Γερμανία:Αρρώστησε και ‘κολλάει’ τις ΗΠΑ.Βαρύς λογαριασμός

Όσο η γερμανική ατμομηχανή ασθμαίνει, τόσο η Ευρώπη θα αγκομαχά και θα γονατίζει. Αυτό είναι μία πραγματικότητα που τη βιώνουν οι χώρες της Ευρώπης. Τώρα πια όμως το βιώνουν και τρίτες χώρες, όπως οι ΗΠΑ που βλέπουν τη Γερμανία να νοσεί.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Η Γερμανία αντιστοιχεί σχεδόν στο ένα-τρίτο της ευρωπαϊκής οικονομίας,  τη στιγμή που το διμερές εμπόριο με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ έφθασε πέρυσι στο 1,8 τρισ. Ευρώ.

Το γερμανικό εμπόριο είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά και για τις ΗΠΑ, δύο οικονομίες που αντιπροσωπεύουν τα δύο-τρίτα του ανεπτυγμένου κόσμου, αναφέρει το CNBC σε ανάλυσή του, κρούοντας κώδωνα κινδύνου.

Μάλιστα η Γερμανία  αγνόησε τις ενδείξεις, κι άφησε τη ζήτηση και την οικονομική παραγωγή να τελματώσουν, με τους ρυθμούς ανάπτυξης του γερμανικού ΑΕΠ, μόλις στο 0,6% το 2019 και τις χειρότερες επιδόσεις από το 2013. Αυτά ενώ ο γερμανικός προϋπολογισμός εμφανίζει πλεόνασμα σχεδόν 2% και το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, στα 290 δισ. δολάρια, είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο.

Αξίζει επίσης να δει κανείς τα στοιχεία του χρηματιστηρίου. Εξετάζοντας την τελευταία 5ετία βλέπει κανείς ότι η  απόδοση του δείκτη DAX της Φραγκφούρτης είναι μόλις 3,7% ετησίως, τη στιγμή που οι αντίστοιχες επιδόσεις του αμερικανικού Dow Jones ανέρχονται στο εντυπωσιακό 13%. Στη διάρκεια του συγκεκριμένου διαστήματος, ορισμένα από τα μεγαλύτερα brands της γερμανικής μεταποίησης έχουν χάσει πάνω από το ήμισυ της κεφαλαιοποίησής τους.

Οι πολιτικοί τι σκέφτονται να κάνουν;

Όσον αφορά βέβαια το πολιτικό σκέλος, η Ουάσινγκτον προς το παρόν τηρεί στάση αναμονής, ένα παράδοξο για πολλούς (λόγω του χαρακτήρα του Τραμπ). Οι ίδιοι αναλυτές πάντως ισχυρίζονται πως στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έπρεπε να δράσει καθώς κανείς (ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ιταλία ή η Ισπανία ή η Γαλλία) δεν επιθυμεί να κάνει κάτι.

Η μεγαλύτερη συνεισφορά της εσωτερικής ζήτησης στην οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας, το υποκατάστατο των εξαγωγών μέσω τοπικής παραγωγής και κίνητρα για φιλο-αναπτυξιακές πολιτικές στις πιο φτωχές χώρες της Ε.Ε θα ήταν κινήσεις που ίσως άλλαζαν τα δεδομένα.