Το να επιρρίπτονται ευθύνες στον Τραμπ είναι ο επιθανάτιος ρόγχος της ελίτ της Ευρώπης

Το 1980, μας θυμίζει ο Μάθιου Σάιντ στους χθεσινούς Times, η Ευρωπαϊκή Ένωση έλεγχε το 31% του παγκόσμιου ΑΕΠ και οι ΗΠΑ το 25%. Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να ελέγχουν το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αλλά το μερίδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει βουλιάξει στο 16%.

Και η ευρωπαϊκή οικονομία και ευημερία βρίσκονταν στον αέρα, όπως αποδείχθηκε τα τελευταία χρόνια, αφού στηρίζονταν στις περιορισμένες αμυντικές δαπάνες (εξαιρείται η Ελλάδα…) λόγω της προστασίας που προσέφεραν οι ΗΠΑ και στην απόλυτη εξάρτηση από το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο. Εξάρτηση που αξιοποίησε στο έπακρο ο Βλάντιμιρ Πούτιν με τη συνεργασία ευρωπαίων ηγετών.

Ξεχνιέται ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ ο οποίος αφού ανακοίνωσε πανηγυρικά το τέλος της πυρηνικής ενέργειας (αυξάνοντας την εξάρτηση της χώρας του από τη Ρωσία) στη συνέχεια προσελήφθη στην Gazprom, τον ρωσικό κολοσσό του φυσικού αερίου! Ή η Άγκελα Μέρκελ η οποία μετά το ατύχημα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας επιτάχυνε το κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων της Γερμανίας και έσπευσε να εγκρίνει τον αγωγό μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου Nord Stream 2.

Ο Σάιντ δικαίως υποστηρίζει πως οι ευρωπαϊκές ελίτ που σήμερα ανησυχούν για τις επιπτώσεις της εκλογής Τραμπ, δεν έκαναν τίποτα εδώ και δεκαετίες ώστε να αποκτήσει η Ευρώπη αυτονομία στην άμυνα, στην ενέργεια και στις πρώτες ύλες. Αλλά ακόμα και τώρα, πάλι από τις ΗΠΑ περιμένουν, αν και εμφανίζονται, με δηλώσεις, να στηρίζουν την αυτονόμηση της Γηραιάς Ηπείρου. Θα χρειαστούν επαναστατικές αλλαγές, από τις συνθήκες για το άσυλο μέχρι το κλείσιμο των φορολογικών παραθύρων για τους πολύ πλούσιους, ώστε να αποδείξουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες πως επιτέλους στέκονται στο ύψος των περιστάσεων.

Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα του άρθρου

«Προφανώς για όλα φταίει ο Ντόναλντ Τραμπ που η Ευρώπη αισθάνεται ξαφνικά ευάλωτη, η Ουκρανία μπορεί να πουληθεί και ο κόσμος να καταρρεύσει, για το τέλος του ΝΑΤΟ. Αν ο πορτοκαλί τύπος δεν είχε ασχοληθεί με την πολιτική, η Ευρώπη θα μπορούσε να συνεχίσει να βαδίζει προς την ουτοπία, χωρίς να ενοχλείται από λαϊκιστές, φασίστες και άλλους ταραχοποιούς που συνεχίζουν να παρεμβαίνουν στα όνειρά μας για μια συμπονετική, φωτισμένη, ευημερία- θα ήμαστε σε μια νιρβάνα….»

…. Αλλά ας διαγνώσουμε τουλάχιστον τους λόγους που φτάσαμε εδώ αντί να μιλάμε για τον Τραμπ, τον Μασκ ή οποιονδήποτε άλλο από τους συνηθισμένους αποδιοπομπαίους τράγους. Είναι δεκαετίες αυθαιρεσίας των αμυντικών δαπανών που χρηματοδοτούνται από Αμερικανούς φορολογούμενους που μας άφησαν -τόσο την ΕΕ όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο- απελπιστικά εκτεθειμένους… »

«…. Ήδη από το 1963 ο JFK διαμαρτυρόταν πικρά για την ευρωπαϊκή παραβατικότητα στην άμυνα, αλλά τα σταθερά λόγια δεν έκαναν τίποτα -κυριολεκτικά τίποτα- για να πείσουν τους Ευρωπαίους ηγέτες να αναγνωρίσουν την κλίμακα του σχήματος Πόντσι στο οποίο είχαν εμπλακεί. Μην κατηγορείτε τους Αμερικανούς εάν τώρα απομακρύνονται από τα παγκόσμια καθήκοντα αστυνόμευσης, το ελεύθερο εμπόριο και, το πιο δυσοίωνο, την Ουκρανία.»

