ΕΕ: Ο γαλλογερμανικός άξονας θα γίνει και πυρηνική ασπίδα;
Καθώς η πρόεδρος της Κομισιόν τάσσεται υπέρ της δημιουργίας θέσης επιτρόπου Αμυνας, η Γερμανία ενδιαφέρεται για την ενεργοποίηση «ευρωπαϊκής ατομικής ομπρέλας» βασισμένης στο γαλλικό οπλοστάσιο. Ολα αυτά λόγω του φόβου της ρωσικής επίθεσης και του Τραμπ
Αν και ευρωπαϊκό σύνταγμα δεν υφίσταται παρά μόνο στα χαρτιά (υπεγράφη το 2004 αλλά απερρίφθη στο γαλλικό δημοψήφισμα), το ζήτημα της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας τίθεται εκ των πραγμάτων πλέον – και τα «πράγματα» αυτά είναι πολύ συγκεκριμένα. Την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης τρομάζουν το ενδεχόμενο επιστροφής του Τραμπ στον Λευκό Οίκο και η συνεπαγόμενη αποδυνάμωση του ευρωπαϊκού σκέλους του ΝΑΤΟ. Η Κομισιόν, επιπροσθέτως, θέλει να οργανωθεί η ΕΕ σε επίπεδο αμυντικής παραγωγής ώστε να εξυπηρετήσει τις πολεμικές ανάγκες του Κιέβου και μελλοντικώς κάποιων δικών της μελών, αν η Ρωσία επιτεθεί και σε αυτά.
Η Κομισιόν, έγραψε η Repubblica επικαλούμενη πληροφορίες του Politico, διαπίστωσε την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου θώκου για έναν καινούργιο επίτροπο: αυτόν της Αμυνας. Και όσα μεταδόθηκαν από τις Βρυξέλλες θέλουν «νονά» αυτής της ιδέας την ίδια πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία εξάλλου έχει διατελέσει και υπουργός Αμυνας της Γερμανίας επί Μέρκελ. Η Corriere della Sera, από πλευράς της, πήγε το ζήτημα ένα βήμα παραπέρα.
Καθώς η Ευρώπη δεν θα μπορεί πλέον να υπολογίζει στο ΝΑΤΟ αν επιστρέψει ο Τραμπ, έγραψε, γεννάται το ερώτημα: χρειάζεται η ΕΕ δικά της πυρηνικά όπλα, δική της πυρηνική ασπίδα; Και συνέχισε στο ίδιο τέμπο λαμβάνοντας υπ’ όψιν της τον συναγερμό που σήμανε ο γερμανός υπουργός Αμυνας Μπόρις Πιστόριους, ότι η Ρωσία μπορεί να επιτεθεί εντός πενταετίας ή οκταετίας. Ο συλλογισμόςήταν ο εξής: «Καθώς ο Τραμπ κάλεσε τον Πούτιν να πάρει ‘‘ό,τι διάολο θέλει στην Ευρώπη’’, τότε είναι προφανές ότι το ταμπού της ευρωπαϊκής ατομικής βόμβας καταρρέει».
Η γερμανίδα σοσιαλδημοκράτισσα (SPD) Καταρίνα Μπάρλεϊ υποστήριξε ότι οι ατομικές βόμβες της ΕΕ θα μπορούσαν «να καταστούν ζήτημα», αλλά ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, είπε στην Bild ότι «η μεγαλύτερη κατάκτηση της Ευρώπης είναι ότι ζούμε ειρηνικά και πρέπει να ανανεώσουμε αυτήν την υπόσχεσή μας» – ωστόσο προσέθεσε ότι «η ΕΕ πρέπει να γίνει στρατιωτικά τόσο ισχυρή, που κανείς να μη θέλει να την ανταγωνιστεί». Επομένως, σχολίασε η Corriere, ο Βέμπερ είπε ότι η ΕΕ χρειάζεται έναν αποτρεπτικό παράγοντα που να περιλαμβάνει πυρηνικά όπλα.
Ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν άνοιξε ξανά τη συζήτηση για τη φύση της γαλλικής πυρηνικής αποτροπής: πρόκειται για οπλοστάσιο που υπάρχει για να προστατεύει μόνο τη Γαλλία ή μήπως και ολόκληρη την ΕΕ; Η Μαρίν Λεπέν τον κατηγόρησε ότι «θέλει να κάνει ευρωπαϊκή τη γαλλική πυρηνική δύναμη, κάτι που είναι τρέλα», ενώ o βουλευτής του Μελανσόν, Μπαστιέν Λασό, επισήμανε την «ολική ρήξη [του Μακρόν] με το γαλλικό πυρηνικό δόγμα». Ο Μακρόν, στην πραγματικότητα, ήταν εξαιρετικά ασαφής, αλλά το ενδιαφέρον της Γερμανίας, της Σουηδίας και άλλων χωρών της ΕΕ για το γαλλικό πυρηνικό οπλοστάσιο είναι δεδομένο.
Η Γαλλία είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που είναι εξοπλισμένη με πυρηνικά όπλα (λιγότερα από 300). Αλλά το γαλλικό πυρηνικό δόγμα, προς το παρόν, είναι αμετάβλητο: υπάρχει «προς υπεράσπιση ζωτικών συμφερόντων της Γαλλίας» και είναι «αμυντικό και στρατηγικού χαρακτήρα», δηλαδή αποτρεπτικού – ωστόσο «είναι σχεδιασμένο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ» και «συνιστά ισχυρή και ουσιαστική συμβολή στην ασφάλεια της Ευρώπης». Οι Ιταλοί έγραψαν ότι, συνεπώς, τα γαλλικά πυρηνικά αφορούν άμεσα το ευρωπαϊκό ζήτημα, διότι τυχόν απειλή κατά της Γερμανίας θίγει και τα «ζωτικά συμφέροντα της Γαλλίας» και την «ασφάλεια της Ευρώπης».
Η Corriere δεν ικανοποιήθηκε με το συμπέρασμά της, έτσι προχώρησε τη σκέψη της: «Μπορούν τα γαλλικά πυρηνικά όπλα να αποτρέψουν μία ανώτερη πυρηνική δύναμη όπως είναι η Ρωσία; Πολλοί είναι οι γερμανοί ειδικοί που αμφιβάλλουν». Και παρέθεσε δηλώσεις τους που δείχνουν ότι υπάρχει πρόβλημα. «Αν η Ρωσία επιτεθεί στη Βαλτική με συμβατικά όπλα και η Γαλλία απαντήσει με πυρηνικά, με διηπειρωτικούς πυραύλους, και πλήξει ρωσικές πόλεις, αυτή η απάντηση δεν θα είναι ανάλογη, ούτε αξιόπιστη».
Υπάρχει και άλλο πρόβλημα, βέβαια: «Θα ένιωθε ασφαλής η Γερμανία και όλη η Ευρώπη κάτω από την πυρηνική ομπρέλα υπό την ηγεσία της Γαλλίας; Αν κρίνει κανείς από την πρώτη θητεία Τραμπ στις ΗΠΑ, τυχόν αλλαγή κυβέρνησης στη Γαλλία, αν αναλάβει πρόεδρος η Μαρίν Λεπέν λόγου χάρη, θα δώσει τις ίδιες εγγυήσεις με αυτές που δίνει τώρα ο Μακρόν;» Επίσης, «τίθεται και ζήτημα πώς θα βοηθήσει και η πυρηνική Βρετανία, αν και πλέον βρίσκεται εκτός ΕΕ».
Η κατακλείδα του σημειώματος της Corriere: «Οσο πλησιάζουν οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές τόσο πιο πιεστικό καθίσταται το ζήτημα. Κάποιοι πολύπειροι γερμανοί αναλυτές λένε ότι, τελικά, δεν θα τεθεί θέμα αντικατάστασης της αμερικανικής και ΝΑΤΟϊκής ασπίδας προστασίας, αλλά ενίσχυσής της με τα γαλλικά πυρηνικά. Το πώς μπορεί να συμβεί αυτό, τι θυσίες συνεπάγεται ή τι πιστεύουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι για το θέμα, όλα αυτά θα φανούν στην πορεία. Πάντως γεγονός είναι ότι για τη Γερμανία παρήλθε ανεπιστρεπτί η εποχή της δαιμονοποίησης των πυρηνικών όπλων».
