Αποτελεί ανησυχητικό στοιχείο η δημοσκοπική παρουσία του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη
Η νέα δημοσκόπηση της MRB έχει πολλά και ενδιαφέροντα σημεία . Όμως, αυτή η δημοσκόπηση έχει ένα ακόμη πολύ σημαντικό στοιχείο: για πρώτη φορά βλέπουμε το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη, το «Εθνικό Κόμμα – Έλληνες» να σκαρφαλώνει σε ένα ανησυχητικό ποσοστό της τάξης του 2,7%, ποσοστό που στην κλιμάκωση της εκλογικής μάχης, μπορεί να υποσχεθεί είσοδο στη Βουλή.
Γιατί είναι επικίνδυνος ο Ηλίας Κασιδιάρης
Ο Ηλίας Κασιδιάρης έχει καταδικαστεί για τις εγκληματικές απόψεις και τις δράσεις του. Έχει καταδικαστεί ως ενορχηστρωτής των νεοναζιστικών εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής. Ακόμη και αν προσπάθησε -μάταια- να αποκηρύξει την… ρετσινιά λίγους μήνες πριν την καταδίκη, αυτό υπήρξε μάταιο.
Η Χρυσή Αυγή είχε ένα σταθερό αριθμό ψηφοφόρων, περί τις 500.000 πολίτες. Αυτό το ποσοστό δεν άλλαξε ούτε μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ούτε καν όταν όλο το πολιτικό σύστημα αναγκάστηκε να μιλήσει για εγκληματική οργάνωση, για νεοναζί, για φασισμό.
Στις εκλογές του 2019, η Χρυσή Αυγή είχε πια διαλυθεί, επί της ουσίας. Ως κόμμα, όχι ως ιδεολογία, γιατί και στις συγκεντρώσεις του «Μακεδονικού» εμφανιζόταν ισχυρή και σε εκείνες των αντιεμβολιαστών αργότερα. Το γεγονός ότι τα κορυφαία της στελέχη είχαν αυτομολήσει πριν τελικά καταδικαστούν, είχε αποτέλεσμα στην εκλογική αποτύπωση των δυνάμεων του νεοναζιστικού μορφώματος, αλλά όχι στην αποδυνάμωση των φασιστικών αντιλήψεων στην Ελλάδα.
Πού πήγαν αυτοί οι ψηφοφόροι; Κάποιοι προς τον Βελόπουλο και την Ελληνική Λύση, μερικοί προς της ΝΔ και άλλοι πουθενά, διάλεξαν την αποχή, όπως έδειξαν οι έρευνες του 2019. Η βάση υπάρχει και όχι μόνο υπάρχει, αλλά τροφοδοτείται από την ανασφάλεια, την φτώχεια και την καλλιέργεια εσωτερικών εχθρών: από το «θα τελειώσουμε με την Αριστερά» ως την ενδυνάμωση του ρατσισμού ο νεοφασισμός και ο νεοναζισμός, η alt right είναι εχθρός εντός της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης.
Έτσι, ο Ηλίας Κασιδιάρης, ενεργός και αυτός και οι υποστηρικτές του στα κοινωνικά δίκτυα, δεν θα καταφέρει να πάρει το τρομακτικό ποσοστό της Χρυσής Αυγής του 2012, αλλά ίσως καταφέρει να ενσωματώσει τους έλληνες νεοφασίστες, ή έστω τη νεοφασιστική αντίληψη που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία.
Αν συμφωνούμε όλες και όλοι στην καταδίκη της Χρυσής Αυγής, τότε δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε αυτήν την ανερχόμενη τρομοκρατία. Το 2012 κάναμε αυτό το λάθος και υποτιμήσαμε τη Χρυσή Αυγή, ως κόμμα «αντίδρασης» που θα ξεφούσκωνε. Αλλά πέσαμε έξω και μάλιστα με μια αποτυχία παταγώδη –δολοφονική, για την ακρίβεια. Τώρα, παραβλέποντας το φίδι, θα πρέπει να περιμένουμε αυγά κι αν η απόδειξη δεν είναι το ευρωπαϊκό κλίμα που διαμορφώνεται, κοιτάζοντας προς τα δεξιά μας απέναντι στην Ιταλία, ας έχουμε σαν απόδειξη τις εγχώριες ενδείξεις.