«….Ήταν το γεωπολιτικό ισοδύναμο της τρέλας, αλλά εκείνοι που συνέχιζαν να σημαίνουν συναγερμό αγνοήθηκαν. Η Ευρώπη απέτυχε να σταθεί στα πόδια της, απέτυχε να πληρώσει για την αξιόπιστη αποτροπή που η ιστορία μας διδάσκει τον μόνο τρόπο για να αποφύγουμε τον πόλεμο, και η ήπειρός μας μπορεί τώρα να πληρώσει ένα αφόρητο τίμημα (Ουκρανία).

Ας μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία έχει παραβιάσει την υποχρέωσή της να δαπανά το 2% του ΑΕΠ για την άμυνα για περισσότερο από μια δεκαετία (θα ξεπεράσει τον στόχο μόνο φέτος μέσω ενός προσωρινού ειδικού ταμείου και δημιουργικής λογιστικής) ενώ οκτώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα να μην φτάσετε καθόλου εκεί – παρά τον πόλεμο που μαίνεται στην ήπειρο… »

«Παρατηρείτε έναν τόνο απόγνωσης; θυμού; Έχετε δίκιο. Αυτή η στήλη έχει προειδοποιήσει με συνέπεια ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη Δύση δεν είναι οι λαϊκιστές (τους οποίους δεν αντέχω, με τις παρωδικές λύσεις και τα τεχνάσματα τους) αλλά οι χρήσιμοι ηλίθιοι που τους προσδίδουν τέτοια υπέρτατη εκλογικότητα. Η αποτυχία στις αμυντικές δαπάνες, ειλικρινά, δεν είναι το μισό. Οι πολιτικοί στο υποτιθέμενο «σεβάσμιο» κεντρώο χώρο έχουν ηγηθεί της παραφροσύνης των ανοιχτών συνόρων, των ακρωτηριαστικών ρυθμίσεων, των συνεχώς αυξανόμενων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, της αφύπνισης της υπερβολής, της διοικητικής διαφθοράς και της κλιμάκωσης των συνθηκών ψυχικής υγείας που προκαλούν ευημερία τώρα τόσο διαδεδομένες που είναι σπάνιο να βρεθούν κάποιος που δεν υποφέρει, ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου το κόστος των επιδομάτων αναπηρίας και ανικανότητας θα εκτιναχθεί στα ύψη στα 100,7 δισεκατομμύρια λίρες αυτή τη δεκαετία.

Η ΕΕ, που περιγράφεται από τον μελετητή Anu Bradford ως «αυτοκρατορία των ρυθμίσεων», έχει δει την ανάπτυξη να πέφτει σε γκρεμό – όχι σε αντίθεση με το Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1980 η ΕΕ διέθετε το 31% του παγκόσμιου ΑΕΠ και οι Ηνωμένες Πολιτείες το 25% Σήμερα η Αμερική διατηρεί το ένα τέταρτο του μεριδίου, αλλά η ΕΕ έχει καταρρεύσει στο 16%. Φυσικά, ένα μεγάλο μέρος της ανάπτυξης της Ευρώπης ήταν πάντα απατηλό, καθώς καταστράφηκε με την εξωτερική ανάθεση του κόστους προστασίας στην Αμερική και την εξάρτηση από το φθηνό αέριο της Ρωσία, της οποίας ο τυραννικός ηγέτης το χρησιμοποίησε αλύπητα για να αποδυναμώσει την ευρωπαϊκή αποφασιστικότητα στις ολοένα και πιο φρικτές επιθετικές της ενέργειες.

Είναι δύσκολο να απαριθμήσουμε τους ένοχους άντρες και γυναίκες γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί, κυρίως η κυβέρνηση Κάμερον (ίσως η χειρότερη της μεταπολεμικής εποχής), αλλά πρέπει να τονιστεί και η Γερμανία.

Ξεχνιέται ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ ο οποίος αφού ανακοίνωσε πανηγυρικά το τέλος της πυρηνικής ενέργειας (αυξάνοντας την εξάρτηση της χώρας του από τη Ρωσία) στη συνέχεια προσελήφθη στην Gazprom, τον ρωσικό κολοσσό του φυσικού αερίου! Ή η Άγκελα Μέρκελ η οποία μετά το ατύχημα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας επιτάχυνε το κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων της Γερμανίας και έσπευσε να εγκρίνει τον αγωγό μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου Nord Stream 2.»