Αλέξης Τσίπρας | Είτε κουράστηκε, είτε βαρέθηκε

Πολλοί κατηγορούν τον Αλέξη Τσίπρα ότι στερείται ικανοτήτων διαπραγμάτευσης. Όχι άδικα, αν αναλογιστεί κανείς τα πεπραγμένα του 2015 πρωτίστως αλλά και ολόκληρης της περιόδου που κυβέρνησε τη χώρα. Η νομική σχολή του πανεπιστημίου του Harvard μάλιστα, τον είχε ανακηρύξει ως τον “χειρότερο διαπραγματευτή της χρονιάς”.

Παρ’ όλα αυτά, στο εσωτερικό της χώρας έχει δείξει αρκετές σχετικές αρετές. Ο τρόπος που κατορθώνει να παραμένει επικεφαλής στο κόμμα, παρά τις αντιδράσεις που συνεχώς πυκνώνουν από τις διάφορες “ομάδες”, είναι ένα δείγμα! Ένα άλλο, η εξαιρετική συμφωνία πολυετούς ενοικίασης, που πέτυχε πέρυσι για την εξοχική κατοικία που χρησιμοποιεί η οικογένειά του στο Σούνιο. Εκατόν σαράντα δύο τετραγωνικά ωφέλιμοι χώροι στο Σούνιο προς €500 τον μήνα, είναι εκπληκτική τιμή. Η οποία καθιστά αυταπόδεικτες τις διαπραγματευτικές ικανότητες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ!

Φαίνεται όμως ότι, η ξεκούραση και η χαλάρωση που απολαμβάνει τώρα που την χρησιμοποιεί, τον έχουν επηρεάσει προσωπικά. Η γαλήνη που βιώνει, τον έχει ωθήσει να επιθυμεί μεγαλύτερες και μονιμότερες δόσεις ηρεμίας και λιγότερες (έως καθόλου) κομματικές ευθύνες.

Αυτή είναι η μοναδική λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί στην ξαφνική του διάθεση, εμμέσως πλην σαφώς να ανακινήσει θέμα εκλογών, κατά τις τοποθετήσεις του στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, το προηγούμενο τριήμερο. Όλες αυτές οι αναφορές σε μια εκλογική νίκη, μέσα στο κατακαλόκαιρο και ενώ ουσιαστικά τα “μπάνια του λαού” έχουν αρχίσει, αναδίδουν ένα άρωμα αιτήματος εκλογών, όπως και να το κάνουμε.

Κανένας πολιτικός δεν δηλώνει πως “στοχεύει σε νίκη στις εκλογές, ακόμη και με μία ψήφο” εάν δεν τις επιθυμεί. Βέβαια όποιος διακατέχεται από μια τέτοια επιθυμία, εκδηλώνει ταυτόχρονα βαθιά ηττοπάθεια, το μέγεθος της οποίας δεν του επιτρέπει να την κρύψει. Αλλά αυτό αποτελεί αντικείμενο μιας άλλης συζήτησης, μεταξύ nerd της ψυχολογίας και ψυχιάτρων…

To ουσιαστικό είναι πως ο Αλέξης ο Τσίπρας (sic) αποφάσισε ξαφνικά, έστω υποσυνείδητα, έστω ασυναίσθητα, πως θέλει εκλογές. Όταν όμως ο κύριος αντίπαλός του απολαμβάνει τεράστια δημοτικότητα, τη μεγαλύτερη που είχε ποτέ, ενώ έχει ήδη διανύσει 2 χρόνια στον πρωθυπουργικό θώκο και η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων εξακολουθεί να είναι άνετα διψήφια, ενώ η κυβέρνηση αντιμετωπίζει απανωτές κρίσεις, η μοναδική εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι ο Αλέξης αποφάσισε πως ήρθε η ώρα του “να συνταξιοδοτηθεί” από την πρώτη γραμμή της πολιτικής. 

Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει η παντελώς ασυνάρτητη πολιτικά (και με νόημα μόνο σε περιγραφή αγώνων motocross) φράση: “πρέπει να στρίψουμε αριστερά, αν θέλουμε να κερδίσουμε το Κέντρο”; Είναι δυνατόν να είναι τόσο παραπλανημένος πολιτικά που να μην αντιλαμβάνεται ότι τα άκρα απωθούν και δεν έλκουν τους ψηφοφόρους του μεσαίου χώρου; Ακόμη και αυτό να συμβαίνει, είναι ποτέ δυνατόν να μην βλέπει τις στρατηγικές του αντιπάλου και τ’ αποτελέσματά τους;

Φυσικά, όχι! 

Απλά, είτε κουράστηκε ψυχικά, είτε είδε επιτέλους το προφανές. Όσο παραμένει στην αρχηγία του κόμματος, είναι υποχρεωμένος να υπερασπίζεται όλα εκείνα για τα οποία το κόμμα του αποδοκιμάστηκε σφόδρα, στις τελευταίες εκλογές.  Διόλου απίθανο να συμβαίνουν και τα δύο μαζί!

Ακόμη και εάν δεχτούμε ότι δεν έχει καταλήξει σε συγκεκριμένες αποφάσεις, είναι ηλίου φαεινότερο πως έχει αρχίσει να σκέφτεται μήπως έφτασε η ώρα να αναζητήσει (εύσχημη και ευπρεπή) έξοδο. Ίσως με στόχο κάποιο αξίωμα στις Βρυξέλλες, ίσως με κάποιο άλλο τρόπο.

Όπως και να έχει, αμέσως μετά το καλοκαίρι θα πρέπει να θεωρείται πιθανότατη μια σημαντική επιτάχυνση των εξελίξεων. Κι αυτό, μόνο καλά μαντάτα μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα…

Πέτρος Λάζος