‘Μονόδρομος’ για την Τουρκία μία σύγκρουση με την Ελλάδα-Από το 2005 έπρεπε να περιμένουμε τη Λιβύη

Τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν την τάση να χρησιμοποιούν τον όρο τουρκική προκλητικότητα, μία φράση κλισέ η οποία δεν αποδίδει την πραγματικότητα πια.

Οι Τούρκοι δεν είναι προκλητικοί. Είναι επιθετικοί και διεκδικητικοί. Όταν αυτό γίνει αντιληπτό τότε θα μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε, ως χώρα τις κινήσεις των γειτόνων μας. Κινήσεις ετών όχι μόνο απέναντι στην Ελλάδα, αλλά κι απέναντι στη Συρία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο ακόμα.

Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε πως η Τουρκία δεν μπλοφάρει ούτε κινείται χωρίς σχέδιο σε Συρία και Λιβύη. Στόχος είναι η μεγέθυνση της περιφερειακής της ισχύος και ο έλεγχος της Νοτιοανατολικής Μεσογείου μαζί με τα Βαλκάνια.

Η αποδυνάμωση των ΗΠΑ, ο αναβαθμισμένος ρόλος Ρωσίας και Κίνας και οι εσωτερικές έριδες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος για την ανάδυση της Τουρκίας σε περιφερειακή υπερδύναμη.

Aξίζει να τονιστεί πως στη Συρία η Τουρκία κατέλαβε έδαφος, μία μικρή ζώνη λίγων χιλιομέτρων, ωστόσο μιλάμε για νέα κατοχή εδάφους. Στη Λιβύη έχει απροκάλυπτη στρατιωτική εμπλοκή όπου κανείς από το Διεθνή Παράγοντα δεν επεμβαίνει για να σταματήσει.

Νέα Τουρκική Διείσδυση στα Βαλκάνια-Μετά τη Λιβύη σειρά έχει η Χερσόνησος του Αίμου

Η Τουρκία ‘μπήκε’ στη Λιβύη το 2005

Θα κάνουμε εδώ μία ειδική μνεία στη Λιβύη, καθώς οι Έλληνες μάθαμε πριν λίγους μήνες την εμπλοκή της Τουρκίας, ωστόσο αυτή έχει ξεκινήσει από το 2005.

Ο Ερντογάν ξεκίνησε την στρατιωτική-οικονομική του διείσδυση στη χώρα, αποκτώντας την πρώτη του στρατηγικής σημασίας πετρελαιοπηγή, μετά από διαγωνισμό, το 2005.  Μπορεί κανείς να δει τη συμφωνία στην ετήσια έκθεση της Turkish Petroleum του 2008.

Η τουρκική δημόσια εταιρία πετρελαίου Turkiye Petrolleri Anonim Ortakligi (TPAO) που ασχολείται με την έρευνα, εξόρυξη κι εκμετάλλευση υδρογονανθράκων είναι γνωστή σε αρκετούς. Ωστόσο, η εν λόγω εταιρεία έχει μια θυγατρική (100% θυγατρική), την λιγότερο γνωστή Turkish Petroleum Overseas Company (TPOC) που έχει σκοπό την αναζήτηση υδρογονανθράκων εκτός Τουρκίας.

Όταν η Ελλάδα ακόμα ζούσε στο μεθύσι της Ολυμπιάδας του 2004 οι Τούρκοι έπαιρναν συμβόλαιο για εξόρυξη λιβυκού πετρελαίου. Αυτό έπρεπε να έχει προκαλέσει ανησυχία στους Έλληνες αναλυτές της εποχής. Η Ελλάδα τότε δεν είχε καν δηλώσει συμμετοχή στο διαγωνισμό.

Η Τουρκία ‘μπήκε’ στην Αίγυπτο το 1994

Η ελληνική καθυστέρηση εμφανίζεται και στο ζήτημα της Αιγύπτου. Ο Πρόεδρος Αλ Σίσι ναι μεν έχει κακές σχέσεις με τον Ερντογάν και τους Τούρκους, ωστόσο δεν είναι εξίσου πανίσχυρος με το πρόσφατο παρελθόν. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου, που θεωρεί την Τουρκία μέρος της αδελφότητας, έχει ενισχυθεί ενδοαιγυπτιακά.

Πέρα όμως από το Ισλάμ υπάρχουν και τα οικονομικά συμφέροντα. Πίσω στις 31 Οκτωβρίου του 1994, η Turkish Petroleum μέσω της θυγατρικής της Turkish Petroleum International Company (TPIC), ανακοινώνει ότι βρήκε πετρέλαιο στην Αίγυπτο. Στα επόμενα  χρόνια οι Τούρκοι επέκτειναν την παρουσία τους και σε άλλες δύο πετρελαιοπηγές της Αιγύπτου, φτάνοντας συνολικά την παρουσία τους σε τρεις στρατηγικές πετρελαϊκές λεκάνες της Αιγύπτου. Ίδια στρατηγική με τη Λιβύη. Οικονομική κι ενεργειακή διείσδυση.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως δεν είναι εύκολο για την Αίγυπτο να έρθει σε σύγκρουση με την Τουρκία.

Για τη διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια έχουμε γράψει άρθρο στο παρελθόν.

Ο Ερντογάν ‘κατακτά’ τα Βαλκάνια. Οικονομική διείσδυση

Ο στρατηγικός αναθεωρητισμός της Τουρκίας ξεκινάει από το Ιράκ (με τους Κούρδους), τη Συρία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη για να συνεχίσει σε Βαλκάνια και Ελλάδα. Κατά συνέπεια η Τουρκία είναι αδύνατον να μην εκφραστεί επιθετικά απέναντί μας. Είμαστε το επόμενο βήμα στον έλεγχο της περιοχής, όπως η Άγκυρα την οραματίζεται.

Τα νέα παγκόσμια δεδομένα σε οικονομία-εμπόριο-ναυτιλία και οι αναδιατάξεις των δυνάμεων αναγκάζουν την Τουρκία να κινείται συνεχώς μπροστά, για να μη μείνει πίσω από τις εξελίξεις. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε το Δρόμο του Μεταξιού ( Belt Initiative) που πριν 20 χρόνια φάνταζε επιστημονική φαντασία.

Αυτή τη στιγμή το ποιο πιθανό σενάριο δεν είναι πόλεμος με την Τουρκία, αλλά προσπάθεια δημιουργίας θερμού επεισοδίου, είτε μέσω υβρικής πρόκλησης (μετανάστες-Έβρος) ή παράνομης εισόδου σε ελληνικά χωρικά ύδατα (πιθανόν νοτίως της Κρήτης), ώστε να έχουμε μία κατάσταση νέων Ιμίων.

Να υποχωρήσει η Ελλάδα και να καθίσουμε σε ένα τραπέζι για να συζητήσουμε τα θέματα που η Τουρκία θεωρεί ότι υπάρχουν.

Ο κίνδυνος από κάτι τέτοιο είναι εξόφθαλμος.