H εποχή της συναίνεσης τελείωσε. Σύγκρουση κυβέρνησης – Αντιπολίτευσης με φόντο τον COVID-19

H εποχή της συναίνεσης τελείωσε. Η επιστροφή στην κανονικότητα επαναφέρει και το συγκρουσιακό περιβάλλον στην πολιτική.

Οι τόνοι μεταξύ Κυβέρνησης και Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ανεβαίνουν συνέχεια με πρόσφατες αφορμές, τις συγκεντρώσεις σε πλατείες και την παρέμβαση των ΜΑΤ στην Αγία Παρασκευή καθώς και το κάλεσμα Μητσοτάκη σε πολιτικούς αρχηγούς το Σάββατο για τη Marfin και τους νεκρούς της.

Ως προς το κομμάτι πάντως των συγκεντρώσεων σε πλατείες δεν είναι μόνο η κοινοβουλευτική αριστερά. Ενδεικτικό είναι πως χθες βράδυ, στην Αγία Παρασκευή, η «αυθόρμητη» συγκέντρωση στην πλατεία Αγίου Ιωάννου χαρακτηρίστηκε – σύμφωνα με μαρτυρίες – από την παρουσία στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άτυπη επικεφαλής τη δημοτική σύμβουλο και στέλεχος της οργάνωσης, Μελίνα Αλεφαντή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως δεν θα άφηνε το προνομιακό πεδίο της αντί – στασης να περάσει έτσι. Η καταδίκη της παρέμβασης των αστυνομικών από τον Αλέξη Χαρίτση, τον εκπρόσωπο Τύπου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι ενδεικτική. Ουσιαστικά μιλάμε επί της ουσίας για ένα είδος επαναστατικής γυμναστικής και κυρίως μια προτροπή σε ανυπακοή, κάτι που παραδοσιακά ευαγγελίζεται η Αριστερά.

Η πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη να τιμηθεί η μνήμη των νεκρών της Marfin με την τοποθέτηση μνημείου εξελίχθηκε σε ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης. Από το Μαξίμου έγινε γνωστό πως η τελετή θα γίνει το Σάββατο και ο πρωθυπουργός ζήτησε από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς να δώσουν το παρών.

Ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να μη δώσει το ‘’παρών’’, καταγγέλλοντας, μάλιστα, την κυβέρνηση για προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης των ίδιων των νεκρών. Από το Μαξίμου τονίζουν ότι η παρουσία όλων των πολιτικών αρχηγών θα ήταν μια συμβολική και αυτονόητη πράξη ενότητας που θα σηματοδοτήσει την κοινή αποστασιοποίηση από την εποχή του διχασμού και της βίας, σχολιάζοντας προφανώς αρνητικά την απόφαση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ξεκάθαρη εικόνα δεν υπάρχει για τα υπόλοιπα κόμματα του κοινοβουλίου, τα οποία πιθανόν να εκπροσωπηθούν από (μεγαλό) στελέχη.

Σύγκρουση Κυβέρνησης-Αντιπολίτευσης για την οικονομία

Άλλο ένα πεδίο σύγκρουσης είναι η οικονομία. Οι προβλέψεις της Κομισιόν έχουν πυροδοτήσει ένταση η οποία αναμένεται μάλιστα αύριο (08/05/2020) στο Κοινοβούλιο να γίνει ακόμα πιο έντονη.

Οι προβλέψεις της Κομισιόν για ύφεση 9,7% εφέτος πάγωσαν την κυβέρνηση, ωστόσο το σχόλιο του κ. Τσίπρα ( ότι η Κυβέρνηση  «δεν είναι σε θέση ούτε καν μία σοβαρή πρόβλεψη να κάνει για την ύφεση» προκάλεσε την έντονη αντίδραση εκ μέρους της κυβέρνησης. Στελέχη έλεγαν πως «μοιάζει με ανέκδοτο να μιλά για σοβαρές προβλέψεις ο κ. Τσίπρας, ο οποίος, ως πρωθυπουργός, ομολόγησε αυταπάτες και κόστισε στην ελληνική οικονομία 100 δις ευρώ με τους χειρισμούς του κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015».

Τα ίδια στελέχη προσθέτουν (όπως γράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης) ότι «είναι τουλάχιστον παράξενο να χαίρεται ο κ. Τσίπρας επειδή η Ελλάδα θα υποστεί ύφεση, όπως άλλωστε και ολόκληρη η Ευρώπη, μολονότι η πτώση της οικονομικής δραστηριότητας οφείλεται σε έναν απρόσμενο εξωγενή παράγοντα κι όχι σε ανερμάτιστες πολιτικές, σαν αυτές που χαρακτήρισαν τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ». Επίσης, τόνιζαν πως το σχέδιο της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρο και προβλέπει μεταξύ άλλων τη στήριξη εργαζομένων και επιχειρήσεων που πλήττονται, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και την προστασία της δημόσιας υγείας και ανθρώπινης ζωής.

Τέλος, εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας και εξηγούν ότι η κυβέρνηση αναθεωρεί διαρκώς τις εκτιμήσεις της για την ύφεση, διότι όλη η Ευρώπη κάνει το ίδιο από τη στιγμή που ουδείς γνωρίζει την ένταση και έκταση της υγειονομικής κρίσης. Εμμένουν δε πως η κυβέρνηση λειτουργεί με δύο βασικά σενάρια: το αισιόδοξο με ύφεση 4,7% και το δυσμενές με ύφεση 7,9%.

Επίσης, υποστηρίζουν πως οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν βασίζονται στις ίδιες προϋποθέσεις με τις οποίες κάνει τις δικές του εκτιμήσεις το υπουργείο Οικονομικών: η Κομισιόν ενσωματώνει στους υπολογισμούς της διαφορετικά στοιχεία για το χρόνο ανοίγματος της οικονομίας κι επιπλέον λαμβάνει υπόψη της μόνο μέρος των μέτρων που υλοποιούνται (π.χ. εξαιρεί τη ρευστότητα ύψους 7 διs. ευρώ μέσω εγγυοδοτικών προγραμμάτων στην πραγματική οικονομία).

Κλείνοντας θα μας επιτραπεί το εξής σχόλιο για τις αντιπαραθέσεις των πολιτικών κομμάτων. Έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες συγκρούσεων ανούσιων με μόνο γνώμονα το επικοινωνιακό αγκάλιασμα των ψηφοφόρων, χωρίς όμως κάποια ουσία.

Η πολιτική αντιπαράθεση είναι κρίσιμο σημείο της εύρυθμης λειτουργίας της Δημοκρατίας. H σύγκρουση κυβέρνησης – αντιπολίτευσης πρέπει να υφίσταται για να διορθώνονται ή βελτιώνονται τα κακώς κείμενα (της κυβέρνησης που έχει την ευθύνη)

Η πρακτική θέση – αντίθεση – σύνθεση είναι το ιδανικό, ωστόσο χωρίς αντίθεση δεν υφίσταται η Δημοκρατία. Είναι η φύση της τέτοια. Το ζητούμενο πάντα είναι το επιχείρημα και οι παραγωγικές προτάσεις της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης.

Ούτε η εκάστοτε κυβέρνηση πρέπει να έχει «λευκή επιταγή», ούτε η αντιπολίτευση να είναι στείρα κι απλά ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ.