Ο Ερντογάν στην προσπάθεια του να ενισχύσει την εικόνα του ως «προστάτη όλου του Ισλάμ» αποφάσισε να τα βάλει με τον μεγαλύτερο «καταπιεστή». Αφορμή; Τα σκίτσα ενός περιοδικού που απεικόνιζαν των Μωάμεθ.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Η διαμάχη για τα σκίτσα και την απεικόνιση του Μωάμεθ φυσικά δεν είναι κάτι καινούργιο.
Ο σεβασμός της ανεξιθρησκείας και η ελευθερία του λόγου βρίσκονται εδώ και πολλές δεκαετίες στα «χαρακώματα» ψάχνοντας κοινούς τόπους. Η δολοφονία ενός Γάλλου καθηγητή από έναν φανατικό ισλαμιστή, έφερε αυτή τη διαμάχη ξανά στο προσκήνιο.
Αντί να καταδικάσουν τον εξτρεμιστή και την αποτρόπαια πράξη του, ο πρόεδρος και τα μέσα ενημέρωσης της Τουρκίας ξεκίνησαν έναν «ιερό πόλεμο» κατά του «φασίστα» Μακρόν. Αναρίθμητα δημοσιεύματα συγκρίνουν τους Μουσουλμάνους της Ευρώπης με τους Εβραίους στη ναζιστική Γερμανία, κάνοντας λόγο για «παρόμοια αντιμετώπιση».
Ο τρόπος με τον οποίο η Άγκυρα επινόησε και εργαλειοποίησε (και) αυτή την κρίση επιβεβαιώνει το πολιτικό μοτίβο του σουλτάνου. «Ο Ερντογάν δημιουργεί μια κρίση κάθε μήνα με διαφορετικές χώρες ως έναν τρόπο για να ενθαρρύνει τον εθνικισμό και τον θρησκευτικό εξτρεμισμό στο «σπίτι» και να αποσπά την προσοχή από μια κακομεταχειριζόμενη οικονομία που καταρρέει», ανέφερε, πριν από δύο μήνες, στον ανεπίσημο λογαριασμό του στο Twitter ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός.
Ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζοζέπ Μπορέλ δήλωσε ότι η κίνηση της Τουρκίας είναι «λυπηρή» την ώρα που Βερολίνο και Παρίσι καταδικάζουν την ενέργεια.
Αλλά ούτε με τους «φίλους» του τα πάει καλά. Η Τουρκία αγνόησε τη Μόσχα και ενεπλάκη, με την στήριξη στο Αζερμπαϊτζάν, σε θέματα που αφορούν την πρώην Σοβιετική Ένωση. Οι σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας ήταν ήδη τεταμένες πριν ξεσπάσει η νέα αναζωπύρωση στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ στις 27 Σεπτεμβρίου, παρά την αντίληψη που επικρατεί στη Δύση ότι η Τουρκία έχει εγκαταλείψει τους συμμάχους της ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για να συνεταιριστεί με τη Μόσχα. Στη Λιβύη και τη Συρία βρισκόταν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ο Ερντογάν πραγματικά δοκιμάζει την υπομονή του Πούτιν.
Το πως θα χειριστεί η Ευρώπη την κόντρα της Τουρκίας με τη Γαλλία είναι πολύ σημαντικό. Αν αφήσει τον Ερντογάν να πιστέψει ότι μπορεί να χειραγωγεί καταστάσεις και χώρες με το «όπλο» του Ισλάμ, τότε ο σκοταδισμός και ο φόβος θα κυριαρχήσουν. Χρειάζεται μία ηχηρή απάντηση από την Ενωμένη Ευρώπη, με το επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να είναι η καταλληλότερη «αρένα».
Η Τουρκία το ‘σουνιτικό’….. Ιράν
Το καλοκαίρι με αφορμή τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί γράφαμε τα εξής:
- αποτελεί το καρφί στο φέρετρο του κεμαλισμού (όπως ο Ερντογάν τον εννοεί) και οριστικοποιεί τη στροφή της Τουρκίας στην Ανατολή. Τέλος κράτος δικαίου, διάκριση εξουσιών, ατομικές και θρησκευτικές ελευθερίες, όπως τις εννοούμε στη Δύση.
- η Τουρκία ερμηνεύει το Διεθνές Δίκαιο, τις Διεθνείς Συνθήκες, όλα μόνο κατά πώς εκείνη τη συμφέρει. Δήλωσε με την χθεσινή απόφαση πως η Τουρκία είναι μία υπερδύναμη που κάνει ό,τι επιθυμεί.
- Επιχειρεί να καταστήσει την Κωνσταντινούπολη σημείο παγκόσμιας αναφοράς του σουνιτικού Ισλάμ. Ενδεικτικό είναι πως ο αραβικός κόσμος δεν περίμενε την απόφαση αυτή κι εμφανίζεται παγωμένος.
- Μετατρέποντας την Τουρκία σε ένα σουνιτικό Ιράν δηλώνει στη Δύση και στον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο πως, αυτή είναι η πρώτη δύναμη κι όχι η Σ. Αραβία.
- Ξυπνάει μνήμες της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
- ‘Σκοτώνει’ τον Κεμάλ ώστε να αντικατασταθεί από τον Ερντογάν ως ο νέος πατέρας των Τούρκων (Ατατούρκ).
Είναι προφανές πως το σχέδιο του Ερντογάν συνεχίζεται
