Η υπόθεση ΜΑΒΗ 1994, οι συλλήψεις Μπελέρη και άλλων 6 «παρακρατικών» | Νέα: «Πιάστηκαν 7 προβοκάτορες στα σύνορα» | Παπανδρέου: «Οργανωμένη και άκρως επικίνδυνη υπόθεση που από εμάς δεν πρόκειται να κουκουλωθεί».

Η δίωξη του Φρέντι Μπελέρη από το αλβανικό καθεστώς, που αντανακλά και την προβληματική και αντιθεσμική αντιμετώπιση της ελληνικής μειονότητας στη χώρα, εκτόξευσε τη δημοφιλία του στην Ελλάδα. Ωστόσο στον παρελθόν η απήχησή του δεν ήταν η ίδια, καθώς είχε χαρακτηριστεί ως «προβοκάτορας».

Ο Φρέντι Μπελέρης είχε απασχολήσει ξανά τα ελληνικά ΜΜΕ πριν από 19 χρόνια

Ο Φρέντι Μπελέρης ήταν ένας από τους επτά άνδρες (Γιώργος Αναστασούλης, Απόστολος Καρβελάς, Γιώργος Χρήστου, Φρέντυ Μπελέρης, Μάριος Κούτουλας, Χαράλαμπος Παπάς και Γιώργος Παπάς) που συνελήφθησαν τη νύχτα της 18^ης προς 19^ης Μαρτίου του 1995 από Έλληνες συνοριοφύλακες κοντά στο Δελβινάκι Ιωαννίνων, σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, επειδή βρέθηκαν να μεταφέρουν συνολικά εννιά αυτόματα πολεμικά όπλα Καλάσνικοφ, 2 πιστόλια Τοκάρεφ, ξιφολόγχες, ασύρματους, φόρμες παραλλαγής και κουκούλες.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, επέβαιναν σε IX επιβατικό, μάρκας SEAT,και σε ένα κλειστό φορτηγάκι μάρκας FORD, με αριθμό κυκλοφορίας ΒΡ 63976.

Η εφημερίδα τα «Νέα» έκανε λόγο – στο πρωτοσέλιδο της 20^ης Μαρτίου 1995 – για σύλληψη προβοκατόρων. «Πιάστηκαν 7 προβοκάτορες στα σύνορα», ανέφερε, τότε, ο τίτλος της εφημερίδας, ενώ το ρεπορτάζ ανέφερε: «Ομάδα επτά ενόπλων προβοκατόρων που επιχείρησαν να επιτεθούν εναντίον αλβανικού στρατοπέδου συνέλαβαν χθες και ανακρίνουν οι ελληνικές Αρχές. Παρ’ ότι επισήμως ετηρείτο στάση σιωπής, κυβερνητικοί παράγοντες εκτιμούσαν ότι πρόκειται για εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση και εξέφραζαν την ελπίδα ότι θα αποκαλυφθούν οι διασυνδέσεις της ομάδας και οι κύκλοι που κρύβονται από πίσω».

Στο βιβλίο «Στον αστερισμό του Εθνικισμού» ο δημοσιογράφος Σταύρος Τζίμας αναφέρει για τη σύλληψη του Φρέντι Μπελέρη και των υπολοίπων ότι θεωρήθηκε ότι υπήρχε κίνδυνος να επαναληφθεί αυτό που είχε γίνει τον Απρίλιο του 1994, με την επίθεση της οργάνωσης «ΜΑΒΗ» σε φυλάκιο στην Επισκοπή και τη δολοφονία δύο Αλβανών στρατιωτικών. Αυτή η επίθεση έγινε, τότε, αφορμή για ένα άτυπο πογκρόμ των αλβανικών Αρχών εναντίον της ελληνικής μειονότητας, με ελέγχους, συλλήψεις και φυλακίσεις.

Σύμφωνα με τον Σταύρο Τζίμα, «δεν υπήρξαν αμφιβολίες ότι οι συλληφθέντες του 1995 σχεδίαζαν να επιτεθούν εναντίον στρατιωτικού στόχου, που ήταν το στρατόπεδο Λόγγου, σε μικρή απόσταση από τα σύνορα. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι ήταν η ίδια ομάδα περίπου, ή τουλάχιστον κάποια από τα μέλη της, που είχαν χτυπήσει στην Άνω Επισκοπή».

Η «ΜΑΒΗ» και η φονική επίθεση στην Επισκοπή

Στις 6 Οκτώβρη του 1994, η οργάνωση «ΜΑΒΗ» (Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου) με προκήρυξή της στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αναλαμβάνει την ευθύνη της φονικής επίθεσης στην Επισκοπή με αναλυτική περιγραφή της επιχείρησης, που ήταν, όπως διευκρινίζει, προειδοποιητική και ενισχυτική για το οπλοστάσιό της, συνοδεία σχετικής φωτογραφίας των κλαπέντων όπλων με φόντο την ελληνική σημαία. Μέσα σε 4 σελίδες, όπου καλεί σε ένοπλο αγώνα για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου, δίνει το ακροδεξιό, εθνικιστικό στίγμα της.

Αποκαλύπτεται ότι είχε ξαναστείλει προκήρυξη ανάληψης της ευθύνης στην ίδια εφημερίδα 6 ολόκληρους μήνες πριν, την επομένη δηλαδή της επίθεσης, η οποία όμως τότε αποσιωπήθηκε.

Η «ΜΑΒΗ» πρωτοσυγκροτήθηκε το 1942 στα Τίρανα από τους Αθ. Κοκαβέση, Η. Κώνστα, Β. Σαχίνη και Γ. Τάσο, διαλύθηκε όμως σχεδόν αμέσως πριν καν προλάβει να δράσει.

Με επίσημη δήλωσή της, η ελληνική κυβέρνηση χαρακτηρίζει την προκήρυξη προβοκατόρικη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ε. Βενιζέλος δηλώνει κατηγορηματικά ότι αποκλείει πλήρως την ελληνική συμμετοχή, ενώ τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για χονδροειδή προβοκάτσια ξένων μυστικών υπηρεσιών που εξυπηρετεί την πολιτική του Μπερίσα.

Αποδείχθηκε ότι τα όπλα ταίριαζαν με τα κλεμμένα από την Επισκοπή

«Στα σπίτια των συλληφθέντων βρέθηκαν προκηρύξεις της «ΜΑΒΗ», με τις οποίες αναλάμβαναν την ευθύνη για την Επισκοπή, γραφομηχανές και ηλεκτρονικοί υπολογιστές, κυνηγετικές καραμπίνες των 12 χιλιοστών και πολλά φυσίγγια, αλλά και σημειώσεις με τεχνικές οδηγίες για την κατασκευή εμπρηστικών μηχανισμών.

Την ίδια μέρα συνελήφθη στην Αθήνα ο Βορειοηπειρώτης Αγγ. Κοκαβέσης ύστερα από παρακολούθηση. Ο Κοκαβέσης πήγαινε στην Παλλήνη Αττικής, σε μονοκατοικία που ανήκει στο θείο του γιατρό Ανδρ. Κοκαβέση και βγήκε κρατώντας επιμελώς τυλιγμένο σάκο, τον οποίο έκρυβε μέσα σε άλσος στην περιοχή Ανάκασα. Μέσα στον σάκο βρέθηκαν μία στρατιωτική στολή παραλλαγής των ΛΟΚ και 3 στρατιωτικές κουκούλες. Ύστερα από έρευνα στο κτήμα του γιατρού στην Παλλήνη, βρίσκονται θαμμένα 6 ημιαυτόματα όπλα τύπου Καλάσνικοφ», ανέφερε, εκείνη την εποχή ο «Ριζοσπάστης» και συνέχιζε: «Οι αριθμοί των όπλων που βρέθηκαν στην Παλλήνη και στο Δελβινάκι συγκρίνονται με τους αριθμούς των όπλων που έχει αποστείλει η αλβανική κυβέρνηση και αποδεικνύεται ότι πρόκειται για τον οπλισμό που είχε κλαπεί στις 10 Απρίλη του 1994 από το στρατόπεδο της Επισκοπής. Άλλωστε 3 από τα κατασχεθέντα “καλάσνικοφ” αναγνωρίστηκαν και ως εικονιζόμενα στην έγχρωμη φωτογραφία που συνόδευε την προκήρυξη της «ΜΑΒΗ».

Φυλάκιση και αποφυλάκιση

Παρά το γεγονός ότι ο τότε πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρέου, είχε χαρακτηρίσει την υπόθεση ως «οργανωμένη και επικίνδυνη», τονίζοντας πως «δεν πρόκειται να κουκουλωθεί», οι κατηγορίες κατά των επτά συλληφθέντων μετατράπηκαν από κακουργήματα σε πλημμελήματα, αποφασίστηκε η αποφυλάκισή τους και τελικά, «στην κατ’ έφεση δίκη που έγινε στον Κορυδαλλό, στις 19.5.1999, το Εφετείο Αθηνών στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού και κεκλεισμένων των θυρών για λόγους “εθνικής ασφάλειας” με την υπ. αριθμ. 752/99 απόφασή του μείωσε τις ποινές στους 18-20 μήνες και έτσι έκλεισε οριστικά η πολύκροτη υπόθεση».

«Τι ήταν τελικά για την ελληνική Δικαιοσύνη αυτοί οι άνθρωποι; Ήταν πράκτορες των αλβανικών μυστικών υπηρεσιών; Αν ναι, γιατί αφέθηκαν ελεύθεροι; Ήταν υπερπατριώτες προβοκάτορες; Αν ναι, γιατί τους χαρίστηκε η ελληνική πολιτεία την οποία ζημίωσαν; Για την κυβέρνηση Παπανδρέου, σε κάθε περίπτωση, ο στόχος της διάλυσης του παρακρατικού μηχανισμού, που είχε στηθεί για να “απελευθερώσει” τη Βόρειο Ήπειρο, είχε εν μέρει επιτευχθεί και προφανώς δεν είχε πλέον νόημα η περαιτέρω “ταλαιπωρία” των μελών της ΜΑΒΗ», αναφέρει στο βιβλίο του ο Σταύρος Τζίμας.

Mε πληροφορίες από ieidiseis