To ΠΑΣΟΚ και οι συμπληγάδες των ευρωεκλογών | Τα λάθη, τα αδιέξοδα και οι προσδοκίες

Το 2024 μπήκε με αισιοδοξία για το ΠΑΣΟΚ. Είχε αυτοπεποίθηση, oι δημοσκοπικοί οιωνοί έδειχναν ότι η μάχη των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου θα κερδηθεί καθαρά, με την ανάδειξή του σε δεύτερο κόμμα, και έτσι η υλοποίηση της στρατηγικής του Νίκου Ανδρουλάκη θα πάρει σάρκα και οστά.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Δυόμισι μήνες μετά, όμως, τα δεδομένα έχουν αλλάξει αισθητά, προκαλώντας ερωτήματα ακόμα και για αυτή την επίτευξη του στόχου της δεύτερης θέσης. Μεσολάβησε, για ενάμιση μήνα, η κοινοβουλευτική τριβή σε τρία εμβληματικά νομοσχέδια –επιστολική ψήφος, γάμος ομόφυλων ζευγαριών και μη κρατικά πανεπιστήμια. Εκεί δοκιμάστηκαν η αντοχή, η συνοχή και το στίγμα του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό, σε συνδυασμό με το δημοσκοπικό ντεμαράζ του Στέφανου Κασσελάκη και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν φέρει το ΠΑΣΟΚ σε δύσκολη θέση. Το στοίχημα των ευρωεκλογών παίρνει χαρακτηριστικά πολιτικής επιβίωσης, δηλαδή αν θα μπορέσει να διατηρήσει τον ρόλο του ως κόμμα εξουσίας ή αν θα έχει συμπληρωματικό ρόλο.

Οι ευρωεκλογές, λοιπόν, είναι το άμεσο στοίχημα για τον Νίκο Ανδρουλάκη και την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ – και όχι το τι θα καταφέρει στις εθνικές εκλογές σε τρία χρόνια.

Το ΠΑΣΟΚ σε σταυροδρόμι | Τα λάθη, τα αδιέξοδα και οι προσδοκίες

Οι ευρωεκλογές είναι για το ΠΑΣΟΚ εθνικές εκλογές (ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ) !

Αν δεν το κερδίσει, μπορεί ενδεχομένως να προβληθεί ως μια απλή μάχη ενός ευρύτερου πολέμου, που είναι η μακρά πορεία προς την εθνική κάλπη, όμως αυτή πια η πορεία θα γίνεται χωρίς «λευκή επιταγή» από τους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς, την οποία απόλαυσαν ο κ. Ανδρουλάκης και η ομάδα του εδώ και δυόμισι χρόνια.

Ειδικά αν ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη καταφέρει να πετύχει τον στόχο να διατηρήσει τη δεύτερη θέση, χωρίς το ΠΑΣΟΚ να ‘επαναπατρίσει’ ψηφοφορους του που πήγαν στη ΝΔ.

Το σκηνικό γίνεται ακόμη πιο βαρύ για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, καθώς πολιορκείται από το κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου και τη σύμπραξη του σχήματος Κόσμος, υπό τον Πέτρο Κόκκαλη, εκατέρωθεν. Και οι δύο διεκδικούν ποσοστό μικρό μεν αλλά επαρκές για να κοπεί ο αέρας του ΠΑΣΟΚ.

Αν επιπλέον ληφθεί υπόψη η «χαλαρή ψήφος» που συνήθως καταγράφεται στις ευρωεκλογές και η απογοήτευση κεντροαριστερών ψηφοφόρων, το πράγμα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο. Θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να περάσει από συμπληγάδες. Ως εκ τούτου, το ερώτημα που προκύπτει είναι: Τι θα πρέπει να κάνει η ηγεσία του για να τα καταφέρει;

Αρχικά είναι εμφανής η έλλειψη ενός κομματικού επιτελικού κέντρου. Η γραμμή δεν γίνεται κοινοκτημοσύνη όλων, με αποτέλεσμα όσοι δεν συμμετέχουν στη διαμόρφωσή της να αδρανοποιούνται ή να ακολουθούν δική τους πορεία. Η ενεργοποίηση όλων των εσωκομματικών δυνάμεων δεν χωράει παραμερισμούς, αποκλεισμούς, αποσπασματικές αναθέσεις και ανασφάλεια. Οι πιθανές ηγετικές βλέψεις ορισμένων στελεχών δεν θα βρουν κανένα έρεισμα αν το κόμμα πάει καλά. Η εκλογική επιτυχία θα πιστωθεί πρώτα από όλα στον Νίκο Ανδρουλάκη και δευτερευόντως στους υπόλοιπους βουλευτές και στελέχη συνολικά, αφού όλοι θα αναγνωρίσουν τη συνεισφορά του.

Κατά δεύτερον το υπό διαμόρφωση ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών θα πρέπει να συμπεριλάβει νέα και έμπειρα στελέχη, που σηματοδοτούν το όλον ΠΑΣΟΚ και την ευρύτερη Κεντροαριστερά. Η φημολογούμενη συμπερίληψη του Θοδωρή Ζαγοράκη περισσότερα προβλήματα θα προκαλέσει από τα οφέλη που ίσως προσκομίσει. Η παρουσία του θα απογοητεύσει αρκετούς, οι οποίοι δεν θα βάλουν πλάτη, θεωρώντας ότι έχει προβάδισμα εκλογής, ενώ αντιθέτως, αν δεν εκλεγεί, θα εκληφθεί ως αποτυχία μιας επιλογής του Νίκου Ανδρουλάκη. Και θα το χρεωθεί ο ίδιος!