι τόσο στις ανάγκες της κοινωνίας αλλά και στις γραμμές που επιτάσσει η οικονομία.
Ουσιαστικά κατηγορείται ότι συμβιβάζεται και δεν προχωρά σε ρήξεις, επαναλαμβάνοντας το 2015, όπου φτάσαμε από την απόλυτη σύγκρουση το πρώτο εξάμηνο, στον απόλυτο συμβιβασμό αμέσως μετά.
Η επόμενη ημέρα
Ένα ερώτημα που τίθεται επίσης είναι τι θα κάνει ο Παύλος Πολάκης, εφόσον αποφασιστεί η διαγραφή του; Θα σιωπήσει; Πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο, μιας και ο συγκρουσιακός χαρακτήρας του δεν το επιτρέπει.
Θα κάνει νέο κόμμα, όπως πολλοί τον προτρέπουν; Κι αυτό πολύ δύσκολο είναι να συμβεί αφού ο Πολάκης δεν είναι από τους ανθρώπους που θα «πουλούσαν» τους μέχρι σήμερα συντρόφους τους. Όμως, ποτέ κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτε.
Θα πήγαινε σε άλλο κόμμα για να κατέβει υποψήφιος; Ακούγεται ότι θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τον Γιάνη Βαρουφάκη ή με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, όμως, όλα αυτά είναι στο επίπεδο των σεναρίων.
Όπως σενάριο είναι ότι θα μπορούσε να αποχωρήσει από την κεντρική πολιτική σκηνή και να κατέβει για δήμαρχος Χανίων στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Βεβαίως υπάρχει και το σενάριο της διαγραφής του και της επιστροφής του σε λίγους μήνες, όπως έγινε και με τον Π. Κουρουμπλή.
Ο,τι κι αν αποφασίσει για το μέλλον του ο σφακιανός βουλευτής ασφαλώς θα απασχολεί και τον ΣΥΡΙΖΑ διότι κανείς δεν μπορεί τώρα να μετρήσει το μέγεθος της δύναμής του ή τη ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει στο δρόμο προς μια νέα τετραετία με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, όποτε κι αν συμβεί αυτό.
Κατακλείδα
Είναι πάντως γεγονός πως η στάση του Παύλου Πολάκη εβδομάδες πριν τις εκλογές και αντίστοιχα η διστακτικότητα του Αλέξη Τσίπρα στο να διαγράψει ή να προστατεύσει τον βουλευτή του είναι δώρα στη ΝΔ.
Ξεχάστηκαν η ακρίβεια, οι πλειστηριασμοί και τα λοιπά προβλήματα έχει να αντιμετωπίσει η κοινωνία.
Χώρα στην οποία η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων οδηγεί σε κυβέρνηση που λειτουργεί στο ρελαντί, καθώς δεν φοβάται τον ανταγωνισμό.