
Από τη γερμανική άρνηση στη γερμανική απουσία
Mε πολιτικά ακέφαλη την οικονομική της ατμομηχανή θα πρέπει να λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση καθόλο το πρώτο εξάμηνο του 2025, το οποίο συμπίμπτει με το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης Τραμπ στις ΗΠΑ. Και αυτό γιατί δεν αναμένεται ο σχηματισμός κυβέρνησης στο Βερολίνο πριν το καλοκαίρι ή έστω τα πρόθυρα του. Με βάση τον προγραμματισμό τον οποίο έχει συμφωνήσει η γερμανική ομοσπονδιακή Βουλή (Bundestag), στις 16 Δεκεμβρίου (δεν) θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση SPD – Πρασίνων και στις 23 Φεβρουαρίου 2025 θα διεξαχθούν εθνικές εκλογές. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεν πρωτιά του CDU, αλλά όχι απόλυτη πλειοψηφία εδρών στην Bundestag. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να υπάρξει συγκρότηση συμμαχική κυβέρνησης μεταξύ CDU και ενός άλλου κόμματος. Με βάση τις δημοσκοπήσεις (οι οποίες πετούν εκτός Βουλής το FDP), oι μόνοι που θα μπορούσαν να συμμαχήσουν με το CDU έτσι ώστε να επιτευχθεί το 50%+1 των εδρών της Bundestag, είναι κατά πρώτον το SPD και κατά δεύτερον οι Πράσινοι.
Για να υπάρξει συμμαχική κυβέρνηση, όμως, στη Γερμανία, χρειάζεται όχι μόνο μία κεντρική πολιτική συμφωνία μεταξύ των ηγετών (όπως συμβαίνει πχ στην Ελλάδα), αλλά μια μακρόσυρτη διαπραγμάτευση διακομματικών επιτροπών ανά τομέα διακυβέρνησης, η οποία είναι θεσμικά αδύνατο να μην κρατήσει τουλάχιστον ένα μήνα, χωρίς να θεωρείται «δεδομένη» η κατάληξή τους. Υπενθυμίζεται πως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2017 κατέρρευσαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ CDU, Πρασίνων και Φιλελευθέρων, για να πάμε έπειτα σε διαπραγματεύσεις CDU – SPD και συγκρότηση κυβέρνησης το… Μάρτιο του 2018! Είναι για αυτό που στο γερμανικό τύπο εκτιμούν πως η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του Φεβρουαρίου 2025 θα είναι λειτουργική το… καλοκαίρι του ίδιου έτους. Υπό αυτούς τους όρους, δηλαδή μιας πολιτικά ακέφαλης, «απούσας» Γερμανίας είναι να απορεί πως θα λειτουργήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα υπό την πολωνική προεδρία, η οποία έχει βάλει ως προμετωπίδα την «ασφάλεια», ιδίως την αμυντική. Και αυτό μετά από μια περίοδο, κατά την οποία η Γερμανία, υπό τον (τέως) τρικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό, είχε μετρήσει πολλές αποχές και αρνητικές ψήφους (πχ στους δασμούς στην Κίνα), σε ψηφοφορίες στην ΕΕ