Oι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ είναι το πολιτικό γεγονός των ημερών. Η αλήθεια πως μετά κι από το θάνατο της Φώφης Γεννηματά το μέλλον του ΚΙΝΑΛ (ή ΠΑΣΟΚ) μπήκε στις πολιτικές συζητήσεις των πολιτών ΟΛΩΝ των κομματικών τοποθετήσεων. Άλλωστε η ιστορικότητα του κόμματος της κεντροαριστεράς είναι δεδομένη.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Ωστόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αλλαγή του εκλογικού νόμου δημιουργεί νέα δεδομένα και κάνει την ανάγκη συνεργασιών πιο επιτακτική.
Η Νέα Δημοκρατία πώς βλέπει τις εκλογές στο ΚΙΝΑΛ
Ξεκινώντας από τη Νέα Δημοκρατία, ο πιο… ‘δεξιός’ των υποψηφίων του ΚΙΝΑΛ είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος. Φάνηκε και στο debate όπου ο κ.ς Λοβέρδος ήταν αυτός που εμφανίστηκε πιο “θετικός” σε συνεργασίας και συναινέσεις , απορρίπτοντας με νόημα όμως τον ΣΥΡΙΖΑ. “Φωνές που μιλούν για “ξεσκαρτάρισμα”, δε με βρίσκουν σύμφωνο”, είπε χαρακτηριστικά, αναφέροντας νωρίτερα βέβαια πως η “πανδημία είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους και απαιτεί συναινέσεις”.
“Μέμφομαι την κυβέρνηση για απροθυμία να πάρει μέτρα. Είμαι ο πρώτος βουλευτής που μίλησε για υποχρεωτικό εμβολιασμό σε συγκεκριμένες ομάδες. Η κυβέρνηση είναι άτολμη. Το θέμα της πανδημίας μας αφορά όλους και το συζητάμε με όλους”, είπε χαρακτηριστικά ο κ. Λοβέρδος, που χαρακτηρίζεται εκ των φαβορί για τον δεύτερο γύρο. Σε δεύτερο χρόνο βέβαια, επανατοποθετήθηκε λέγοντας πως διαφωνεί με τη ΝΔ για τη πορεία της χώρας στην ΕΕ, ωστόσο δήλωσε “πάνω απ’ όλα πατριώτης”.
Αν θυμηθούμε και τη στάση του κ. Λοβέρδου στο debate για τη Συμφωνία των Πρεσπών (κάθετα αντίθετος) τότε καταλαβαίνουμε πως υπάρχει μία ‘δεξιά’ στροφή του πρώην Υπουργού. Ενός προσώπου που και το σημιτικό σύστημα θεωρεί θετικό για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ.
Ωστόσο η ‘δεξιά στροφή’ κάνει τον κ. Λοβέρδο επικίνδυνο για να κόψει κάποιες ψήφους από τη Νέα Δημοκρατία. Από ανθρώπους που δεν είναι δεξιοί (περισσότερο κεντρώοι) που ψήφισαν Μητσοτάκη ωστόσο δεν είναι παραδοσιακά Νέα Δημοκρατία. Αυτοί οι πολίτες εύκολα θα ψήφιζαν μία τρίτη λύση, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους εκφράζει.
Στο πλαίσιο αυτό ο μεν Ανδρουλάκης θεωρείται από την Πειραιώς ως νεο-Τσίπρας που μπορεί να στερήσει ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ (άρα συμφέρει τη ΝΔ) , ενώ ο Παπανδρέου μπορεί να συνεργαστεί και με τη ΝΔ και με το ΣΥΡΙΖΑ. «Πάει με όλα» λενε χαρακτηριστικά, αφήνοντας να εννοηθεί πως θα συνεργαστεί με όποιον τον συμφέρει.
Ο Αλέξης Τσίπρας τι σκέφτεται
Για τον Αλέξη Τσίπρα ο κ. Λοβέρδος είναι ήδη υπουργός μία μελλοντικής συγκυβέρνηση ΝΔ – ΚΙΝΑΛ. Για το ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Λοβέρδος μπορεί να ονομάσει το ΚΙΝΑΛ, ξανά ΠΑΣΟΚ, ωστόσο η συγκυβέρνηση είναι αυτό που σκέφτεται. Συγκυβέρνηση σε καμία περίπτωση με το ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύουν στην Κουμουνδούρου.
Ο κ. Ανδρουλάκης μάλλον τους αφήνει αδιάφορους καθώς:
- α) τον θεωρούν άπειρο κι όχι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό του Αλέξη Τσίπρα.
- β) δεν είναι κοινοβουλευτικό στέλεχος άρα δεν θα τον έχουν αντίπαλο στην ολομέλεια κάτι που θα δημιουργήσει προβλήματα στο ΚΙΝΑΛ. Θα δημιουργηθεί de facto διαρχεία στο κόμμα
- γ) δεν πιστεύουν πως έχει έρεισμα στον χώρο της κεντροδεξιάς
Ο Γ. Παπανδρέου είναι ο μόνος υποψήφιος που δηλώνει πως αντίπαλο έχει τη Νέα Δημοκρατία. Όχι ότι οι δηλώσεις δεν αναιρούνται ωστόσο φαίνεται να είναι ο μόνος υποψήφιος που ‘κλείνει’ το μάτι στον Αλέξη Τσίπρα.
Υπό αυτό το πρίσμα μάλλον, ο Γιώργος Παπανδρέου γίνεται δυνητικός σύμμαχος του Αλέξη Τσίπρα.
Φυσικά αν συμμαχήσουν θα παρουσιαστεί ως… εθνική ανάγκη, ανάγκη διακυβέρνησης κλπ.
Όσα δηλαδή έχουμε ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Ένα ωραίο σχόλιο του Γιάννη Σγουρού, του πρώην νομάρχη που έχει φάει την πολιτική, την αυτοδιοίκηση και το ΠΑΣΟΚ με το κουτάλι. Έγραψε μεταξύ άλλων ότι:
“Το θέμα του Κινήματος Αλλαγής δεν είναι η αρχηγία, αλλά οι πολιτικές του θέσεις, η σχέση του με την κοινωνία και η υπεράσπιση των οραμάτων -που η εξάρτησή του από ντόπια και ξένα συμφέροντα, έβαλε στο περιθώριο με αποτέλεσμα να μας γυρίσει την πλάτη ο Λαός.
Για μας που ερχόμαστε από εποχές που η δημοκρατία στη χώρα μας δεν υπήρχε, ο εκφυλισμός ενός κινήματος που αποτέλεσε την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον ήταν μια μεγάλη απογοήτευση. Η μνήμη, η υπεράσπιση των αξιών του και η συνέχεια των αγώνων του με νέες ιδέες κι όχι μπαγιάτικη σοσιαλδημοκρατία σε ένα αγώνα για την κατάληψη της αρχηγίας και υπουργικές θέσεις είναι το θέμα των εκλογών -όπου διακυβεύεται το μέλλον ενός κινήματος που έχει μεγάλο παρελθόν και οφείλει να έχει και μέλλον.”