Πώς η Λιβύη και το LNG μετατρέπουν την Τουρκία σε πιθανό ‘μονοπωλιακό’ προμηθευτή της ΕΕ.

Θυμάστε την ανακοίνωση πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κι ο Ντόναλντ Τραμπ είχαν έλθει σε συμφωνία για εμπορικές συναλλαγές ύψους 100 δισ. Δολαρίων. Μάλιστα η ανακοίνωση είχε γίνει στον Λευκό Οίκο, σε μία κίνηση ισχυρού συμβολισμού. Τότε όλοι οι αναλυτές έσπευσαν να αποκρυπτογραφήσουν τα συν και τα πλην.

Όπως δήλωσε στα μέσα του Μαΐου  ο Τούρκος υφυπουργός Ενέργειας, Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, τουλάχιστον το ένα τρίτο της προμήθειας φυσικού αερίου της Τουρκίας αναμένεται να προέλθει από υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) το 2020.

Μιλώντας σε σύνοδο του Συμβουλίου Ατλαντικού, είπε ότι το 44% του φυσικού αερίου προήλθε από LNG τους πρώτους τέσσερις μήνες του έτους, αλλά ότι ο αριθμός θα μειωνόταν τους επόμενους μήνες.

Ο Μπαϊρακτάρ δήλωσε ότι το 40% των εισαγωγών LNG κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες προήλθαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, προσθέτοντας ότι αυτό συνέβαλε σε εμπορικό στόχο 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένων Πολιτειών.

Παράλληλα, για το 2019, η Τουρκία, κατάφερε το εξής εκπληκτικό. Οι εισαγωγές LNG από τις ΗΠΑ ήταν σχεδόν στα ίδια επίπεδα με αυτές από τη Ρωσία, κάτι που σημαίνει ότι η εξάρτηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, από το ρωσικό αέριο μειώθηκε κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό και η επαναπροσέγγιση Δύσης – Τουρκίας είναι γεγονός.

Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλα μας άρθρα η προσέγγιση Ρωσίας – Τουρκίας έχει σταματήσει εδώ και καιρό, με εμφανή πια τα σημάδια. Πέρα από τη Λιβύη, θα την αναλύσουμε πιο μετά, έχουμε την ενεργειακή απεξάρτηση της Τουρκίας από τη Ρωσία.

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο μας Πλήρης οδηγός:Τι είναι το Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο – LNG.Οι διαφορές του από το CNG και το LPG.Οι Έλληνες εφοπλιστές κι ο COVID-19

Η σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας, είχε “ψυχραθεί” με αφορμή τους S-400 και την κατ’ επέκταση αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35. Τώρα η Τουρκία αναμένεται να ‘αγκαλιάσει’ τις ΗΠΑ.

Ας μη λησμονείται το γεγονός πως η Τουρκία αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ. Συνεπώς, με τέτοια δυνατότητα από πλευράς Τουρκίας, η ενεργειακή ανεξαρτησία του ΝΑΤΟ παίρνει μία άλλη τροπή.

Εκτός των παραπάνω, δημιουργείται ένα ακόμη σημείο προστριβής μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, κάτι που προφανώς και επιθυμούν και επιδιώκουν οι ΗΠΑ, στην προσπάθεια να επαναφέρουν την Τουρκία στο ΝΑΤΟικό άρμα ψυχή τε και σώματι.

Με 44 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως η Τουρκία πλέον κατέχει την πρώτη θέση στη δυνατότητα ανατροφοδότησης φυσικού αερίου, μέσα στη βορειοατλαντική συμμαχία.

Τα παραπάνω καθιστούν ικανή την Τουρκία, μέσω των αγωγών που διαθέτει, ικανή να προμηθεύσει πλέον την Ευρώπη με φυσικό αέριο.

Με τη συμβολή του Ντόναλντ Τραμπ και την τουρκική τακτική του να διαπραγματεύεται με όλους, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρά τα δεινά οικονομικά της χώρας του, βρίσκεται σε άλλη θέση απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους του, αλλά και στη Ρωσία, από την οποία πλέον μπορεί να λέει ότι δεν εξαρτάται όσο πριν στο θέμα του φυσικού αερίου.

Όποιος ελέγχει τη Λιβύη… ελέγχει την Ευρώπη

Μάζης-Καρβουνόπουλος 26/05/2020 : Αν η Τουρκία κερδίσει στη Λιβύη γίνεται η εγγυήτρια τροφοδοσίας της ΕΕ, από Λιβύη – Τυνησία – Αλγερία. Μία λύση θα ήταν Ελλάδα-Γαλλία-Ισραήλ συμμαχία….

Gepostet von De-Facto am Montag, 25. Mai 2020

Στο ευρύ αυτό πλαίσιο γίνεται πιο αντιληπτός ο λόγος της βαθιάς επέμβασης της Τουρκίας στη Λιβύη. Επέμβασης στρατιωτικής, απροκάλυπτης, επέμβασης «τα παίζω όλα για όλα». Εξηγείται επίσης κι ο λόγος για τον οποίον οι Ρώσοι και οι Τούρκοι βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Όπως έχουμε αναφέρει αρκετές φορές η Λιβύη είναι μία χώρα με πλούσιο υπέδαφος. Αυτός άλλωστε ο ενεργειακός πλούτος είναι που έκανε τον Καντάφι ανεκτό από όλη τη Δύση. Όποιος ελέγχει τη Λιβύη ελέγχει έναν ενεργειακό πλούτο κι ελέγχει μία πύλη μεταξύ Μεσογείου και της υποσαχάριας Αφρικής. Ο χάρτης που παρουσιάζουμε είναι χαρακτηριστικός. Βλέπετε πως η Λιβύη βρίσκεται στο μέσον της Μεσογείου νοτίως και της Ελλάδας και της Ιταλίας.

 Αν η Τουρκία καταφέρει να γίνει εγγυήτρια δύναμη στην μετεμφυλιακή Λιβύη, de-facto κλειδοκράτορας της ασφάλειας της Λιβύης, τότε θα προκύψει (πέρα από πρόβλημα για την Ελλάδα) το εξής παράδοξο.

Θα μειωθεί η μονοπωλιακή εξάρτηση της ΕΕ, από τη Ρωσία και αντίθετα θα προχωρήσουμε σε μία ενίσχυση της εξάρτησης από την Τουρκία.

Θα γίνει η Τουρκία η εγγυήτρια χώρα της ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης από Λιβύη και κατ’επέκταση από Τυνησία και Αλγερία. Αυτό δεν είναι κάτι που βρίσκει τη Γερμανία κατ’αρχήν αντίθετη, καθώς επιθυμούν την απεξάρτηση από τον ρωσικό παράγοντα, ούτε φυσικά βρίσκει αντίθετες τις ΗΠΑ, καθώς θεωρούν πως μία χώρα δορυφόρος τους (Τουρκία), μέλος του ΝΑΤΟ θα εξασφαλίζει τα συμφέροντά τους στη Λιβύη.