Πιθανώς να μην είναι ευρέως γνωστό, ωστόσο στο βόρειο Ιράκ υπάρχει μία de facto ημιανεξάρτητη κουρδική, πολιτική οντότητα.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Πρόκειται για μία περιοχή που έχει βιώσει πολλές πολεμικές συγκρούσεις κι έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος. Οι συγκρούσεις αυτές μπορεί ήταν μεταξύ Κούρδων και καθεστωτικών του Saddam Hussein, ή μεταξύ Κούρδων και ISIS ή ακόμα και μεταξύ Κούρδων και της σιιτικής πολιτοφυλακής.
Υπήρξαν επίσης και συγκρούσεις των Κούρδων με εξωτερικούς δρώντες, όπως η Τουρκία και το Ιράν (κυρίως εναντίον του PKK), χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε τις ενδοκουρδικές συγκρούσεις.
Εν έτει 2020 φαίνεται πως έχει αυξηθεί επικίνδυνα η πιθανότητα μιας νέας σύγκρουσης μεταξύ της Τοπικής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν και των Κούρδων μαχητών του PKK.
Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), χρησιμοποιεί το Ιρακινό Κουρδιστάν για να διεξαγάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις ή τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των Τούρκων. Μάλιστα, το επιχειρησιακό και στρατιωτικό κέντρο του PKK βρίσκεται στην οροσειρά Qandil, στο βορειοδυτικό Ιράκ.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που η Τουρκία έχει προχωρήσει, από την δεκαετία του 1990 κι ύστερα, στην διεξαγωγή πολλών στρατιωτικών επιχειρήσεων (ακόμα και χωρίς την έγκριση του Ιράκ) στο βόρειο τμήμα της χώρας με σκοπό να εξουδετερώσει την απειλή του PKK, ενώ ταυτόχρονα έχει προχωρήσει στην εγκατάσταση ενός σημαντικού αριθμού στρατιωτικών βάσεων και παρατηρητηρίων.
Οι Τούρκοι και το Κουρδιστάν
Πέρυσι, ξεκίνησε η επιχείρηση “Claw” κατά την διάρκεια της οποίας η Τουρκία αύξησε την στρατιωτική της παρουσία στο Ιρακινό Κουρδιστάν και συνέχισε τους τακτικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον στόχων του PKK. Σύμφωνα με τις τουρκικές αρχές, περισσότεροι από 400 Κούρδοι μαχητές έχουν σκοτωθεί στο πλαίσιο της εν λόγω επιχείρησης.
Οι Κούρδοι του Ιράκ, από την άλλη πλευρά, επιθυμούν να έχουν όσο το δυνατόν φιλικότερες σχέσεις με την Τουρκία, διότι επιδιώκουν την σταθερότητα της πολιτικής τους οντότητας.
Ποτέ βέβαια δεν πρέπει να παραβλέπεται το χρήμα ως κινητήριος δύναμη των πάντως. Κατά συνέπεια πρέπει να συνυπολογιστεί και η οικονομική εξάρτησή του Ερμπίλ από την τουρκική εμπορική, επιχειρηματική και ενεργειακή δραστηριότητα στην περιοχή. Επιπλέον, η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στο Ιρακινό Κουρδιστάν, το συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν αποτελεί ιδεολογικό αντίπαλο του αριστερού PKK και ως εκ τούτου δεν επιθυμεί την κινητοποίηση του ντόπιου πληθυσμού από αυτό. Έτσι εξηγείται και η μη παροχή ουσιαστικής βοήθειας στους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι θεωρούνται σύμμαχοι του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν. Γίνεται αντιληπτό σε όλους πιστεύουμε πως όταν μιλάμε για Κούρδους είναι λάθος να αναλύονται ως μία ενότητα, μία οντότητα.
Παράλληλα, υπάρχει και ο ανταγωνισμός του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν με την δεύτερη πολιτικά δύναμη της αυτόνομης περιοχής, δηλαδή με την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν. Τα δύο κόμματα ελέγχουν διαφορετικές πτέρυγες εντός των δυνάμεων ασφαλείας του Ιρακινού Κουρδιστάν, ενώ την περίοδο 1994 – 1997 συγκρούστηκαν με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο κουρδικός εμφύλιος πόλεμος.
Στο πλαίσιο αυτό, η Τοπική Κυβέρνηση του Κουρδιστάν αποφάσισε να βοηθήσει την Τουρκία στην επικείμενη επιχείρηση «εκκαθάρισης» στο στρατηγικά σημαντικό πέρασμα της ορεινής περιοχής Zini Warte. Το εν λόγω πέρασμα ελέγχει την διαδρομή προς τα σύνορα με την Τουρκία και το Ιράν, αλλά και προς την «κουρδική» ενδοχώρα. Επίσης, το πέρασμα βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τους θύλακες του PKK στα βουνά Qandil.
Με αφορμή τις διαδηλώσεις του τοπικού πληθυσμού υπέρ των μαχητών, η Τοπική Κυβέρνηση έστειλε έναν σημαντικό αριθμό μαχητών Peshmerga (δηλαδή του στρατιωτικού σώματος του Ιρακινού Κουρδιστάν), ενώ έναν μήνα νωρίτερα εγκατέστησε μία νέα στρατιωτική βάση στην περιοχή, προκαλώντας τις αντιδράσεις του PKK και των συμμάχων του. Στις 20 Απριλίου, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν Nechirvan Barzani κατηγόρησε το PKK και τόνισε ότι η ένοπλη οργάνωση δεν έχει καμία νομιμοποίηση να βρίσκεται στα εδάφη του Ιρακινού Κουρδιστάν.
Οι μαχητές (τρομοκράτες σύμφωνα με την Τουρκία) του PKK αρνούνται να αποχωρήσουν από την περιοχή. Είναι βέβαιον, ότι η Τουρκία θα επιτεθεί στους Κούρδους μαχητές έστω δια αέρος. Αυτό που αναμένουμε είναι το πόσο μεγάλη θα είναι η συμμετοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν στις επιχειρήσεις αυτές!
Ως κατακλείδα θέλουμε να γίνει αντιληπτό πως όταν μιλάμε για Κούρδους (ήδη κάναμε μία αναφορά πιο πάνω) δεν μιλούμε για ένα ενιαίο μέτωπο που διεκδικεί ένα ελεύθερο κι ανεξάρτητο Κουρδιστάν. επίσης κάθε σύγκρουση δημιουργεί σοβαρά θέματα ασφάλειας στο ήδη ανασφαλές κι ασταθές Ιράκ. Ειδικά εν μέσω πανδημίας covid-19 η έλλειψη ειρήνης μπορεί να προκαλέσει τεράστια προβλήματα.
Ακόμα και το Ισλαμικό Κράτος μπορεί να κάνει την επανεμφάνισή του, ενώ υπάρχουν και σποραδικές συγκρούσεις μεταξύ των ΗΠΑ και των φιλοϊρανών Σιιτών. Αυτά καλείται να αντιμετωπίσει το αδύναμο ιρακινό κράτος το οποίο χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια και σοβαρά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Η σύγκρουση στον βορρά θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη αστάθεια τόσο στην χώρα όσο και σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή.
