Το ποιοι είναι οι χαμένοι και οι κερδισμένοι του ανασχηματισμού είναι προφανές. O πιο ‘χαμένος’ από όλους χαμένος είναι ο τέως υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος, ο οποίος απομακρύνθηκε από το υπουργείο και από την κυβέρνηση. Ο δεύτερος είναι ο Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος φεύγει από το υπουργείο Εργασίας και αναλαμβάνει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.
Και οι δύο αποφάσεις οφείλονται στη δυσφορία του κεντρικού κυβερνητικού επιτελείου για συγκεκριμένες επιλογές (το φιάσκο με τα ΚΕΚ, σκόιλ ελικίκου την προηγούμενη άνοιξη, αδυναμία συνεννόησης, προσωπικές στρατηγικές κλπ.).
Το πρόσωπο του ανασχηματισμού είναι σαφώς ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος αναβαθμίστηκε θεαματικά από υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης σε υπουργό Εσωτερικών. Είναι γνωστό ότι η πολιτική του απόσταση από τον κ. Μητσοτάκη είναι μεγάλη, ωστόσο η απόφαση του Πρωθυπουργού φανερώνει ότι προτιμά να τον έχει κοντά του, παρά σε κάποιο εσωκομματικό αντάρτικο..
Παράλληλα ένα πρόσωπο που ανήκει στη δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες να γίνει αποδεκτό από τη βάση του κόμματος, παρά ένας Υπουργός που προέρχεται από το χώρο της ΚΝΕ και του ΠΑΣΟΚ.
Ο «τσεκουράτος» Μάκης Βορίδης
Το προσωνύμιο «τσεκουράτος» του είχε δοθεί όταν το 1985, επικεφαλής περίπου 20 ΕΠΕΝιτών, επιτέθηκε κρατώντας ένα αυτοσχέδιο τσεκούρι σε πορεία αντιεξουσιαστών στο κέντρο της Αθήνας.
Ας δούμε την πολιτική πορεία του Υπουργού Εσωτερικών Μάκη Βορίδη.
-Διάδοχος του Νίκου Μιχαλολιάκου στη θέση του γραμματέα της νεολαίας της ΕΠΕΝ το 1985. Μάλιστα, όταν είχε ερωτηθεί το 2011 γιατί εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΠΕΝ απάντησε ότι: «Η ΕΠΕΝ ήταν το κύριο όχημα για να εκφράσει τις απόψεις της η εθνική, λαϊκή και κοινωνική Δεξιά, και είχε εκλέξει ευρωβουλευτή. Ως ακτιβιστής στον εθνικό, πατριωτικό κύκλο που ήθελα να δραστηριοποιηθώ πολιτικά, ήταν η μόνη διέξοδος», είχε προσθέσει.
-Επανεμφανίστηκε στην πολιτική τον Απρίλιο του 1994 όταν μαζί με άλλα 200 στελέχη του ευρύτερου εθνικιστικού χώρου, προερχόμενα κυρίως από την ΕΠΕΝ και το διαλυθέν Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα, ίδρυσε το Ελληνικό Μέτωπο και εξελέγη με ισχυρή πλειοψηφία Πρόεδρός του. Τη θέση αυτή κράτησε μέχρι την άρση της πολιτικής δράσεως του Ελληνικού Μετώπου από την Κεντρική του Επιτροπή, τον Μάιο του 2005.
-Την άνοιξη του 2005, ως πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου προσχώρησε μαζί με όλο το κόμμα, με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑ.Ο.Σ.) του Γιώργου Καρατζαφέρη. Ήταν μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑΟΣ. Με τον ΛΑΟΣ εξελέγη τον Οκτώβριο του 2006 νομαρχιακός σύμβουλος Ανατολικής Αττικής και το 2007 βουλευτής Αττικής. Με την επανεκλογή του τον Οκτώβριο του 2009, ορίστηκε από τον Γ. Καρατζαφέρη γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδος του κόμματος.
-Το Νοέμβριο του 2011 διορίστηκε υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
-Το Φεβρουάριο του 2012 υπερψήφισε το δεύτερο μνημόνιο, διεγράφη από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΛΑΟΣ και εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία.
-Επανεξελέγη βουλευτής το 2012, αυτή τη φορά με τη ΝΔ, της οποίας έγινε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.
-Τον Ιούνιο του 2014 διορίστηκε υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση Σαμαρά, θέση στην οποία παρέμεινε ως τον Ιανουάριο του 2015.
– Τον Ιανουάριο του 2016 ορίστηκε από τον πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, Τομεάρχης Εσωτερικών.
-Στις εκλογές του 2019 εξελέγη βουλευτής Α’ Ανατολικής Αττικής. Από τις 9 Ιουλίου 2019 ήταν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
-Από χθες είναι υπουργός Εσωτερικών. Ίσως για να βοηθήσει τον Κ. Μητοτάκη μέχρι τις εκλογές, και, κυρίως, στις εκλογές να «υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές», όπως είχε δηλώσει τον Αύγουστο του 2018.
Δηλώσεις που θύμισαν τον Εμφύλιο
Η αλήθεια είναι πως η γλώσσα που χρησιμοποιεί πολλές φορές ο Υπουργός Εσωτερικών είναι σκληρή και διχάζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα δήλωση σε συγκέντρωση στον Ασπρόπυργο, λίγο πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015:
«η δική μας γενιά δεν θα παραδώσει τη χώρα στην Αριστερά» και ότι «δεν πρόκειται να τους αφήσουμε ό,τι κι αν είναι εκείνο το οποίο θα χρειαστεί να κάνουμε. Ό,τι υπερασπίστηκαν οι παππούδες μας γενναία με τα όπλα θα το υπερασπιστούμε εμείς με την ψήφο μας την επόμενη Κυριακή»
Γιατί, όπως είπε, οι εκλογές είναι «μια τέραστια ιδεολογική σύγκρουση. Μια σύγκρουση ανάμεσα σε δυο κόσμους. Είναι η σύγκρουση ανάμεσα στον κόσμο της Ελευθερίας και της πατρίδας, ανάμεσα στις αξίες της Πατρίδας, της Θρησκείας και της Οικογένειας που εκπροσωπούμε εμείς και στον ισοπεδωτισμό που εκπροσωπεί η Αριστερά».