Η βιομηχανία ή το τίποτα | Το νέο παραγωγικό στοίχημα εν μέσω παγκόσμιας αστάθειας

Το νέο παραγωγικό μοντέλο, ο Τάκης Θεοδωρικάκος και η στρατηγική για την οικονομία 

Πάνε 9 μήνες από τότε που ο Υπουργός Ανάπτυξης, Τάκης Θεοδωρικάκος, παρουσίασε -παρουσία του ίδιου του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη- την κυβερνητική στρατηγική για το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας. Τότε, τον Οκτώβριο του 2024, κανείς δεν φανταζόταν ότι το ζήτημα αυτό (δηλαδή το πού δίνει προτεραιότητα η χώρα σε ο,τι αφορά την παραγωγή της) θα έμπαινε με τόση οξύτητα στις μέρες μας. Και αυτό γιατί ο δασμολογικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει ο Τραμπ από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ενάντια -και- στην ΕΕ, οξύνει ακόμα περισσότερο (πριν καν «χωνέψουμε» την ενεργειακή κρίση που έφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία) το σκληρό πυρήνα του οικονομικού προβλήματος στην ΕΕ (και την Ελλάδα), δηλαδή εκείνο της βιομηχανικής παραγωγής. Γιατί δεν μπορεί απλά ένας εξαγωγικός επαναπροσανατολισμός (δηλαδή η μεταστροφή μέρος των εξαγωγών μας από τις ΗΠΑ σε άλλες αγορές) για να αντιμετωπιστεί το προϋπάρχον -των δασμών Τραμπ- πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και προπαντός της ελληνικής βιομηχανίας, πολλώ δε μάλλον που το ακριβό ευρώ πλήττει τις εξαγωγές της (καθώς τις κάνει πιο ακριβές). Το ζήτημα αυτό δηλαδή η ενίσχυση της βιομηχανίας βρίσκεται στην πρώτη θέση της ατζέντα της ΕΕ με αιχμή τον επανεξοπλισμό της, καθώς θα είναι η ευρωπαϊκή (αμυντική) βιομηχανία εκείνη που θα τραβήξει το κουπί τα επόμενα χρόνια. Το ζήτημα αυτό απασχολεί την κυβέρνηση, αλλά μένει να δούμε θα αποτελέσει την πρώτη προτεραιότητα της το αμέσως επόμενο διάστημα…

Γιατί χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομίας | Τουρισμός ή αγροτιά;

Το καμπανάκι του εμπορικού ελλείμματος, του δημογραφικού και της… Τουρκίας

Η στήλη, μάλιστα, πληροφορείται πως υπάρχει συναίσθηση από μερίδα τουλάχιστον της κυβέρνησης πως το ζήτημα της ενίσχυσης της βιομηχανίας αποκτά και ευρύτερες οικονομικές, αλλά και εθνικές διαστάσεις. Κανείς, αναφέρουν οι ίδιες πηγές, δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια μπροστά στη συνεχή διεύρυνση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ή να αναμένει πως αυτό θα μπορεί βιώσιμα να κλείνει σταδιακά με εισαγωγή χρήματος μέσω της αύξησης της ξένης τουριστικής κίνησης από το εξωτερικό, χωρίς να αυξηθεί η βιομηχανική παραγωγή και οι εξαγωγές στη χώρα μας. Όπως φάνηκε και τη διετία της πανδημίας, ο τουρισμός έχει «κοντά ποδάρια»… Επίσης, χωρίς την ανάπτυξη της βιομηχανίας (στην ύπαιθρο) δεν μπορεί να σπάσει η γιγάντια περιφερειακή ανισότητα της χώρας μας (όμοια της οποίας δεν υπάρχει στην ΕΕ), με το μισό πληθυσμό να ζει στην Αττική, η οποία κάθε άλλο παρά βοηθά στο άλλο μείζον πρόβλημα της χώρας (πλην του παραγωγικού μοντέλου), δηλαδή το δημογραφικό. Κανείς, επίσης όπως αναφέρει με νόημα καλά πληροφορημένος συνομιλητής μας, δεν μπορεί να μη βλέπει την διεθνή αναβάθμιση της εξ ανατολών γειτονικής χώρας, δηλαδή της Τουρκίας η οποία αποτελεί πλέον «Νο 4» (σ.σ. η αρίθμηση ανήκει στο συνομιλητή της στήλης» διεθνή παράγοντα αυτή τη στιγμή και μας περιβάλλει από παντού: από τη Βουλγαρία και τη Σερβία μέχρι τη Λιβύη και την Ιταλία…

Η κάθετη παραγωγή ως λύση στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας; | Τουρισμός κι αγροτιά σε ένα;