Η δημοσκοπική άνοδος του Ηλία Κασιδιάρη είναι μία από αυτές. Η ενίσχυση των δυνάμεων του σκοταδισμού εντός της χώρας, είναι μία άλλη. Αρκεί μόνο να δούμε με πόση ζέση ζητά ο κόσμος θανατικές ποινές και χημικούς ευνουχισμούς στα κοινωνικά δίκτυα για να πάρουμε μία πρώτη ιδέα. Αρκεί να δούμε και πώς αντιμετωπίζουν τα μελαμψά νεκρά παιδιά, από την πεντάχρονη Μαρία του Έβρου ως τον 16χρονο Κώστα Φραγκούλη, για να πάρουμε και μία δεύτερη.
H κίνδυνος που ελλοχεύει στην Ελλάδα
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι περισσότεροι κάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτε. Ασχολούνται περισσότερο με το αν θα υπάρξει αυτοδυναμία και πώς, με το αν ο Ανδρουλάκης κοντεύει να κλατάρει για ένα ποσοστό που λίγη σημασία έχει αν θα φτάσει το 12, 13 ή 14% ή με το αν ο Τσίπρας και ο Πολάκης καθημερινώς επιβεβαιώνουν ότι… είναι ο Τσίπρας και ο Πολάκης.
Δεν βλέπουν αυτό που έρχεται και καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Μένουν στο ότι ο Μητσοτάκης και η ΝΔ έχουν ένα σταθερό και πρωτοφανές προβάδισμα και δεν βλέπουν το φαινόμενο «στα χαμηλά» των ερευνών της κοινής γνώμης.
Εκεί υπάρχει ένα μπετοναρισμένο 2-2,5% των Ελλήνων (του διαδόχου σχήματος της Χρυσής Αυγής).
Με τα χαρακτηριστικά που έχει η ψήφος και η ροπή προς τα κόμματα αυτής της συνομοταξίας, αυτό σημαίνει σχεδόν με βεβαιότητα ότι η κατάκτηση του 3% και η είσοδος στη Βουλή είναι ενδεχόμενο περισσότερο από πιθανό. Άλλωστε και στις τελευταίες εκλογές, η ΧΑ για κάποια απειροελάχιστη υποδιαίρεση της μονάδας δεν μπήκε στη Βουλή (για την ακρίβεια, 0,07%…). Αν είχε μπει, όλα θα ήταν κατά δραματικό τρόπο ήδη διαφορετικά.
Εφόσον αυτή η βάσιμη εκτίμηση επιβεβαιωθεί, η πιθανότητα να υποχωρήσει το ποσοστό στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση είναι σχεδόν απειροελάχιστη (ας θυμηθούμε εδώ πώς οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι η Χρυσή Αυγή θα έχανε αφότου ο Κασιδιάρης επιτέθηκε στη Λιάνα Κανέλλη σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση και πώς διαψεύστηκαν).
Η πρώτη και δεδομένη συνέπεια μίας τέτοιας εξέλιξης και η είσοδος επτά κομμάτων στην επόμενη ή μεθεπόμενη Βουλή, θα σημάνει σε πρώτο επίπεδο ότι τα όνειρα της αυτοδυναμίας θα πρέπει να εγκαταλειφθούν, αφού για κάτι τέτοιο θα απαιτείται κάτι κοντά στο 40% για το πρώτο κόμμα.
Υπό αυτήν την έννοια, μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: «Ωραία, και τι να κάνουμε τώρα;». Ίσως δεν μπορεί να γίνουν και πολλά με την έννοια της αποτροπής· ίσως και να μην πρέπει.
Αυτό όμως που σίγουρα πρέπει να γίνει, είναι όλοι οι υπόλοιποι και κυρίως όσοι θεωρούνται κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις, να «δουν» την εικόνα, ώστε να μην κάνουν τους έκπληκτους όταν έλθει η ώρα.
Και στη συνέχεια, να αναθεωρήσουν σχεδόν όλες τις θέσεις τους περί συνεργασιών και συνεννοήσεων, γιατί οι απαιτήσεις της συγκυρίας μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες που νομίζουν.