Το πρόσφατο δυστύχημα στην είσοδο της Βουλής, όπου καθημερινώς εκατοντάδες οχήματα παρανομούν στρίβοντας αριστερά από την Βασιλίσσης Σοφίας, ανέδειξε πολλά ζητήματα (συμπεριφοράς αστυνομικών, δημοσίων υπαλλήλων, τήρησης του νόμου). Όλα όμως καταλήγουν στο εξής ζήτημα. Η συμπεριφορά των πολιτικών και πώς αυτοί αντιλαμβάνονται το ρόλο τους στην κοινωνία.
Δυστυχώς παρατηρούμε προσπάθεια νομιμοποίησης της παρανομίας για βουλευτές και εργαζόμενους στη Βουλή.
Πολλά και προβληματικά φάνηκαν από τον τρόπο αντίδρασης των παριστάμενων αστυνομικών όταν συνέβη το δυστύχημα, αλλά και από τις ευφάνταστες προτάσεις για την θεραπεία του προβλήματος. Πώς δηλαδή θα μπαίνουν στη Βουλή εργαζόμενοι και βουλευτές, δίχως να υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος και παραβίαση του ΚΟΚ.
Τι προτάθηκε, μεταξύ άλλων; Η τοποθέτηση φωτεινού σηματοδότη στο σημείο, ώστε πλέον αυτό που απαγορευόταν, αλλά γινόταν, να μετατραπεί σε νόμιμη κίνηση οχημάτων. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς συγκοινωνιολόγος για να αντιληφθεί ότι σε περίπτωση που γινόταν κάτι τέτοιο, το μποτιλάρισμα θα έφτανε στις ώρες αιχμής, από την μία πλευρά έως τους Αμπελοκήπους και από την άλλη έως την Καλλιθέα. Επίσης δεν χρειάζεται να αντιληφθεί κανείς πως η τοποθέτηση αυτή προτάθηκε ώστε πρωτίστως να διευκολύνεται ο πολιτικός (και οι υπάλληλοι της Βουλής) και δευτερευόντως οι πολίτες,
Τροποποιήσεις τέτοιου είδους για να διευκολύνονται πολιτικοί και εργαζόμενοι στη Βουλή, μάλλον προκαλούν τους πολίτες, παρά διορθώνουν οτιδήποτε άλλο.
Τις τελευταίες ημέρες, βρέθηκε για μία ακόμα φορά μία βαλκανικού τύπου σολομώντεια λύση. Όπως έχει γίνει γνωστό, στους αστυνομικούς στην είσοδο της Βουλής έχει σταλεί ενημέρωση, σύμφωνα με την οποία:
«Ουδείς οδηγός θα εισέρχεται στην είσοδο της Βουλής κατερχόμενος τη Λ. Β. Σοφίας στρίβοντας αριστερά εκτός εάν στο όχημα επιβαίνει η συνοδεύει επίσημο πρόσωπο».
Το λέει κανείς και εξωφρενικό. Κατ’ αρχάς, πώς θα διαπιστώνεται αν «στο όχημα επιβαίνει ή συνοδεύει επίσημο πρόσωπο»; Κάπου θα σταματά κάποιος, πάλι θα παρανομεί, πάλι θα υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος.
Κατά δεύτερον, ποιος εγγυάται ότι αυτή η «λύση» δεν σημαίνει απλώς παράταση του καθεστώτος… παράνομης εισόδου στη Βουλή;
Στην συγκυρία που βρισκόμαστε, η λύση αυτού του μη-προβλήματος θα μπορούσε να είναι αφορμή ώστε να δοθεί το σήμα για κάτι διαφορετικό: την τήρηση της νομιμότητας από όλους (πόσο δεν μάλλον από τους «επισήμους»).
Η οδηγία θα όφειλε να είναι μία και απλή: Στη Βουλή εισέρχεται κανείς μόνο από την Ακαδημίας ή στρίβοντας δεξιά στην άνοδο της Βασιλίσσης Σοφίας. Το γιατί δεν επιλέγεται αυτή η λύση, ίσως να λέει και πολλά για πολιτικό μας προσωπικό – το οποίο φυσικά επιλέγεται από τους πολίτες.
Σαφώς μία μονιμότερη λύση, η οποία όμως απαιτεί χρόνο και χρήμα, θα ήταν η μόνιμη μεταφορά της Βουλής σε άλλο αποκεντρωμένο κτήριο. Με τον τρόπο αυτό η ζωή του κέντρου της πόλης δεν θα επηρεαζόταν (πχ οι πορείες δεν θα είχαν τόσο νόημα στην πλατεία Συντάγματος). Συνυπολογίστε δε και πως θα επανέλθει η εύρυθμη λειτουργία της εμπορικής ζωής του Κέντρου της πόλης.
Στη δημόσια συζήτηση δεν έχει γίνει λόγος για τη μεταφορά του κτηρίου. Προφανώς η λειτουργία του ως μουσείου δεν είναι το ίδιο με την λειτουργία του κτηρίου ως το ενεργό Κοινοβούλιο της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που βλέπουμε είναι πως μόλις τα φώτα της δημοσιότητας φεύγουν από ένα ζήτημα, αμέσως επιλέγεται λύση που εξυπηρετεί τους λίγους κι όχι τους πολλούς.
